Για αυτήν είχε πει η Μαρινέλλα: «Να είχα μόνο τη φωνή της!»

Υπήρξε μούσα μεγάλων συνθετών όπως ο Μίμης Πλέσσας, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Γιώργος Μουζάκης, ο Ζακ Ιακωβίδης.

Ειρωνεία του πράγματος: Το όνομα ήταν Τζένη Βραχνού και αναγκάστηκε φυσικά να το αλλάξει. Η φωνή της ήδη από τη δεκαετία του ’50 εντυπωσίαζε τους πάντες. Σημαντική στιγμή ήταν η γνωριμία της με τον Μίμη Πλέσσα. Η ερμηνεία της στο τραγούδι «Αν σ’ αρνηθώ, αγάπη μου» την καθιέρωσε εν μία νυκτί. Στη δεκαετία του ’60 έφτασε ένα βήμα από μια διεθνή καριέρα, την οποία στην ουσία η ίδια ανέκοψε υπαναχωρώντας την τελευταία στιγμή. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 ο Τόλης Βοσκόπουλος την πήρε από το χέρι και την πήγε στη ΜΙΝΟΣ όπου υπέγραψε συμβόλαιο ξεκινώντας μια διαδρομή γεμάτη επιτυχίες.

Η Μαρινέλλα τη θαύμαζε απεριόριστα, θεωρώντας την ως τη σημαντικότερη Ελληνίδα τραγουδίστρια κι έλεγε συχνά στους φίλους της: «Να είχα μόνο τη φωνή της!»

Η Τζένη Βάνου υπήρξε μια αντισυμβατική σταρ του ελληνικού τραγουδιού με συχνά αντιφατικές προσωπικές αποφάσεις που αδίκησαν το σπάνιο ταλέντο της. Κι ίσως είχε νόημα αυτή η ατάκα της Μαρινέλλας, που υποκλινόταν ανέκαθεν στο μέταλλο και στην λαμπρότητα της φωνής της.

Μεγάλες και διαχρονικές επιτυχίες έγιναν πολλά τραγούδια της όπως: «Σε βλέπω στο ποτήρι μου», «Έρωτά μου ανεπανάληπτε», «Έλα», «Αν είναι η αγάπη αμαρτία», «Σταγόνα-σταγόνα», «Χίλιες βραδιές», «Η σκλάβα», «Αν σ' αρνηθώ αγάπη μου», «Αγόρι μου», «Αγάπησα-αμάρτησα (Ο αναμάρτητος)», «Τις ώρες που σε θέλω», «Θέλω κοντά σου να μείνω», «Τώρα», «Τι κρίμα», «Στιγμές», «Ένα ψέμα κι εσύ», «Έβρεχε ψιλόβρεχε».

Τα τελευταία 15 χρόνια της ζωής της έμεινε μακριά από τη δισκογραφία, τραγουδώντας μονο ζωντανά σε κέντρα διασκεδάσεων, όπου την καλούσαν. Όμως 4 χρόνια πριν τον θάνατό της εγκατέλειψε εντελώς το τραγούδι.