Όταν ο «Νουρέγιεφ» πάτησε Ελλάδα - Η αποθέωση του Χατζηπαναγή από 17.000 φίλους του Ολυμπιακού (vid)

Το μακρινό 1975, σαν σήμερα, έρχεται στην Ελλάδα ο Βασίλης Χατζηπαναγής που έμελλε να γράψει τη δική του ιστορία στο ελληνικό ποδόσφαιρο κάνοντας ακόμα και τους αντιπάλους του να υποκλιθούν στο ποδοσφαιρικό ταλέντο του.

Γεννήθηκε στην Τασκένδη της τότε Σοβιετικής Ένωσης, σημερινό Ουζμπεκιστάν, στις 26 Οκτωβρίου 1954. Οι γονείς του, Κυριάκος και Χρύσα, ήταν Έλληνες πολιτικοί πρόσφυγες με καταγωγή κυπριακή και συγκεκριμένα από την Άχνα της Αμμοχώστου.

Ο Βασίλης Χατζηπαναγής ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από τη Δυναμό Τασκένδης και το 1972 πήγε στην Παχτακόρ μέχρι το 1975 που ήρθε στην Ελλάδα για τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης. Στον Ηρακλή έκανε μεγάλη καριέρα και ήταν σπεσιαλίστας στα γκολ από κόρνερ. Εντυπωσιακή υπήρξε η συνεισφορά του στην κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας από τον Ηρακλή το 1976. Σε έναν από τους πιο εντυπωσιακούς τελικούς στην ιστορία του θεσμού, κόντρα στον Ολυμπιακό (σκορ: 4-4, 7-6 στα πέναλτι) πέτυχε δύο γκολ.

Επίσης, με τον Ηρακλή το 1984-85 κατέκτησε το Βαλκανικό Κύπελλο, επικρατώντας στο διπλό τελικό της ρουμανικής Αργκές Πιτέστι με 1-3, 4-1. Είχε αποφασιστική συμβολή στην πρόκριση στον τελικό και στην κατάκτηση του κυπέλλου, αφού σημείωσε γκολ σε όλους τους γύρους: στο 5-1 του α΄ γύρου επί της Γαλατασαράι, στο 1-0 του ημιτελικού επί της Ανκαραγιουτσού ενώ στο β΄ τελικό, στη Θεσσαλονίκη, πέτυχε το τρίτο γκολ της ομάδας του με πέναλτι.

Την τελευταία του επίσημη εμφάνιση με τον Ηρακλή έκανε στις 26 Οκτωβρίου 1990, την ημέρα των 36ων γενεθλίων του, στον αγώνα για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ με τη Βαλένθια. Όσο και αν ακούγεται παράξενο αυτή ήταν η μοναδική συμμετοχή του Χατζηπαναγή σε αγώνα ευρωπαϊκής διοργάνωσης.

Το 2003, με την ευκαιρία του εορτασμού των 50 χρόνων από την ίδρυση της UEFA, ανακηρύχθηκε κορυφαίος Έλληνας ποδοσφαιριστής των τελευταίων 50 χρόνων από την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία. Είχε καταπληκτική ντρίπλα και αποκαλείτο "Νουρέγιεφ της μπάλας".

Στη Μικτή Κόσμου

Το 1984 κλήθηκε και αγωνίστηκε στη Μικτή Κόσμου εναντίον της αμερικανικής ομάδας "Κόσμος Ν. Υόρκης", σε φιλανθρωπικό αγώνα που έγινε στις 22 Ιουλίου 1984, στο Στάδιο "Τζάιαντς", ενώπιον 40.000 θεατών, από τους οποίους 15.000 Ελληνοαμερικανοί ομογενείς. Συμπαίκτες του ήταν, μεταξύ άλλων, οι: Πίτερ Σίλτον, Ζαν Μαρί Πφαφ, Ρούντι Κρολ, Φέλιξ Μάγκατ, Ούγο Σάντσες, Φιγκερόα, Φραντς Μπεκενμπάουερ, Κέβιν Κίγκαν, Μάριο Κέμπες, Ντομινίκ Ροστό και ο Θωμάς Μαύρος. Η Μικτή νίκησε 3-1 και ο Χατζηπαναγής μπήκε στο 65΄ στη θέση του Κίγκαν. Με τις ενέργειές του συνάρπασε την κερκίδα δημιουργώντας πολλές ευκαιρίες. Μια από τις στιγμές που ξεσήκωσε τους φιλάθλους συνέβη στο 86', όταν με χτύπημα κόρνερ ο Χατζηπαναγής βρήκε το Μαύρο, η γυριστή κεφαλιά του οποίου χτύπησε στο δοκάρι.

Πριν έρθει στην Ελλάδα είχε συμμετοχές στις σοβιετικές εθνικές ομάδες ελπίδων και εφήβων καθώς και στην Ολυμπιακή ομάδα της Σοβιετικής Ένωσης. Το 1976 κλήθηκε στην Εθνική Ελπίδων Ελλάδος, με την οποία αγωνίστηκε στις 3 Μαρτίου 1976 σε φιλικό αγώνα με τη Βουλγαρία στο Βόλο (σκορ 3-2), όταν μπήκε ως αλλαγή στο 57΄, είχε σουτ στο δοκάρι στο 60΄ και στο 77΄, αφού ντρίπλαρε όλη την άμυνα, έκανε σέντρα στο Λιβαθηνό που σημείωσε το τρίτο γκολ.

Τον Ιούνιο του ίδιου έτους μετείχε στο Βαλκανικό Κύπελλο Ελπίδων που διεξήχθη στη Θεσσαλονίκη. Έπαιξε και στα τρία ματς της εθνικής με Βουλγαρία (0-0), Ρουμανία (2-1) και στον τελικό με την Γιουγκοσλαβία (0-1) και ήταν από τους διακριθέντες.

Το ίδιο έτος κλήθηκε στην Εθνική Ελλάδος, στο φιλικό παιχνίδι κατά της Πολωνίας στις 6 Μαΐου 1976, που έγινε στο γήπεδο Λεωφόρου Αλεξάνδρας (σκορ 1-0). Όμως, επειδή είχε ήδη αγωνιστεί σε επίσημα ματς με τις "μικρές" εθνικές της Σοβιετικής Ένωσης δεν του επιτράπηκε να αγωνιστεί σε άλλο ματς της Εθνικής Ελλάδας. Αγωνίστηκε ξανά, τιμής ένεκεν, στις 14 Δεκεμβρίου 1999 σε ηλικία 45 ετών, στο αποχαιρετιστήριο παιχνίδι που έδωσε προς τιμήν του η Εθνική Ελλάδας με την Γκάνα (σκορ 1-1), στο Καυτανζόγλειο Στάδιο. Στο παιχνίδι αυτό αγωνίστηκε μόνο 21 λεπτά αλλά πρόλαβε να δείξει τη μεγάλη κλάση του, αφού στο 13΄ δημιούργησε το μοναδικό γκολ της εθνικής. Με έξοχη μπαλιά στην πλάτη της άμυνας έβγαλε μόνο του το Βενετίδη απέναντι στον τερματοφύλακα, ο οποίος απέκρουσε το πρώτο σουτ για να σκοράρει στη συνέχεια ο Κυπαρίσσης.

Η αποθέωση στο ΟΑΚΑ

Κάποτε γνώρισε την αποθέωση και από τους φίλους του Ολυμπιακού. Ήταν στις 29 Νοεμβρίου 1987 και ο πρωταθλητής Ολυμπιακός υποδεχόταν τον Ηρακλή. Ο Ολυμπιακός του Γιώργου Κοσκωτά ήταν χωρίς νίκη τις πρώτες οκτώ αγωνιστικές του πρωταθλήματοπς. Στον πάγκο του Ηρακλή βρισκόταν ο Νίκος Αλέφαντος. Η ομάδα της Θεσσαλονίκης νίκησε 2-1 στο ΟΑΚΑ με γκολ των Κώστα Ηλιάδη (20’) και Βασίλη Χατζηπαναγή (56’ πέν.), αφού στο 52’ ο Βασίλης Χαρδαλιάς είχε ισοφαρίσει.

Ο Χατζηπαναγής έγινε αλλαγή στο 86ο λεπτό και περίπου 17.000 φίλοι του Ολυμπιακού που βρίσκονταν στο γήπεδο τον χειροκροτούν. Δημοσιεύματα της εποχής ήθελαν τον Κοσκωτά να προσπαθεί να τον αποκτήσει στη συνέχεια αλλά ο «Νουρέγιεφ της μπάλας» να λέει όχι στα εκατομμύρια που του πρόσφερε.

Η πρόταση ήταν 40.000.000 δραχμές και μισθός 500.000 δρχ.. «Τι να τα κάνω τα λεφτά; Μπελάς θα μου είναι. Καλά είμαι εδώ στον Ηρακλή. Ξέρω πως με αγαπάνε, περνάω καλά, ζω όπως θέλω… Γιατί να φύγω;», φέρεται να απάντησε ο Βάσια και έκλεισε την καριέρα του στον Ηρακλή.