Φίλιππος Νικολάου: Ο μποξέρ του Ολυμπιακού που σήκωσε στην πίστα τον Νουρέγιεφ

Τέσσερις δεκαετίες μετρά η καριέρα του τραγουδιστή Φίλιππου Νικολάου. Γεννημένος στις 21 Σεπτεμβρίου 1942 στα Μανιάτικα, στην Αγία Σοφία του Πειραιά, από πατέρα πρόσφυγα από τη Μικρά Ασία και μητέρα από το Καρπενήσι, ξεκίνησε να εργάζεται στην ηλικία των 12 ετών, κάνοντας τον αχθοφόρο και έπειτα σε ένα εργοστάσιο καραμελοποιίας. Όπως ο ίδιος έχει δηλώσει: «Στα δεκατρία μου ήμουν ένας εργάτης με εγερτήριο στις έξι. Όταν τελείωνα τη δουλειά πήγαινα στο νυχτερινό γυμνάσιο. Πολλή δουλειά».

Τραγουδιστής κατά τύχη

Αργότερα βρήκε μια καλύτερη δουλειά ως βοηθός εκτελωνιστή. Μετά την αποφοίτηση του από το εξατάξιο Γυμνάσιο ήθελε να ασχοληθεί με τις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις και πέρασε στη Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή. Μετά την απόλυση του από τον Στρατό σε ηλικία 22 ετών άρχισε και πάλι να εργάζεται ως εκτελωνιστής. Στις καλοκαιρινές διακοπές του αποφάσισε να πάει στη Ρόδο με έναν φίλο του. Επειδή τα εισιτήρια της γραμμής ήταν ακριβά βρήκε ένα πιο οικονομικό σε ένα κρουαζιερόπλοιο, όπου και γνώρισε ένα μουσικό συγκρότημα, τους Playboys, οι οποίοι του εξέφρασαν το παράπονό τους καθώς η τραγουδίστρια του συγκροτήματος. Η Ία Κούκα είχε αποχωρήσει ενώ αυτοί είχαν κλείσει ένα συμβόλαιο για να κάνουν κάποιες εμφανίσεις στη Ρόδο. Τότε ο Νικολάου δέχτηκε να αναλάβει τη θέση του τραγουδιστή και έτσι ξεκίνησε την καριέρα του στον χώρο της μουσικής.

Mποξ στον Ολυμπιακό και κωπηλασία

Πριν συμβούν όλα αυτά έκανε μποξ στον Ολυμπιακό και ήταν στον κωπηλατικό όμιλο. Για πολλά χρόνια κουβαλούσε τον… μύθο σύμφωνα με τον οποίο όταν τον άκουσε ο Ρώσος χορευτής και χορογράφος, εκ των κορυφαίων του 20ου αιώνα στο κλασικό μπαλέτο, Ρούντολφ Νουρέγιεφ, ξετρελάθηκε και ανέβηκε στην πίστα όπου χόρεψε ζεϊμπέκικο.

Τι ακριβώς είχε συμβεί είχε πει ο ίδιος ο Φίλιππος Νικολάου σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στον ΑΡΤ 90,6 FM: «Στην πίστα που τραγουδούσα είχε σηκωθεί ο Ρούντολφ Νουρέγιεφ, βασικά τον ανέβασαν και έκανε μια στροφή. Όχι ότι ήξερε να χορεύει ζεμπέκικο, αλλά και μόνο που ήταν κάτω και ερχόταν να με ακούσει ήταν πολύ καλό αυτό για εμένα».