Μάρλον Μπράντο - Κάτι περισσότερο από γόης
Ο πάπας της κινηματογραφικής νεωτερικότητας έθεσε με το ταλέντο του τις συντεταγμένες της υποκριτικής στη σύγχρονη εποχή.
Λίγοι ηθοποιοί θα μπορούσαν να σταθούν δίπλα στον Μάρλον Μπράντο και αυτό όχι μόνο για τη γοητεία που εξέπεμπε ως νέος αλλά κυρίως για την υποκριτική του ιδιοφυία που άλλαξε δια παντός τον παγκόσμιο κινηματογράφο. Παρατηρώντας κανείς την ερμηνεία του στο «Λεωφορείο ο πόθος» 70 χρόνια πριν, ίσως θεωρήσει υπερβολικά όσα λέγονται και γράφονται σήμερα για τον μύθο του Μπράντο. Θα πρέπει όμως να σκεφτούμε πώς ήταν τότε τα πράγματα στο σινεμά. Οι ταινίες της πρώτης μεταπολεμικής περιόδου ήταν ένα πραγματικό περιβόλι μελοδραματισμού και υπερβολής με ακραίες εκφράσεις και χειρονομίες.
Η λιτή, κυνική και απέριττη ερμηνεία του Μπράντο στο «Λεωφορείο ο πόθος» έδωσε το σύνθημα για την επανάσταση της αφαίρεσης και της ισορροπίας στη μεγάλη οθόνη. Η υποκριτική του προπορευόταν της εποχής του καθώς ο ίδιος προσπαθούσε να παίξει με τις δυνατόν λιγότερες κινήσεις, σαν ένα άγαλμα που ξυπνά μέσα από την ακινησία της αιωνιότητας και ανταποκρίνεται απρόθυμα στις σκηνοθετικές οδηγίες και στα κελεύσματα του σεναρίου.
Η δωρική ερμηνεία του Μπράντο μεταδίδει κι ένα μήνυμα συγκρατημένης οργής και εξέγερσης, δημιουργώντας ένα νέο τύπο επαναστάτη με και χωρίς αιτία αλλά και μια σχολή την οποία θα ακολουθήσουν πιστά ηθοποιοί από τον Τζέιμς Ντιν μέχρι τον Ρόμπερτ ντε Νίρο και τον Αλ Πατσίνο. Ο Μάρλον Μπράντο έζησε και έπαιξε σαν ένας ασυμβίβαστος γίγας της υποκριτικής αποδεικνύοντας πως ήταν κάτι περισσότερο από ένας απλός γόης της εποχής του. Θα τον θυμόμαστε πάντα σαν τον μέγα «Νονό» μιας κινηματογραφικής «Αποκάλυψης».
