«Μάθε παιδί μου γράμματα και μη γίνεις κομμουνιστής»
Ταινία του 1981 που αιωρείται ανάμεσα στην κωμωδία και στο δράμα και με την αφρόκρεμα των ηθοποιών της νέας γενιάς, άφησε κληρονομιά στους σινεφίλ την σκηνή με τον Διαμαντόπουλο και τον Τσάκωνα.
Σε ένα χωριό της ορεινής Αρκαδίας, λίγο μετά τη μεταπολίτευση τα αποκαλυπτήρια ενός μνημείου πεσόντων κατά την Κατοχή αναστατώνουν την τοπική κοινωνία, καθώς παραλείπεται το όνομα του Χρήστου Καναβού, ενός κομμουνιστή αντιστασιακού που σκοτώθηκε στην περιοχή. Ένας συντηρητικός γυμνασιάρχης έρχεται σε σύγκρουση με την γυναίκα του και τους δύο γιους του που υπερασπίζονται το δικαίωμα της χήρας του αντιστασιακού να καταθέσει στεφάνι στη μνήμη του.
"...Έξι χρόνια στο δημοτικό. Έξι χρόνια στο γυμνάσιο, δώδεκα. Έξι χρόνια στο πολυτεχνείο, δεκαοχτώ. Έξι χρόνια στο εξωτερικό, εικοσιτέσσερα. Και έξι χρόνια μέχρι που να πάω σχολείο, τριάντα. Μέχρι τα τριανταέξι που είμαι, ακόμα άλλα έξι χρόνια. Πού πήγανε; Τι γίνανε έξι χρόνια;» Ο απολογισμός του Τσάκωνα κόντρα στην ατάκα που συνηθίσαμε να ακούμε, ότι δηλαδή η "Ελλάδα τρώει τα παιδιά της".
Τέσσερα βραβεία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1981, Α´ γυναικείου ρόλου στην Άννα Μαντζουράνη, Α´ ανδρικού ρόλου στο Βασίλη Διαμαντόπουλο, σκηνογραφίας και ειδικό βραβείο ερμηνείας στο Νίκο Καλογερόπουλο.
