Έλληνας ηθοποιός έβγαζε το ψωμί του χορεύοντας με τα μαχαίρια

Δεν ήταν ποτέ πρωταγωνιστής, άφησε όμως ένα αδρό αποτύπωμα στην μεγάλη οθόνη, παίζοντας συνήθως ρόλους του γιγαντόσωμου άντρα που τρόμαζε με τον όγκο του.

Ο Γιάννης Παπαδόπουλος έκανε τη δική του πορεία στον ελληνικό κινηματογράφο, με δεύτερους ρόλους που ωστόσο τον καθιέρωσαν. Κωνσταντινουπολίτης, γιος του Θεόφιλου Παπαδόπουλου και της Σοφίας ήλθε με τους γονείς του στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στη Δραπετσώνα. Από το 1937 όταν πέθανε ο πατέρας του, ο μικρός αλλά εύσωμος Γιάννης προσπαθεί να βρει δουλειά. Την περίοδο εκείνη προσλαμβάνεται ως χορευτής στα μπαλέτα Ραμασόφ που έδιναν παραστάσεις σε διάφορα κέντρα «καφέ-σαντάν» της εποχής. Σε μία από εκείνες τις παραστάσεις στη «Μάντρα του Αττίκ», στις αρχές της δεκαετίας του 1940, όταν ο ίδιος ο Αττίκ τον ρώτησε πως ονομάζεται, απάντησε Γιάννης, η διευθύντρια όμως του μπαλέτου Σοφία Ραμαζόφ τον αποκαλούσε Νίνο. Τότε ο Αττίκ είπε «Τι Γιάννης και αηδίες! Γιάννης δηλαδή Ζαν, Ζαν και Νίνο ίσον Ζαννίνο. Έτσι θα σε παρουσιάσω». Από τότε έμεινε το καλλιτεχνικό αυτό ψευδώνυμο τόσο για τον ίδιο όσο και για τη μετέπειτα γυναίκα του και την κόρη του.

Η πορεία του Ζαννίνο υπήρξε εντυπωσιακή αφού εκτός του ελληνικού κινηματογράφου, είχε συμμετοχή στην περίφημη αμερικανική ταινία Το εξπρές του μεσονυχτίου. Ταυτόχρονα δούλεψε και στο θέατρο αλλά τηλεόραση. Ο Ζαννίνο ήταν αυτός που ανέδειξε στο θέατρο τον Χάρρυ Κλυνν (κατά κόσμον Βασίλη Τριανταφυλλίδη).

Το 1951 γεννήθηκε η κόρη του, Σόφη Ζανίνου, η οποία κράτησε το καλλιτεχνικό όνομα του πατέρα της σαν επώνυμο και ασχολήθηκε κι αυτή με την ηθοποιία.

Πέθανε το 1995 σε ηλικία 71 ετών και κηδεύτηκε στο νεκροταφείο της Κηφισιάς.

Προτού όμως μπει στο χώρο του κινηματογράφου, ο Ζαννίνο έβγαζε το ψωμί του με ένα λίαν επικίνδυνο νούμερο που ονομαζόταν ο Χορός των μαχαιριών.

(Στοιχεία αντλήθηκαν από τη Wikipedia)