«Δεν είχα να φάω, αλλά "έτρωγα" όνειρα»!

Δικαίως έχουν χαρακτηρίσει τη Μαρία Πολύζου γυναίκα - «Θρύλο του Μαραθωνίου Δρόμου» στην Ελλάδα! Είμαι βέβαιος ότι ούτε η ίδια ξέρει ακριβώς πόσες φορές «έσπασε» το Πανελλήνιο Ρεκόρ.

Η πρώτη φορά πάντως ήταν το 1988 στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στο Αγρίνιο. Μια 19χρονη κατέβαζε το ρεκόρ Μαραθωνίου Δρόμου γυναικών 14 ολόκληρα λεπτά! Εκεί που ήταν 2:58, η Μαρία Πολύζου τερμάτιζε μόλις στον 2ο μαραθώνιο της ζωής της με χρόνο 2:44!

«Ήταν στη γενέτειρα του Μιχάλη Κούση, του μαραθωνοδρόμου μας, του μεγάλου αθλητή! Στην τελική ευθεία τον έραναν και όταν έφτασα κι εγώ καταχειροκροτήθηκα! Δεν καταλάβαινα όμως την αξία των επιδόσεων τότε. Τώρα καταλαβαίνω τι σημαίνουν αυτοί οι χρόνοι… Συνέκρινα τον εαυτό μου με ξένες αθλήτριες που έκαναν 2:23-2:27 και έλεγα έχω πολλή δουλειά μπροστά μου...».

ΤΑ ΡΕΚΟΡ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΚΑΙ «ΣΠΑΝΕ»

30 χρόνια Πρωταθλήτρια λοιπόν και με τα ισχύοντα ρεκόρ Ελλάδος Αυθεντικής και Μαραθωνίου Δρόμου «ζωντανά» εδώ και 20 χρόνια.

«Κάποια στιγμή όμως θα ‘σπάσουν’…», της είπα ευθέως.

«Αλίμονο. Τα ρεκόρ έρχονται, καταρρίπτονται και δημιουργούνται καινούργια. Γίνονται για λίγο και «σπάνε». Δεν μπορεί να με απασχολεί αν έχω το ρεκόρ ή δεν το έχω. Εγώ ξέρω τι έχει μείνει από αυτό το ρεκόρ σε μένα»

«Ότι άντεξαν στο χρόνο πάντως είναι κάτι που δεν αλλάζει», της είπα γνωρίζοντας πως πράγματι είναι δύσκολο αν μείνει όρθιο ένα ρεκόρ για 20 χρόνια..

«Άντεξαν. Δεν αλλάζει. Δεν απομυθοποιώ αυτά που έκανα. Αλλά αν έλεγα ότι είναι σπουδαίος χρόνος πχ το 2:35, τότε ίσως ποτέ να μην το έφτανα. Απομυθοποιούσα όλα τα ρεκόρ, οπότε μπορούσα να τα "σπάσω"».

Αν σήμερα πάντως Ελληνίδα δρομέας έκανε τις επιδόσεις της Πολύζου, θα είχε σίγουρα μεγαλύτερη προβολή στα ΜΜΕ. Μιλάμε για μαραθωνοδρόμο που έχει κάνει κάπου 14 φορές επίδοση κάτω από 2:40, επίδοση που έχουν καταφέρει τα τελευταία 3-4 χρόνια ελάχιστες αθλήτριες.

«Ο πρωταθλητής δεν βγαίνει από τη μια μέσα στην άλλη. Πρέπει να βοηθηθεί, να στηριχθεί, να το θέλει πολύ. Πρέπει να διψάς για ρεκόρ! Υπάρχουν πάρα πολλά κορίτσια που βελιώνονται. Υπάρχουν ταλέντα. Και αγόρια και κορίτσια που έχουμε καλέσει και στην εκπομπή μας, στο keep running. Εγώ υποστηρίζω τα νέα παιδιά όπου μπορώ».

«ΕΤΡΩΓΑ» ΟΝΕΙΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΑΣΩ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ!

Της ανέφερα ότι λόγω κρίσης πολλά από τα παιδιά που σήμερα κάνουν πρωταθλητισμό, δουλεύουν παράλληλα και ίσως αυτό να δυσκολεύει την προσπάθειά τους..

«Στα χρόνια που έκανα τα πανελλήνια ρεκόρ όπως το 2:33 ή τότε που κέρδισα στην Κωνσταντινούπολη, σπούδαζα, δούλευα και πολλές φορές έτρωγα ένα καρβέλι ψωμί και ένα τηγανιτό αυγό για όλη την εβδομάδα. «Έτρωγα» όμως όνειρα. Δεν είχα να φάω αλλά ζούσα με όνειρα. Αυτό θα σε κάνει να φτάσεις στην κορυφή!»

Η νίκη της στην Κωνσταντινούπολη στους Βαλκανικούς Αγώνες το 1990 – μόλις 22 ετών – και η συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1996 στην Ατλάντα ήταν δύο από τις κορυφαίες στιγμές της.

ΟΙ ΠΙΚΡΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΙΑΣ ΣΠΟΥΔΑΙΑΣ ΚΑΡΙΕΡΑΣ

Υπήρξαν όμως και πικρές στιγμές στο δρόμο της..

«Πολλές. Τώρα όμως, μεγαλώνοντας, ευχαριστώ όλους αυτούς που έβαζαν εμπόδια για να τα περνάω και να προχωράω. Το 1994 στους Πανευρωπαϊκούς ουσιαστικά με κατέβασαν από το αεροπλάνο – το διάβασα σε μια εφημερίδα – ενώ είχα όριο. Το 1989 για να τρέξω στον μαραθώνιο του Λονδίνου έπρεπε να γίνουν τρία Δ.Σ στον ΣΕΓΑΣ και ο τότε ΓΓ ονόματι Γραμματικόπουλος είπε ‘γιατί να τη στείλουμε στο Λονδίνο ; Για να κάνει ρεκόρ;’. Δεν μπορούσα να το καταλάβω»

Πικραμένη θυμάται και όσα προηγήθηκαν μέχρι να ανάψει το πράσινο φως για να τρέξει στην Ατλάντα.

«Είχα πιάσει όριο. 2:33:43 και το όριο ήταν 2:35. Στις 23 του Μάη έκανα το ρεκόρ μου, τον Ιούνιο κέρδισα στην Ελλάδα στα 5 χλμ με 16:15 και στα 3 χλμ με 9:20. Και μου ζήτησαν τον Ιούνιο να ξανακάνω μαραθώνιο για να τρέξω πάλι μαραθώνιο τον Ιούλιο στην Ολυμπιάδα. Αυτά δεν υπάρχουν…Είναι πίκρες».

Τελικά η πρώτη Ελληνίδα μαραθωνοδρόμος που αγωνίστηκε σε Ολυμπιακούς Αγώνες πήγε στην Ατλάντα με προσωπικά της έξοδα, με τη βοήθεια της ομογένειας και του Έλληνα πρόξενου στη Βοστώνη Θοδωρή Πασσά. Όταν τερμάτισε, της έδωσαν πάντως εισιτήριο επιστροφής. Εκείνη ωστόσο μπήκε στην τελική ευθεία με ένα γαλανόλευκο σημαιάκι στο χέρι και αυτή η εικόνα «ταξίδεψε» παντού στον κόσμο!

«Εγώ έκανα το καθήκον μου. Μπήκα στο Ολυμπιακό Στάδιο με ένα ηχηρό μήνυμα. Ελλάδα! 1996! Στα 100 χρόνια των Ολυμπιακών Αγώνων η χώρα μας έπρεπε να κάνει Ολυμπιάδα, όχι η κόκα κόλα»

Ήταν μεγάλη η πίκρα της αλλά δεν ήταν η πρώτη φορά..

«Το 1990 κέρδισα στην Πόλη. Μεγάλη στιγμή! Ακούστηκε ο Εθνικός Ύμνος στην Πόλη! Το 1991-2 στον βαρδινογιάννειο ημιμαραθώνιο δεν με ήξερε κανένας. Σπούδαζα, δούλευα, έτρεχα και με έβγαζαν από τα προνόμια ώστε να παίρνω κάποια χρήματα να μπορώ να συντηρηθώ. Μετά το «Για την Ελλάδα ρε γαμώτο» της Βούλας, είπα σε μια εφημερίδα «Για ποια Ελλάδα ρε γαμώτο;». Ήταν παράπονο. Τι άλλο έπρεπε να κάνω για να μου δώσουν λίγο σημασία..;»

Στις δηλώσεις της μετά την Ολυμπιάδα, είπε εν θερμώ ότι σταματάει τον αθλητισμό αλλά ευτυχώς δεν το έκανε. Ακολούθησαν τα μεγάλα ρεκόρ του ’97 και του ’98 και πλέον ήθελε να κλείσει την καριέρα της στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας αλλά στον μαραθώνιο του Λονδίνου που έτρεξε με -1 βαθμό θερμοκρασία, δεν πήγε καλά και δεν έπιασε το όριο.

«Όμως τιμητικά θα μπορούσαν να με βάλουν να τρέξω. Το είχα ζητήσει γιατί ήταν ο μαραθώνιος μέσα στη χώρα μας. Μπορούσαν να με βάλουν. Αυτή είναι μια πολύ πικρή στιγμή»

Και πρόσφατα ο Χριστόφορος Μερούσης εξέφρασε την απογοήτευσή του που δεν συμπεριελήφθη στην ομάδα για τους Πανευρωπαϊκούς του Βερολίνου..

«Τον νιώθω και τον καταλαβαίνω απόλυτα. Έπρεπε να έχει πάει. Αθλητές τέτοιου βεληνεκούς μπορούν να τα καταφέρουν να τρέξουν σε έναν διεθνή μαραθώνιο ή σ’ένα μεγάλο πρωτάθλημα και να σταθούν στα πόδια τους καλύτερα από κάποιον που έχει πιάσει το όριο. Δεν είπα να μην πάει αυτός που έχει πιάσει όριο. Αν έχουμε το περιθώριο όμως να στείλουμε κι άλλους αθλητές μας, να πάνε. Ας πήγαινε τουλάχιστον στους Μεσογειακούς Αγώνες. Δεν μπορείς για μία στραβή που θα τύχει σε έναν αθλητή να του πεις ‘σε κόβω’ Είναι πίκρα»

ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ – ΠΡΟΠΟΝΗΤΡΙΑ – ΜΗΤΕΡΑ

Επιστρέψαμε σε όσα συμβαίνουν σήμερα και στην δρομική ομάδα που προπονεί, την Marathon Team Greece

«Είναι τα παιδιά μου. Έχω παιδί από μηνών μέχρι 80 ετών. Μεγάλη οικογένεια! Ο τερματισμός κάθε δρομέα μου είναι κάτι ανώτερο από τα προσωπικά μου ρεκόρ! Γιατι εδώ δεν βελτιώνεις μόνο το χρόνο ενός ανθρώπου αλλά βελτιώνεις και τον άνθρωπο»

Πρωταθλήτρια, προπονήτρια και μητέρα! Μιλώντας για την κόρη της ακτινοβολεί!

«Η Αγάπη είναι η αγάπη της ζωής μου. Είναι κινητήριος δύναμη! Ένας άνθρωπος που θαυμάζω πολύ! Θαυμάζω τον τρόπο που από πολύ μικρή αντιμετωπίζει τη ζωή και αγωνίζεται να πετύχει! Είναι μια μικρή πρωταθλήτρια σε αυτό που κάνει! Είναι μακράν το μεγαλύτερο μετάλλιο της ζωής μου!»

17 ετών η Αγάπη και μπορεί πχ σε 10 χρόνια να γίνει και γιαγιά..

«Πως μπορείς να μην το σκέφτεσαι.. Το συζητάω στην κόρη μου και από τώρα συγκινούμαι!»

Η ζωή της έγινε και παραμύθι για παιδιά με τίτλο «Ένας γίγαντας που τον έλεγαν Μ.Π»

«Ευχαριστώ πάρα πολύ τη Μάγδα Κωστοπούλου και τον Νίκο Μπέριο γι’αυτό. Δεν τον περίμενα.. Πολύ συγκινητικό! Όταν ήμουν παιδί, δεν υπήρχε βράδυ που να μην ονειρεύομαι και τις περισσότερες βραδιές είχα κάτω από το μαξιλάρι μου την ελληνική σημαία και την Παναγία»

ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ... HALF ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ

Και τώρα που σε λίγο κλείνει τα 50 εξακολουθεί να ονειρεύεται!

«Πάμε για το επόμενο half του αιώνα..10 Νοεμβρίου έχω τα γενέθλιά μου και στις 11 τρέχω Μαραθώνιο. Λίγες ώρες αφού αλλάξω χρόνο και μπω στη νέα 50ετία, να τρέξω τον αυθεντικό και μετά να πάω και στη Λάρνακα»

Αγαπημένοι τραγουδιστές;

«Έχω πολλούς. Μου αρέσουν οι παλιοί. Αρβανιτάκη, Αλεξίου, Μητσιάς.. Μου αρέσουν αυτοί οι ωραίοι άνθρωποι με τα ωραία τραγούδια. Από τους σύγχρονους πχ μου αρέσει η Θεοδωρίδου»

Χόμπι της πέρα από το τρέξιμο η φωτογραφία, η μόδα, η ενασχόληση με το σπίτι. Πριν κλείσουμε είπα να παίξουμε το παιχνίδι των λέξεων…

Αγάπη

«Η ψυχή μας, η ύπαρξή μας»

Μαραθώνιος

«Δρόμος μακρύς»

Ελλάδα

«Το σώμα μας»

Θρησκεία

«Η προσευχή μας»

Πολιτική

«Δεν έχω σχόλιο»

Πατρίδα

«Προσκύνημα»

Ντόπινγκ

«Πολύ κακό. Μπορούν να γίνουν επιδόσεις και χωρίς ντόπες. Ό,τι ντόπα και να πάρεις δεν θα διανύσεις αποστάσεις αν η ψυχή σου δεν είναι δυνατή»

Καλλιμάρμαρο

«Ανάσταση. Προσωπική και χιλιάδων που έχουν τερματίσει»

Βοστώνη

«Προσκύνημα. Οι Έλληνες είμαστε συνδεδεμένοι με τον Στέλιο Κυριακίδη που στα 50 χρόνια του μαραθωνίου της Βοστώνης κέρδισε για ένα λαό!»

Πάτρα

«Η πόλη που γεννήθηκα. Την αγαπάω. Είναι η μητέρα μου, τα ανίψια μου. Με αγαπούν. Στις 16 Σεπτεμβρίου θα γίνει αγώνας προς τιμή μου. Εντυπωσιάστηκα. Μου φαίνεται περίεργο αλλά θα γίνει για καλούς σκοπούς»

Προσφορά

«Όσα κι αν έχεις πετύχει στη ζωή, η προσφορά πρέπει να είναι η αναπνοή σου»

Θάλασσα

«Χαλαρώνω. Εκεί η ψυχή μου γαληνεύει»

Υπέρβαση

«Δεν την λες ποτέ. Τους μεγάλους άθλους τους κρατάς στο μυαλό σου και όταν έρθει η ώρα τους κάνεις. Το δουλεύω»

Το μήνυμά σου στους αθλούμενους, ερασιτέχνες δρομείς

«Να συνεχίσουν να τρέχουν γιατί όσο περισσότερο τρέχουμε, τόσο καλύτεροι άνθρωποι γινόμαστε!»