Εβίτα Περόν: Η πνευματική αρχηγός της Αργεντινής

Σε ηλικία 15 ετών μετακόμισε στο Μπουένος Άιρες, όπου προσπάθησε να κάνει καριέρα στον κόσμο του θεάματος ως ηθοποιός του θεάτρου και του ραδιοφώνου. Το 1944 η τύχη τής χαμογέλασε, όταν γνωρίστηκε σε μiα φιλανθρωπική εκδήλωση με τον χήρο συνταγματάρχη Χουάν Περόν, ηγετικό στέλεχος της στρατιωτικής χούντας, που κυβερνούσε την Αργεντινή από το 1943.

Η γνωριμία τους εξελίχθηκε σε ειδύλλιο κι ένα χρόνο αργότερα το ζευγάρι πέρασε το κατώφλι της εκκλησίας. Τον Φεβρουάριο του 1946 ο πενηντάχρονος Περόν εκλέχθηκε Πρόεδρος της Αργεντινής και η 27χρονη Εβίτα έγινε η πρώτη κυρία της χώρας. Μολονότι δεν κατέλαβε ποτέ κυβερνητική θέση, ενεργούσε ως yπουργός Υγείας και Εργασίας.

Παρείχε γενναιόδωρες αυξήσεις ημερομισθίων στα εργατικά συνδικάτα, τα οποία ανταπέδιδαν με την πολιτική τους στήριξη στον Χουάν Περόν, ενώ δημιούργησε ένα ίδρυμα το οποίο, στηριζόμενο σε συνεισφορές των συνδικάτων και των επιχειρήσεων, καθώς και σε μέρος των εσόδων των λαχείων, χρηματοδότησε την ανέγερση νοσοκομείων, σχολείων, ορφανοτροφείων, οίκων ευγηρίας και άλλων φιλανθρωπικών ιδρυμάτων. Στη δική της συμβολή οφείλεται κατά ένα μεγάλο μέρος η νομοθετική κατοχύρωση τους δικαιώματος ψήφου των γυναικών.

Το 1949 ίδρυσε το Περονιστικό Φεμινιστικό Κόμμα, που ήταν ο γυναικείος βραχίονας του κόμματος του συζύγου της. Το 1951, μολονότι γνώριζε ότι πάσχει από καρκίνο, επιδίωξε και κατόρθωσε να πάρει το χρίσμα για την αντιπροεδρία της χώρας της Αργεντινής, αλλά ο στρατός την εξανάγκασε να παραιτηθεί από την υποψηφιότητά της. Η Εβίτα Περόν πέθανε στις 26 Ιουλίου του 1952, σε ηλικία μόλις 33 ετών.

Με τρεμάμενη φωνή, ο εκφωνητής του κρατικού ραδιοφώνου της Αργεντινής ανήγγειλε το θλιβερό γεγονός: «Η κυρία Εύα Περόν, η πνευματική αρχηγός της χώρας, πέρασε στην αιωνιότητα». Από την επομένη του θανάτου της η Εβίτα πέρασε στη σφαίρα του μύθου. Το πασίγνωστο τραγούδι από το μιούζικαλ του Γουέμπερ «Don’t Cry for Me, Argentina», που έγινε παγκόσμια επιτυχία, βασίστηκε στο επίγραμμα που υπάρχει στον τάφο της: «Μην κλαις για μένα Αργεντινή. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν θα σε εγκαταλείψω».

ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ...

1824: Η περίφημη 9η Συμφωνία του Μπετόβεν κάνει πρεμιέρα στη Βιέννη.

1832: Αναγνωρίζεται με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου η ανεξαρτησία της Ελλάδας.

1915: To γερμανικό υποβρύχιο U-20 τορπιλίζει και βυθίζει το βρετανικό κρουαζιερόπλοιο «Λουζιτάνια», στις ακτές της Ιρλανδίας, κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. 1198 από τους 1962 επιβαίνοντες χάνουν τη ζωή τους.

1946: Ιδρύεται από τους Μασάρο Ιμπούκα και Ακίο Μορίτα η «Εταιρία Τηλεπικοινωνιών του Τόκιο», με προσωπικό 20 υπαλλήλων. Σήμερα είναι γνωστή με το όνομα Sony και απασχολεί 158.500 υπαλλήλους.

1953: Ιδρύεται η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών (ΚΥΠ), η οποία τη δεκαετία του 1980 θα μετονομαστεί σε Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (ΕΥΠ).

1961: Ο Αμπέμπε Μικίλα, χρυσός ολυμπιονίκης το 1960 και μετέπειτα το 1964, τρέχει ξυπόλητος στην κανονική διαδρομή του Μαραθωνίου με χρόνο 2:23:44.6.

1977: Διεξάγεται ο 22ος Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision στη Μεγάλη Βρετανία. Η Ελλάδα συμμετέχει με το τραγούδι του Γιώργου Χατζηνάσιου και της Σέβης Τηλιακού «Μάθημα Σολφέζ», το οποίο καταλαμβάνει την 5η θέση με ερμηνευτές τους Πασχάλη, Μαριάνα Τόλη, Ρόμπερτ Ουίλιαμς και Μπέσσυ Αργυράκη.

1986: Η Στεάουα Βουκουρεστίου στέφεται πρωταθλήτρια Ευρώπης με τη νίκη της επί της Μπαρτσελόνα 2-0 στα πέναλτι (0-0) στη Σεβίλλη. Ο τερματοφύλακας Ντουκαντάμ δίνει τον πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο στη Ρουμανία, αποκρούοντας και τα 4 πέναλτι των Καταλανών

1999: ΝΑΤΟϊκό αεροσκάφος βομβαρδίζει κατά λάθος την πρεσβεία της Κίνας στο Βελιγράδι, κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν τρεις και να τραυματιστούν 20 υπάλληλοι της πρεσβείας.

2006: Μία από τις μεγαλύτερες μορφές της ελληνορωμαϊκής πάλης και στη συνέχεια του κάτς, ο Δημήτρης Καρυστινός, αφήνει την τελευταία του πνοή σε ηλικία 74 ετών. Ο Καρυστινός ήταν αθλητής του Ηρακλή Πειραιά τη δεκαετία του ’50 και το 1960 μεταπήδησε στο κατς.