Τα τραγούδια έχουν ιστορία: «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου» - Έξωση στα όνειρα του Νίκου Κούρκουλου

Στα τέλη της δεκαετίας του '60 ο Στράτος Διονυσίου ήταν ακόμα ένας τραγουδιστής μεσαίου βεληνεκούς παρά τα φωνητικά προσόντα αλλά και τη δισκογραφία του. Για του λόγου το αληθές να θυμίσουμε ότι εκείνη την εποχή εμφανιζόταν στο νυχτερινό κέντρο ΣΟΥ-ΜΟΥ ως δεύτερο όνομα δίπλα στην Ανθούλα Αλιφραγκή.

Εκεί τον άκουσε ένα βράδυ ο Μίμης Πλέσσας με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, εντυπωσιάστηκε τόσο από τη φωνή του και όταν ήρθε η στιγμή να γράψει ένα λαϊκό τραγούδι για την ταινία ΟΡΑΤΟΤΗΣ ΜΗΔΕΝ, τον θυμήθηκε και τον κάλεσε να το ηχογραφήσει. Ο Διονυσίου με την αδρή και αψεγάδιαστη φωνή του ερμήνευσε το "Βρέχει φωτιά στη στράτα μου", που μέχρι σήμερα θεωρείται ένα από τα πιο εμβληματικά ζεμπέκικα του λαϊκού πενταγράμμου.

Η σπαρακτική ερμηνεία του "ντύνει" τη σκηνή που ο Κούρκουλος υπό το κράτος της έξωσης βάζει φωτιά στα λιγοστά του υπάρχοντα ενώπιον Θεού και ανθρώπων σε μια φτωχική γειτονιά με τα απορημένα μάτια των γειτόνων να παρακολουθούν το αυτοσχέδιο πυροτέχνημα. "...Η ζωή εδώ τελειώνει, σβήνει το καντήλι μου".

Βρέχει φωτιά στη στράτα μου
φωτιά που μ’ έχει κάψει
για τα φτωχά τα νιάτα μου
κανένας δε θα κλάψει

Η ζωή, η ζωή εδώ τελειώνει
σβήνει το καντήλι μου
κι η ψυχή, η ψυχή σαν χελιδόνι
φεύγει απ’ τα χείλη μου

Κύμα πικρό στην πλώρη μου
και τα πανιά σκισμένα
ούτε αδελφός αγόρι μου
δε νοιάστηκε για σένα