Ο Ράμος που γνώρισα - Ο Ράμος που «πλήγωσε» τη Σερίνα

Tον Κάρλος Ράμος τον γνώρισα το 2009 όταν βρέθηκα στην Κωνσταντινούπολη για να καλύψω δημοσιογραφικά τους αγώνες της εθνικής ομάδας στο Κύπελλο Ντέιβις. Δεν ήταν καμιά σπουδαία διοργάνωση. Μιλάμε για την 3η κατηγορία της Ευρωαφρικάνικης Ζώνης στην οποία έπαιρναν μέρος μεταξύ άλλων ομάδες, όπως η Ρουάντα και η Μαδαγασκάρη. Άγονη γραμμή, δηλαδή του κορυφαίου πρωταθλήματος τένις σε επίπεδο κρατών.

Ως συνήθως, η πρώτη μου κίνηση, με το που πάτησα το πόδι μου στο κλαμπ που φιλοξενούσε τους αγώνες, ήταν να χτυπήσω την πόρτα του επιδιαιτητή για να πάρω πληροφορίες σχετικά με το πρόγραμμα. Θα πρέπει να τον είχαν ζαλίσει άλλοι πριν από μένα, γιατί φάνηκε ενοχλημένος από την εμφάνισή μου. Όταν όμως του αποκάλυψα την ιδιότητά μου και την εθνικότητά μου, άπλωσε το χέρι και συστήθηκε με θέρμη: «Κάρλος Ράμος».

Τις επόμενες μέρες τον επισκέφθηκα αρκετές φορές στο γραφείο του όπου πάντοτε με υποδεχόταν με χαμόγελο και τη φράση «my greek friend». Ήταν τότε 38 χρονών και είχε διαιτητεύσει ήδη έναν τελικό Ανδρών στο Γουίμπλεντον, αυτόν μεταξύ Φέντερερ-Ναδάλ το 2007 αλλά δεν το ήξερα γιατί στο τένις κανείς δεν δίνει σημασία στον διαιτητή, εκτός κι συμβούν τέρατα και σημεία στον αγώνα.

Από αυτή την άποψη ήταν κάπως περίεργο που η ITF (η Διεθνής Ομοσπονδία του Τένις) τον είχε στείλει στην άκρη της Ευρώπης για να κάνει τον επιδιαιτητή στην προτελευταία κατηγορία του Κυπέλλου Ντέιβις. Τούτο όμως δεν φαινόταν να τον πειράζει διόλου, αν κρίνω από το πώς εκτελούσε τα καθήκοντά του. Με προθυμία και δίχως τουπέ.

Στη συνέχεια η καριέρα του εκτοξεύτηκε. Διαιτήτευσε-ο μόνος που το έχει καταφέρει- τελικούς και στα τέσσερα τουρνουά του Γκραν Σλαμ (Όπεν Αυστραλίας, Ρολάν Γκαρός, Γουίμπλεντον, Όπεν ΗΠΑ) καθώς και τελικό στους Ολυμπιακούς Αγώνες (το 2012 στο Λονδίνο).

Ως διαιτητής θεωρείται αυστηρός αλλά και ακριβοδίκαιος. Μπορεί να κάθεται ψηλά στο κορτ αλλά δεν κοιτάζει αφ’ υψηλού τους άσημους παίκτες, ούτε επηρεάζεται από το μεγάλο όνομα όταν πρόκειται να κρίνει μια αμφισβητούμενη φάση. Και σε θέματα πειθαρχίας είναι άτεγκτος. Αυτό το ξέρουν ακόμη και τα μπαλάκια στο χώρο του τένις. Μόνο η Σερίνα Γουίλιαμς φαίνεται να το αγνοούσε (;).

Στην προκειμένη περίπτωση, ο Ράμος εφάρμοσε πιστά τον κανονισμό, αδιαφορώντας για τις τσιρίδες, τις κλάψες της Αμερικανίδας και τις αποδοκιμασίες του κοινού (της). Και οι τρεις ποινές που της έδωσε ήταν σωστές. Όντως υπήρξε καθοδήγηση από τον προπονητή (το παραδέχθηκε ο ίδιος ο Μουράτογλου). Οι υπόλοιπες παραβάσεις του κώδικα ήταν οφθαλμοφανείς. Και τη ρακέτα της έσπασε η Σερίνα και τον διαιτητή αποκάλεσε «κλέφτη» ενώπιον όλων.

Ο Πορτογάλος έκανε τη δουλειά για την οποία πληρώνεται, κι επειδή την έκανε σωστά ίσως, να πληρώσει το τίμημα, και να μη διαιτητεύσει ξανά στο USOpen. Δεν θα εκπλαγώ αν μάθω ότι αφήνοντας πίσω του τη Νέα Υόρκη σιγοσφύριζε τον σκοπό του «είμαι ένας φτωχός και μόνος καουμπόη».