Συγκλονιστικός στο «ΦΩΣ» ο παππούς του Τεντόγλου: «Θα νικήσω τον καρκίνο, να βλέπω τον Μίλτο»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Πριν από λίγα χρόνια είχα βγάλει τη μητέρα του Μίλτου Τεντόγλου, την Ιωάννα Παπαδημητρίου, είχε δώσει μία πολύ διδακτική συνέντευξη. Τώρα βρήκα τον παππού του στη Γερμανία! Είναι συγκλονιστικός ο Μίλτος Τεντόγλου, ο παππούς.

Θα έχετε δει το θέμα που δημιουργήθηκε με τον αθλητή να μην χαιρετά τον γραμματέα του ΣΕΓΑΣ, να τον προσπερνά και να πηγαίνει να χαιρετήσει πρώτα τον παππού του. Υπήρχε λόγος σοβαρός.

Ο παππούς του Μίλτου Τεντόγλου άνοιξε την καρδιά του. Είχα μάθει κάποια πράγματα, αλλά δεν ήξερα αν ήθελε να μου τα πει. Είναι παλικάρι. Τα λέει.

Με καρκίνο, χημειοθεραπείες, αυτοκόλλητα μορφίνης για να μην πονάει. Ξάπλα τον πήγε ο γιος του στο αμάξι 10 ώρες ταξίδι για να δει τον εγγονό του να θριαμβεύει.

Με βοήθησε και ο πατέρας του Τεντόγλου, ο Γιώργος Τεντόγλου και η μητέρα του, η Ιωάννα Παπαδημητρίου. Τους ευχαριστώ από καρδιάς.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο «ΦΩΣ» στις 31/8/2023

Πού σας βρίσκω κύριε Μίλτο Τεντόγλου;

Στο Νιντερχάουσεν.

Πού κοντά είναι αυτό;

Έξω από την Φρανκφούρτη με κατεύθυνση προς Κολονία.

Πόσο κόσμο έχει;

Είναι γύρω στις 20.000 οι κάτοικοι.

Να τα πάρουμε από την αρχή. Πότε πήγατε στην Γερμανία;

Το 1969, ήμουν νέο παιδί.

Από πού;

Από τα Γρεβενά. Από την Πηγαδίτσα Γρεβενών.

Πόσο κόσμο είχε τότε το χωριό;

Γύρω στα 350 άτομα.

Πόσο χρόνων φύγατε;

Ήμουν στα 22.

Γιατί φύγατε;

Ανέχεια. Ανεργία. Είχε πρόβατα ο πατέρας μου.

Τη σύζυγο πού τη γνωρίσατε;

Τη σύζυγό μου την είχα γνωρίσει από τα Γρεβενά. Άρον-άρον παντρευτήκαμε πριν πάμε στην Γερμανία.

Γιατί;

Γιατί ήταν λίγο ανήλικη…

Δηλαδή; Πόσο ανήλικη;

Ήταν 16.

Συγγνώμη που γελάω.

(γελάει κι εκείνος). Σας είπα από την αρχή ότι ήταν λίγο ανήλικη. Και έλεγε η γιαγιά μου «να το πάρεις το κορίτσι». Της είχα αδυναμία της γιαγιάς μου και παντρευτήκαμε.

Στην αρχή τι δουλειά κάνατε στη Γερμανία;

Πολλές δουλειές. Πρώτα δούλεψα εργάτης σε ένα εργοστάσιο που έφτιαχνε κουμπιά. Δούλεψα και στην Opel. Και σε μία μεγάλη χημική βιομηχανία. Από το 1980 είμαι στην εστίαση. Ιδιόκτητο εστιατόριο.

Ελληνική κουζίνα;

Ναι. Τα τελευταία 12 χρόνια το έχει πάρει ο γιος μου, ο Γιώργος. Και το πάει πολύ καλά, έχει μεγαλώσει την πελατεία.

Γερμανοί ή Έλληνες οι πελάτες;

Σχεδόν όλοι Γερμανοί!

Η μητέρα του Μίλτου μού είχε πει ότι είστε Σάλκε.

Όλα τα ξέρει η Ιωάννα.

Πώς γίνατε Σάλκε; Αυτή είναι στον Βορρά. Εσείς δεν είστε στον Βορρά.

Όταν πρωτοήρθα στην Γερμανία, ήρθα στον Βορρά. Και με πήγαν φίλοι από την αρχή να δω την Σάλκε. Είχε παικταράδες τότε, είχε και τα μπλε-άσπρα και είπα «μού θυμίζει την Εθνική Ελλάδας»! Ήμουν ποδοσφαιριστής.

Από ελληνικές ομάδες τι είστε;

ΑΕΚ.

Ο γιος σας; Ο εγγονός σας;

Ούτε ο γιος μου, ούτε ο Μίλτος ο εγγονός μου ασχολούνται με το ποδόσφαιρο. Ο γιος μου έχει τρέλα με τις μηχανές, τους αγώνες μοτοσικλέτας.

Η μητέρα του Μίλτου μού είχε πει ότι ο πατέρας του είχε πάθει οικονομική καταστροφή με την κρίση στην Ελλάδα, και έφυγε το 2012 από τα Γρεβενά για να πάει στην Γερμανία. Πείτε μου τι έγινε.

Το 1987 είχαμε έρθει όλοι στα Γρεβενά γιατί είχα ένα πρόβλημα υγείας και μου είπαν οι γιατροί ότι το κλίμα στην Ελλάδα είναι πολύ καλύτερο. Όμως το 1999 ξαναγυρίσαμε στην Γερμανία με την γυναίκα μου και με την κόρη μου. Ο γιος μου έμεινε στα Γρεβενά. Εμείς πήραμε το ίδιο μαγαζί που είχαμε και το οποίο είχε αλλάξει 11 αφεντικά! Κανείς δεν είχε στεριώσει εδώ. Ο γιος μου γύρισε το 2012 λόγω της κρίσης στην Ελλάδα. Δεν πήγαινε καλά το μαγαζί του στην Ελλάδα, το έκλεισε, με πήρε τηλέφωνο, μου είπε «δεν ξέρω τι να κάνω», του είπα «έλα εδώ να αναλάβεις εσύ το μαγαζί. Θα σε βοηθήσουμε». Και έτσι έγινε.

Πάμε τώρα στα συγκλονιστικά που έμαθα, δεν ξέρω αν θέλετε να τα πείτε.

Δεν φοβάμαι να πω την αλήθεια.

Πήγατε με χημειοθεραπείες και με μορφίνη να δείτε τον εγγονό σας στην Βουδαπέστη;

Ο Γιώργος, ο γιος μου, με πήγε ξάπλα με το αμάξι.

Πόσες ώρες;

Επί 12 ώρες ταξιδεύαμε, είναι πάνω από 1.000 χιλιόμετρα. Πήρα χάπια για τον πόνο, για να μπορέσω να δω τον αγώνα και να τον χαρώ με όλη μου την καρδιά. Έγινε παρεξήγηση με τον γραμματέα του ΣΕΓΑΣ, ο Μίλτος δεν είναι τέτοιο παιδί, δεν θα το έκανε ποτέ να τον παραμερίσει. Ήθελε να χαιρετήσει πρώτα εμένα γιατί ήξερε τι περνάω.

Πώς αντιμετωπίζετε την ασθένεια;

Δεν έχω κανένα πρόβλημα να πω ότι έχω καρκίνο και παλεύω με αυτό που έχω. Ήρθε και με βρήκε αυτό και θα το νικήσω.

Μου θυμίζετε αυτά που μου είπε ο Αντώνης Αντωνιάδης.

Έτυχε να παίξουμε μαζί στον στρατό ποδόσφαιρο με τον «ψηλό»!

Πού;

Εγώ υπηρετούσα στην Κοζάνη και αυτός στην Βέροια. Έκαναν όλα τα σώματα ομάδες τότε.

Μου είπε πόσο σημαντική είναι η ψυχολογία για να νικήσεις τον καρκίνο.

Ακριβώς. Ο γιατρός μου λέει ότι το 30%-40% της θεραπείας εξαρτάται από τον ίδιο τον ασθενή. Όχι από τους γιατρούς. Όχι από τα φάρμακα. Πρέπει να λες «έχω χρόνο μπροστά μου να το παλέψω, θα το νικήσω, έχω χαρές να ζήσω ακόμα, και θα τις ζήσω». Εγώ ειδικά θέλω να ζήσω να πάρω κι άλλες χαρές από τον Μίλτο!

Τρομερή κουβέντα.

Θα το παλέψω. Είμαι πολύ αισιόδοξος.

Πόσο χρόνων είστε;

Είμαι 76. Μέχρι πριν λίγο καιρό κρατούσα και το μαγαζί αν χρειαζόταν βοήθεια ο γιος μου. Δούλευα.

Τι έχετε πει στον Μίλτο; Τι σας έχει πει εκείνος; Πείτε μας καμία συζήτηση εκ βαθέων.

Από το πρώτο ταξίδι που είχα κάνει για να τον δω και είχα πάει στην Κολομβία που ήταν μακριά, του είχα δώσει μία συμβουλή: «Να πετάς μακριά, αλλά να είσαι με τα δύο πόδια στην γη». Κι αυτό κάνει! Δεν ξέρω αν μέτρησε τη συμβουλή μου, αλλά έχει μείνει ταπεινός.

Άλλο;

Τώρα στη Βουδαπέστη τού είπα «παλικάρι μου με δυσκόλεψες στον προκριματικό» και μου είπε «συγνώμη παππού, δεν το ήθελα». Του είπα ότι με τη νίκη του μού έδωσε άλλα 10 χρόνια ζωής! Και μου είπε ότι θα πάρει πάλι το χρυσό στους Ολυμπιακούς Αγώνες για να μου δώσει άλλα 10 χρόνια ζωής!

Τι θυμάστε από τον Μίλτο ως παιδί; Πείτε μου περιστατικά. Ήταν υπερκινητικός;

Πολύ. Ήταν 5 χρόνων, κάναμε τον γύρο της Πελοποννήσου με δύο αμάξια, στο ένα ήμουν εγώ με την γιαγιά του, στο άλλο ήταν οι γονείς του και η αδερφή του. Πήγαμε στην αρχαία Ολυμπία. Είχε διαδρόμους, δεν μπήκε ποτέ μέσα σε διάδρομο. Πήδαγε από βράχο σε βράχο!

Άλλο;

Μια μέρα στα Γρεβενά καθίσαμε να φάμε σε μια ταβέρνα αλλά ο Μίλτος ήταν πάνω στα δέντρα! Τον ακολουθούσε και η αδελφή του και μάς λέει ένας από δίπλα «εσείς δεν κάνατε παιδιά. Κατσίκια κάνατε»!

Το DNA από πού το πήρε; Ήταν αλτικός ο πατέρας του Μίλτου;

Εγώ ήμουν πολύ αλτικός. Παρ’ ό,τι ήμουν κοντός, πήδαγα και ακουμπούσε το δεξί μου πόδι το οριζόντιο δοκάρι του τέρματος!

Πόσο κοντός;

Μόλις 1.67. Ήμουν γρήγορος και ελαστικός, γυμνασμένος, μου άρεσε.

Ο Μίλτος έρχεται να δει τον πατέρα του και εσάς στη Γερμανία;

Πολλές φορές.

Ποιο είναι το αγαπημένο του πιάτο στο εστιατόριο;

Όποτε έρχεται, του μαγειρεύει ο ίδιος ο πατέρας του. Το αγαπημένο του όμως είναι μπριζόλα μισοψημένη με πολύ ζουμί, με αίμα όπως το λέτε εσείς. Και η τρέλα του είναι η ιαπωνική κουζίνα! Σε κάθε αεροδρόμιο ψάχνει ιαπωνικές κούπες με αυτές τις παράξενες σούπες.

Αυτήν την τρέλα με την Ιαπωνία πώς την κόλλησε; Είναι μόνο τα κόμικς ή είχατε καμία Γιαπωνέζα στο σόι;

(γελάει). Καμία σχέση με Ιαπωνία ποτέ κανείς μας. Από τα κόμικς το κόλλησε. Αγαπάει τον λαό, αγαπάει τη χώρα. Και τη γλώσσα.

Πού μοιάζει στον χαρακτήρα πιο πολύ ο Μίλτος; Στην μάνα του, στον πατέρα του, σε εσάς, σε άλλο παππού ή γιαγιά;

Σε όλους από λίγο, αλλά έχει το δικό του χαρακτήρα. Κανείς από εμάς δεν είχε τέτοιο πείσμα να φτάσει ψηλά. Εγώ το είχα, αλλά δεν είχα τις δυνατότητες. Το παιδί έχει χάρισμα. Με ό,τι ασχοληθεί, το κάνει καλά.

Πείτε μου ένα παράδειγμα.

Το κτίριο εδώ ανήκει σε έναν σκοπευτικό σύλλογο. Ένας προπονητής σκοποβολής τον πήγε να στοχεύσει. Έριξε 20 βολές. Πρώτη φορά, δεν είχε ξαναρίξει ποτέ. Και έπιασε 181 πόντους! Με μάξιμουμ το 200. Γούρλωσε τα μάτια ο προπονητής, έλεγε «δεν γίνεται τέτοιο πράγμα»!

Δεν θέλω να σας ταλαιπωρώ, τι άλλο θα θέλατε να μου πείτε; Και θα σας στείλω τη συνέντευξη να τη διαβάσετε πριν τη δημοσιεύσουμε.

Προχθές έκανε μια ανάρτηση ο Νίκος Γκάλης και έδωσε συγχαρητήρια στον Μίλτο και στην Αντιγόνη. Το είδα και συγκινήθηκα. Πώς τα φέρνει η ζωή. Έχω μια φωτογραφία που είμαι με τον Μίλτο μικρό και έχουμε συναντήσει τον Γκάλη στην Χαλκιδική. Ποιος να περίμενε ότι θα έφτανε τόσο ψηλά και ο Μίλτος, στην κορυφή του κόσμου.

Θα μου στείλετε τη φωτογραφία αυτή;

Βεβαίως.

Πώς θέλετε να κλείσουμε;

Τον αγαπάμε πάρα πολύ και εγώ και ο πατέρας του και η μητέρα του, η αδελφή του, η γιαγιά, όλοι. Υγεία να έχει. Υγεία να έχουν όλοι οι αθλητές, και αυτοί που αγωνίζονται και δεν καταφέρνουν να πάρουν μετάλλια. Δεν πειράζει. Υγεία να έχουν.

(Υ.Γ.: Τους έστειλα τη συνέντευξη, τους άρεσε, δεν άλλαξαν λέξη)!