Τα συν και τα πλην Παναθηναϊκού, Ολυμπιακού, ΠΑΟΚ και Φοίνικα Σύρου

«Αρμονία αφανής, φανερής κρείττων» (Ηράκλειτος). Η αφανής αρμονία είναι καλύτερη (προτιμότερη) από την φανερή.

Σε προηγούμενο blog έγινε αναφορά για τη στελέχωση των ομάδων με τους κατάλληλους αθλητές/τριες και την αξιοποίηση του διαθέσιμου budget. Στα δρώμενα του ελληνικού βόλεϊ τη στελέχωση των ομάδων αναλαμβάνουν να την υλοποιήσουν σε ορισμένες ομάδες οι παράγοντες, σε άλλες οι προπονητές (σπάνιο), σε άλλες εκπρόσωποι (agents) αθλητών, σε άλλες όλοι οι παραπάνω ταυτόχρονα. Βασίζουν συνήθως την κρίση τους στην οπτικοποιημένη πληροφορία που δίνουν βίντεο είτε ολόκληρων αγώνων, είτε επιλεγμένων στιγμιότυπων διαφόρων αθλητών. Τα στελέχη των ομάδων (παράγοντες, προπονητές ή εκπρόσωποι αθλητών) που αναλαμβάνουν τη διαδικασία επιλογής αθλητών/τριών προσπαθούν να ταιριάξουν ιδιότητες και ικανότητες αθλητών/τριων που παρακολουθούν μέσα από βίντεο ή τους είδαν δια ζώσης, κάποιες φορές, συνήθως ως αντιπάλους.

Σσσς... το ελληνικό βόλεϊ κοιμάται

Οι εμπλεκόμενοι προσπαθούν να στελεχώσουν τις ομάδες ικανοποιώντας τις απαιτήσεις απλών σχημάτων συγκρότησης μιας ομάδας και τις συνθήκες της εμφανούς αρμονίας μεταξύ των μελών της. Η επιφανειακή ενότητα και συνοχή μίας ομάδας είναι η ορατή αρμονία που πρωτογενώς βασίζεται στην ομοιογένεια των στοιχείων που αποτελούν το σύνολο. Στα μέτρα του βόλεϊ η επιφανειακή αρμονία ικανοποιείται με την παρουσία δυο καλών ακραίων με υποδοχή, δυο κεντρικών με έμφαση στην επίθεση η στο μπλοκ, ενός διαγώνιου με τον πασαδόρο με ικανότητα στην επίθεση, ενός πασαδόρου με καλές επιλογές. Αν όλοι οι επιλεγόμενοι θεωρούνται «καλοί», τότε θα φτιάξουμε μία «καλή» ομάδα. Αλλά, σπάνια τα πράγματα είναι τόσο απλά. Παρακάμπτεται η βασική αρχή ότι το άθροισμα των ατομικών ικανοτήτων των αθλητών δεν είναι ίσο με το άθροισμα των ικανοτήτων της ομάδας.

Δρίκος: Αγωνιστικό casting στη Volleyleague - Πώς να φτιάξετε μια ομάδα

Αντίθετα, η αφανής αρμονία βασίζεται στη σύνθεση των αντιθέσεων των ιδιοτήτων και των χαρακτηριστικών των αθλητών. Τέτοιες είναι: ο βαθμός διαφορετικότητας και αλληλοσυμπλήρωσης των κεντρικών μπλοκέρ και των ακραίων επιθετικών, η ικανότητα των κεντρικών να απειλούν όταν η υποδοχή είναι καλή αλλά όχι άριστη σε συνδυασμό με την ικανότητα του πασαδόρου να τους τροφοδοτεί, η ποιότητα των απειλών των κεντρικών με άριστη υποδοχή, οι ισορροπίες των χώρων ευθύνης των υποδοχέων (ακραίοι λίμπερο) αλλά ακόμα και των σωματομετρικών χαρακτηριστικών τους, που οδηγούν σε πετυχημένες ή όχι αλληλοκαλύψεις των χώρων υποδοχής σερβίς, η διαδοχή/ροή/εναλλαγή των σέρβερ και των τύπων σερβίς, η προσαρμοστικότητα του ιδανικού line-up, η ακρίβεια μεταβίβασης του πασαδόρου με μέτρια υποδοχή, η ικανότητα του στην άμυνα και στην κάλυψη της επίθεσης, η ικανότητα των αθλητών στις τακτικές μπλοκ που ακολουθεί η ομάδα και άλλα (πάρα) πολλά. Βέβαια, σε όλα τα παραπάνω κρίσιμη παράμετρος είναι ο χρόνος και ο βαθμός εντοπισμού των πιθανών αδυναμιών και η ικανότητα βελτίωσης τους εντός της αγωνιστικής περιόδου.

Ας τολμήσουμε, με βάση τα παραπάνω, μία αρχική εκτίμηση των δεδομένων που μπορεί να διαταράξουν ή να καθυστερήσουν τη μετάβαση από την εμφανή στην αφανή αγωνιστική αρμονία για τις τέσσερις ισχυρές ομάδες της Volleyleague.

Το ρίσκο με διαγώνιο Ράπτη

ΠΑΟ: Αν βασιζόταν στην ομάδα που κέρδισε το League Cup (3 ακραίοι, ξένος διαγώνιος) θα διατηρούσε την εξαιρετική αγωνιστική συνοχή που είχε πέρυσι και θα ήταν πολύ ανταγωνιστικός. Όμως, ανανέωσε την ομάδα που κέρδισε μεν το πρωτάθλημα αλλά από αντιπάλους με μεγάλες ελλείψεις ή σε κατάσταση αποσύνθεσης. Εκτιμώ ότι η επιλογή ο Ράπτης να αγωνιστεί ως διαγώνιος δεν θα είναι αποδοτική τόσο για τον ίδιο, καθώς δεν έχει τον σωματότυπο για διαγώνιος διεθνούς επιπέδου, όσο και για την ομάδα, γιατί χάνει έναν ακραίο υψηλού επιπέδου και δεν θα έχει τον διαγώνιο που θα «καθαρίζει» με συνέπεια στα δύσκολα. Βέβαια, ο ΠΑΟ διατηρεί το πλεονέκτημα της αυτοπεποίθησης ως πρωταθλητής και της αγωνιστικής συνοχής, αλλά υπάρχει το μειονέκτημα ότι τον γνωρίζουν οι αντίπαλοι. Η επιστροφή στο σχήμα του League cup είναι σχετικά εύκολη (αρκεί η συμφωνία με έναν ξένο διαγώνιο), αλλά δύσκολα εφαρμόσιμη (αλλαγή στην αλλαγή ρόλου για τον Ράπτη, αποτυχία αρχικού σχεδίου).

Ξένοι υψηλών προδιαγραφών και η πρώτη φορά του Στιβαχτή

ΟΣΦΠ: Συνολικά, επένδυσε σε ξένους υψηλότερων προδιαγραφών από τους ανταγωνιστές του (Fromm, Mijailovic, Okolic, Egenlskans). Εμπιστεύθηκε τη θέση του πασαδόρου σε 2 Έλληνες αθλητές (Στιβαχτής, Κασαμπαλής) δίνοντας τους την ευκαιρία να κάνουν πρώτη φορά στην καριέρα τους κάτι που δεν έχουν πραγματοποιήσει ως βασικοί: να πάρουν πρωτάθλημα. Αν χρειαστούν αλλαγές στη διάρκεια της περιόδου, κοστίζουν αρκετά, δεν είναι πάντα εφικτές (ουσιαστικά μόνο ο Φιλίποφ μπορεί να υπηρετήσει το σενάριο του Έλληνα πασαδόρου) ή ανατρέπουν εκ βάθρων τις αρχικές επιλογές (Έλληνας πασαδόρος, ξένος κεντρικός). Ο Egenlskans είχε καλή χρονιά στο προηγούμενο πέρασμα του από Ελλάδα (2015-16), χωρίς όμως να πάρει πρωτάθλημα. Αδυναμία του εκείνη την αγωνιστική περίοδο ότι είχε άσχημο rotation 1 στο side out. Ο Ζήσης θα πρέπει να αναπτύξει συνεργασίες αλληλοκάλυψης με δύο ακραίους (Fromm, Mijailovic) με πολύ διαφορετικά σωματικά μεγέθη από των Ανδρεόπουλου και Ράπτη/Τσάσιτς στον ΠΑΟ.

Ερωτηματικό ο Τέλες, το στοίχημα με Παπαλεξίου

ΠΑΟΚ: Πήρε δύο Έλληνες διεθνείς από τον ΟΣΦΠ (Κοκκινάκης, Κουμεντάκης), που έχουν κίνητρο να αποδείξουν την αξία τους στο εγχώριο πρωτάθλημα. Ερωτηματικό και εδώ ο πασαδόρος που αγωνίζεται για πρώτη φορά εκτός Βραζιλίας. Ο Batagim πέρυσι με την Κηφισιά έκανε νίκες σε βάρος όλων των μεγάλων (πλην ΠΑΟΚ). Παρέμεινε ο Van de Dries που προέρχεται από υψηλότερο επίπεδο συγκριτικά με τους ανταγωνιστές διαγώνιους του πρωταθλήματος. Ψάχνει τον 2ο κεντρικό ελπίζοντας ο Παπαλεξίου να καλύψει το χαμένο διάστημα 4 ετών με την άσκοπη περιπλάνηση σε θέσεις και ομάδες χωρίς αγωνιστικό ρόλο, έχοντας το back-up του πολύ αγωνιστικού και ανταγωνιστικού Τακουρίδη.

Πρόβλημα στο μπλοκ, υπεροπλία στην άμυνα με Στερν, Πρωτοψάλτη

ΣΥΡΟΣ: Πολλά θα εξαρτηθούν από τον πασαδόρο. Χαρακτηριστικό του, θετικό ή αρνητικό, θα φανεί στην πορεία του πρωταθλήματος, ότι κάθε χρόνο αλλάζει ομάδα. Ο Raic είναι διαγώνιος εγνωσμένης αξίας και αποτελεί υψηλού επιπέδου δίδυμο με τον Μήλη. Καθώς όμως, είναι αριστερόχειρες και οι δύο δεν θα προβληματίσουν τις προσαρμογές των αντιπάλων κατά τη διάρκεια των αγώνων. Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του ξένου κεντρικού μπλοκέρ (Brown) υπολείπονται σε σχέση με τους ξένους κεντρικούς των ανταγωνιστών της (Okolic, Aganits, Rangel). Έχει περίσσια πληρότητας στη θέση του λίμπερο (Γκαράς- Καρασαββίδης), αλλά όχι στη θέση του έλληνα κεντρικού μπλοκέρ. Το δίδυμο των ακραίων (Πρωτοψάλτης, Stern) είναι εξαιρετικό σε όλες τις δεξιότητες του παιχνιδιού εκτός από το μπλοκ, αλλά καλύπτουν την αδυναμία με τις εξαιρετικές αμυντικές τους επιδόσεις. Οι δύο τους αποτελούν εγγύηση για θεαματικό βόλεϊ από την ομάδα της Σύρου. Μένει να αποδειχθεί και αποτελεσματικό.

Κλείνοντας, θα ήθελα να σημειώσω ότι η προσεχής αγωνιστική περίοδος στη Volleyleague φαίνεται να είναι ένα δύσκολο πρωτάθλημα με 4 ομάδες ισχυρές, σχετικά ισοδύναμες (ΠΑΟ, ΟΣΦΠ, ΠΑΟΚ, ΣΥΡΟΣ) και 4 ομάδες με δυνατή και ιδιαίτερη έδρα, (ΚΗΦΙΣΙΑ, ΗΡΑΚΛΗΣ, ΒΕΡΟΙΑ, ΜΙΛΩΝ). Ας ελπίσουμε σε ένα ανταγωνιστικό και ποιοτικό πρωτάθλημα.

Υ.Γ. Σχετικά με τη διακοπή των πρωταθλημάτων, την πιθανή επανεκκίνησης τους, την ανακήρυξη ή όχι πρωταθλητή και τα πιθανά σενάρια που επεξεργάζεται η Ε.Σ.Α.Π. (εδώ), κάνει εντύπωση η αμηχανία με την οποία αντιμετωπίζεται το πιθανότερο πρόβλημα λόγω της covid-19, η οριστική διακοπή κατά τη διάρκεια της κανονικής περιόδου χωρίς δυνατότητα έγκαιρης επανέναρξης, κάτι που συνέβη στην περίοδο 2019-20. Σε αυτή την περίπτωση προβλέπεται μη ανακήρυξη πρωταθλητή καθώς οι ομάδες σίγουρα δεν έχουν αντιμετωπίσει αντιπάλους ίσης δυναμικότητας και ίσως δεν έχουν πραγματοποιήσει ίδιο αριθμό αγώνων. Μία πιθανή λύση σε αυτό το πρόβλημα προσφέρεται από τη μελέτη των Lambers & Spieksma με τίτλο “True Ranking” (εδώ), που αφορά το ποδόσφαιρο, αλλά μπορεί να εφαρμοσθεί στο βόλεϊ λόγω της ύπαρξης περίπου ίδιων επιπέδων βαθμολόγησης (3-1-0 στο ποδόσφαιρο, 3-2-1-0 στο βόλεϊ). Το προτεινόμενο από τους ερευνητές είναι μεν τεχνικά εξεζητημένο, αλλά λαμβάνει υπόψη και τις δυο προβληματικές μεταβλητές (διαφορετικός αριθμός αγώνων και ποιότητα αντιπάλων) που οδηγούν στην απόφαση της μη ανακήρυξης πρωταθλητή, αν δεν ολοκληρωθεί η κανονική περίοδος. Απονέμει δικαιοσύνη και επιλύει ένα σύνθετο πρόβλημα. Νομίζω με λίγη υποστήριξη μπορεί να εφαρμοσθεί και από την Ε.Σ.Α.Π.