Η σύλληψη του Χουντικού Γενικού Γραμματέα Αθλητισμού, Κωνσταντίνου Ασλανίδη
Μετά την πτώση της Χούντας στην Ελλάδα, ο Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού, Κωνσταντίνος Ασλανίδης, εγκατέλειψε την Ελλάδα και διέφυγε στην Ιταλία, προκειμένου να αποφύγει το κύμα διώξεων που είχε εξαπολυθεί εναντίον των αξιωματούχων του στρατιωτικού καθεστώτος.
Δημοσιεύματα της εποχής αναφέρουν ότι αρχικά διέφυγε με κότερο και κατέφυγε στην Ελβετία, απ' όπου μετά από παραμονή τριών μηνών, μετακινήθηκε στην Ιταλία. Το βράδυ της 20ης Ιουνίου 1975 ο Ασλανίδης και οι οικοδεσπότες του υπέστησαν αστυνομικό έλεγχο σε δρόμο της πόλεως του Πόρτο Φίνο, γεγονός που τον ανάγκασε να προετοιμάσει την αναχώρηση του.
Την επόμενη ημέρα, 21 Ιουνίου 1975, συνελήφθη από Ιταλούς καραμπινιέρι στη μισθωμένη βίλα «Σάντα Μαργκερίτα» στο Πόρτο Φίνο της Ιταλικής Ριβιέρας, την ώρα που ετοίμαζε τη βαλίτσα του, προκειμένου να αναχωρήσει. Έφερε διπλωματικό διαβατήριο με αριθμό 172 με ημερομηνία εκδόσεως την 28η Σεπτεμβρίου 1973, το οποίο τον ανέφερε ως Υπουργό Παιδείας. Μαζί του συνελήφθησαν η Αφροδίτη Κατώπη και ένας ακόμη Έλληνας πολίτης, ο Ιωάννης Αναγνωστόπουλος, οι οποίοι τον φιλοξενούσαν. Στις 27 Ιουνίου από τις Ελληνικές αρχές, επιδόθηκαν στις αντίστοιχες της Ιταλίας, τα έγγραφα με τα οποία ζητήθηκε η έκδοση του.
Ολυμπιακός: Ψάχνοντας το εύκολο γκολ...
Κλείστηκε στις φυλακές «Μαράσσι» στο Κιάβερι στην περιοχή της Γένοβας και μέσω του συνηγόρου του, δικηγόρου Γένοβας, Ρενάτο Πιτσιμίνο, ζήτησε πολιτικό άσυλο. Το Εφετείο της Γένοβας που εξέτασε το αίτημα της εκδόσεως του, ανέβαλε την έκδοση αποφάσεως καθώς ο Ασλανίδης προσκόμισε βεβαίωση των ποδοσφαιριστών του Παναθηναϊκού που κατέθεσαν ενυπογράφως ότι ο Ασλανίδης τους έδωσε μετρητά τα χρήματα για τα οποία κατηγορούνταν ότι διέπραξε το αδίκημα της καταχρήσεως.
Στις 3 Μαρτίου 1976, το Εφετείο της Γένοβας απέρριψε την αίτηση των Ελληνικών αρχών για την έκδοση του Ασλανίδη και συντάχθηκε με την πρόταση του εισαγγελέα Κόκο που αργότερα δολοφονήθηκε από την κομμουνιστική οργάνωση "Ερυθρές Ταξιαρχίες".
Το δικαστήριο απέρριψε την έκδοση με το πρόσθετο επιχείρημα ότι ο Ασλανίδης κατηγορείται επίσης «για διάπραξη πολύ σοβαρών πολιτικών εγκλημάτων, για τα οποία διατρέχει τον κίνδυνο να καταδικασθεί στην εσχάτη των ποινών».
Στις 20 Ιουλίου 1976 το Ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο της Ιταλίας επικύρωσε την απόφαση του Εφετείου της Γένοβας και την επόμενη ημέρα, στις 21 Ιουλίου 1976, ο Ασλανίδης αφέθηκε ελεύθερος. Μετά την απελευθέρωση του στην Ιταλία, κατέφυγε στη Βραζιλία, όπου έζησε για αρκετά χρόνια σε έσχατη ένδεια και εργάστηκε ως μικροπωλητής.
