Πόλο: Λάμψη διαχείρισης σαν των μεταλλίων
Το χρυσάφι που έφεραν από την Κίνα τα κορίτσια του πόλο και το σύνθημα ταπεινότητας για τη συνέχεια από τον Χάρη Παυλίδη.
Την αποθέωση που θα άξιζαν την έλαβαν από το φίλαθλο κοινό της χώρας, την προσοχή που θα είχαν οι αγώνες τους την μετρίασε κάπως το εορταστικό των ημερών. Όμως μικρή σημασία έχει. Η ελληνική υδατοσφαίριση συνεχίζει να βαδίζει στο υψηλότερο διεθνές επίπεδο και το Κύπελλο από την Κίνα που έφερε η Εθνική Γυναικών ήταν ακόμη μία τρανή απόδειξη. Με το βλέμμα τώρα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Σιγκαπούρης, σε ένα άλλο μακρύ ταξίδι μέχρι την κορυφή.
Ο ενθουσιασμός ήταν δικαιολογημένα μεγάλος με τον τρόπο που ήρθε η πρόκριση στον τελικό, στο παθιασμένο και μαγικό τελευταίο διάστημα του ημιτελικού με την Ολλανδία. Το Πάσχα στον τελικό, η νίκη επί της Ουγγαρίας όντως έμοιαζε σαν λογική συνέχεια, αλλά ποτέ δεν είναι απλό να ακολουθεί έπειτα από υπερπροσπάθεια λίγες ώρες νωρίτερα, ένα ακόμη καλό παιχνίδι. Αλλά τα τεχνικά ζητήματα και η μεθοδολογία στην πισίνα για τους περισσότερο ειδικούς.
Αυτό που οι - πιο έξω - παρατηρούμε είναι ότι η ελληνική υδατοσφαίριση σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο δεν έχει μεγάλες παρενθέσεις μακριά από τις διακρίσεις. Τις διεκδικεί με συνέπεια, τις κατακτά επίσης ανά τακτά διαστήματα. Αυτό σημαίνει οργάνωση, υποδομές, ταλέντο, καθοδήγηση. Σε επίπεδο ανδρών και γυναικών ισχύει, αποκλείεται να είναι τυχαίο.
Με μεγάλη ικανοποίηση επίσης ακούσαμε τον ομοσπονδιακό τεχνικό Χάρη Παυλίδη που κάνει όπως και ο Θοδωρής Βλάχος δουλειά για θαυμασμό, να λέει ότι «δεν πρέπει να νομίζουμε ότι γίναμε η καλύτερη ομάδα στον κόσμο, να έχουμε σεμνότητα και ταπεινότητα». Και να θέτει τον επόμενο στόχο. Αυτό είναι ένα «χρυσάφι» διαχείρισης που οδηγεί στα μετάλλια και στις μεγάλες διακρίσεις.
