Το τσιφτετέλι του Μίμη Πλέσσα που άρχισε ως αστείο κι έγινε μεγάλη επιτυχία

Την εποχή που τα 45άρια δισκάκια κινούσαν τον κόσμο της μουσικής, έπρεπε να έχεις ένα τραγούδι για κάθε όψη του δίσκου. Κι αφού ο Πλέσσας με τον Πρετεντέρη έγραψαν και ηχογράφησαν το «Ποιος το ξέρει;» με τη φωνή του Δημήτρη Χορν, σπαζοκεφάλιαζαν για το δεύτερο τραγούδι. Είχαν φτιάξει ένα τσιφτετέλι με τίτλο: «Οι θαλασσιές οι χάντρες» αλλά δεν τολμούσαν να το προτείνουν στον Χορν. Σαν να τον άκουγαν να τους λέει: «Ε, όχι να θέλετε μετά τους Ριχάρδους και τους Αμλέτους που έχω παίξει να το γυρίσω στα τσιφτετέλια!»

Επειδή όμως ο χρόνος πίεζε και δεν υπήρχε κάτι άλλο, το πήραν απόφαση πως με κάποιο τρόπο θα έπρεπε να τον πείσουν. Του είπαν λοιπόν πως έχουν ένα τραγούδι που το προορίζουν για την Τζένη Βάνου αλλά θέλουν προηγουμένως να σιγουρευτούν και του ζήτησαν να το πει έτσι στα αστεία, για να πάρουν μια ιδέα.

Απελευθερωμένος από κάθε είδους άγχος ο Χορν, το είπε μια κι έξω και σηκώθηκε να φύγει ήρεμος και ωραίος. Έλα όμως που έμαθε ύστερα ότι η υποτιθέμενη ερμηνεύτρια Τζένη Βάνου δεν πέρασε το κατώφλι του στουντίου και δεν της επέτρεψαν να ηχογραφήσει το τραγούδι.

Ο Χορν έλεγε αργότερα: «Μου ζήτησαν να το πω για να δουν πώς ακούγεται. Ο ηχολήπτης όμως το έγραψε και τους άρεσε. Όταν ήρθε η Τζένη Βάνου να το τραγουδήσει, την έδιωξαν. Εγώ βέβαια δεν το είπα για να γίνει δίσκος. Το είπα για να το ακούσουν αυτοί. Είναι δε και αηδέστατο τραγούδι. Ξέρεις τι είναι μετά να έχω παίξει του Ριχάρδους και τους Αμλέτους και να με σταματούν για τις Χάντρες;»

Την ίδια χρονιά ακούστηκε το τραγούδι ακούστηκε στην ταινία-ντοκιμαντέρ του Κλέαρχου Κονιτσιώτη «Η Αθήνα Τη Νύχτα», μια κινηματογραφική περιπλάνηση στη νυχτερινή ζωή της Αθήνας στα πρότυπα των Ιταλικών ντοκιμαντέρ του '60.