Έτσι γεννήθηκε το τραγούδι «Της γυναίκας η καρδιά είναι μια άβυσσος»

Τα τραγούδια έχουν ιστορία, ίσως γιατί όλοι εμείς που τα αγαπήσαμε, έχουμε ανάγκη από κάποιο μύθο έστω και... αστικό που εξηγεί τη γέννησή τους.Ένα τραγούδι γραμμένο για την αινιγματική και απροσπέλαστη καρδιά της γυναίκας, που στην ουσία συμβολίζει το άλυτο μυστήριο του έρωτα πέρασε στα χείλη του Στράτου Διονυσίου και από εκεί στα χείλη εκατοντάδων χιλιάδων που αγάπησαν τη φωνή του ως το έσχατο όριο της λαϊκής μουσικής.

Οι χειμώνες στη δεκαετία του '80 ήταν ακόμα αληθινοί χειμώνες. Η παγωνιά θέριζε τις νύχτες και οι άνθρωποι έψαχναν καταφύγιο από το κρύο. Μια τέτοια παγωμένη νύχτα του 1983 ο ιδιοκτήτης του καταστήματος οπτικών που βρίσκεται στον αριθμό 28 της Λεωφόρου Παπάγου, στου Ζωγράφου, κοιτάζει έξω το βροχερό σκηνικό Ένας άντρας σκυφτός περνά το δρόμο δείχνοντας να αδιαφορεί για τη βροχή που τον μουσκεύει ως το μεδούλι. Τον παρακολουθεί να χάνεται στρίβοντας στην επόμενη γωνία. Αμέσως μετά επιστρέφει στη θέση του, παίρνει μολύβι και χαρτί κι αρχίζει να γράφει: «Σκυφτέ διαβάτη της βροχής/ και ταξιδιώτη της ζωής/ η προδοσία μιας γυναίκας σε βαραίνει....». Στίχοι που οδηγούν με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο στο επιμύθιο: «Της γυναίκας η καρδιά είναι μια άβυσσος». Είναι ο Σπύρος Γιατράς, στιχουργός λαϊκών επιτυχιών. Οι στίχοι του θα περάσουν στα χέρια του Αλέκου Χρυσοβέργη και θα γίνουν τραγούδι για τον απόλυτο λαϊκό βάρδο της εποχής, τον Στράτο Διονυσίου.