Το Χέρι της Ερήμου στη Χιλή
Ένα γιγάντιο χέρι που αναδύεται μέσα από την καυτή άμμο μες στη μέση της ερήμου Ατακάμα στη Χιλή σίγουρα δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο!
Ένα από τα πλέον περίεργα τουριστικά αξιοθέατα παγκοσμίως είναι χωρίς αμφιβολία το αποκαλούμενο «Χέρι της Ερήμου». Μπορεί να το συναντήσει κανείς διατρέχοντας τον Παναμερικανικό Αυτοκινητόδρομο που μεταξύ πολλών άλλων διασχίζει και την έρημο Ατακάμα της Χιλής.
Αξίζει εδώ να αναφερθεί ότι ο Παναμερικανικός Αυτοκινητόδρομος είναι ένα τεράστιο οδικό δίκτυο 30.000 χιλιομέτρων συνολικά, που εκτείνεται σε όλο το μήκος της αμερικανικής ηπείρου, συνδέοντας ουσιαστικά όλες τις χώρες που βρέχονται από τον Ειρηνικό Ωκεανό! Σύμφωνα μάλιστα με το Βιβλίο Ρεκόρ Γκίνες, πρόκειται για τον μακρύτερο δρόμο ταχείας κυκλοφορίας του κόσμου.
Ολυμπιακός: Ψάχνοντας το εύκολο γκολ...
Το Χέρι της Ερήμου βρίσκεται σε απόσταση 70 χιλιομέτρων νοτιοανατολικά της πόλης Αντοφαγκάστα στη νοτιοαμερικανική χώρα, μεταξύ των χιλιομετρικών πινακίδων 1.309 και 1.310 του αυτοκινητοδρόμου. Πρόκειται για ένα γλυπτό μεγάλης κλίμακας, το οποίο απεικονίζει αυτό ακριβώς που δηλώνει η ονομασία του: ένα χέρι. Ένα χέρι για την ακρίβεια το οποίο φαίνεται σαν να αναδύεται μέσα από την άμμο της ξηρότερης ερήμου πάνω στη Γη!
Εμπνευστής, σχεδιαστής και κατασκευαστής αυτού του καλλιτεχνήματος ύψους 11 μέτρων ήταν ο Χιλιανός γλύπτης Μάριο Ιραραθάμπαλ πίσω στις αρχές της δεκαετίας του 1990. O εν λόγω καλλιτέχνης είναι γνωστός για τη δουλειά του που σχετίζεται με την εικαστική απόδοση του ανθρώπινου πόνου, εξερευνώντας θέματα όπως η θλίψη και η μοναξιά.
Υπό αυτή την έννοια, το τεράστιο γλυπτό, που είναι λαξευμένο σε υψόμετρο περίπου 1.100 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και διαθέτει βάση φτιαγμένη από σίδερο και τσιμέντο, έχει έναν δίπτυχο συμβολισμό. Από τη μια αποτυπώνει το συναίσθημα της μοναξιάς, το οποίο από την άλλη επιτείνει στον μέγιστο βαθμό το απολύτως ερημωμένο και απομονωμένο περιβάλλον.
Σύμφωνα με μια διαφορετική εκδοχή, το Χέρι της Ερήμου, του οποίου η παρουσίαση έγινε στα εγκαίνια της 28ης Μαρτίου 1992, αντιπροσωπεύει την προσωπική οπτική του Ιραραθάμπαλ στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έκανε τους συμπατριώτες του να υποφέρουν στο παρελθόν.
Η ανυπαρξία κάποιου ίχνους ανθρώπινης δραστηριότητας στο τσουρουφλισμένο έδαφος του σεληνιακού τοπίου φαίνεται πάντως ότι δεν ισχύει στην περίπτωση του Χεριού της Ερήμου. Και αυτό γιατί αρκετές φορές έχει χρειαστεί να καθαριστεί, καθώς αποτελεί έναν εύκολο στόχο περαστικών που θέλουν να δοκιμάσουν τις επιδόσεις τους στο γκράφιτι…
