Νίκη Παμφίλη: «Τραβάω μεγάλο ζόρι με τον κορονοϊό που μας στερεί τον Ολυμπιακό»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Όποιους έχω κάνει συνέντευξη δεν τους αμφισβητεί κανείς στα σχόλια στο facebook του fosonline και στο facebook το δικό μου, διότι κάνω έρευνα αν είναι όντως ξεχωριστές περιπτώσεις. Συμβουλεύομαι άτομα που έχουν φάει τη ζωή τους με τον Ολυμπιακό, δεν έχουν λείψει από ματς επί δεκαετίες.

Ήρθε η ώρα λοιπόν να βγάλω και μια γυναίκα! Η οποία μάλιστα έχει καλή δουλειά, δεν είναι τυχαία. Είναι όμως η πιο πιστή οπαδός του Ολυμπιακού από την επαρχία, έχει πάει σε πολλές εκδρομές και σε μεγάλες περιπέτειες με τον Ολυμπιακό. Είναι μαγκάκι, είναι «τρελοκερκυραία»! Διαβάστε την ιστορία της Νίκης Παμφίλη.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο «ΦΩΣ» στις 18/4/2020

Μπάσα ακούω τη φωνή σου.

Είναι από το γήπεδο η βλάβη. Έχω κάνει και χειρουργείο για αυτό. «Κακή χρήση της φωνής». Το χειρουργείο ήταν Παρασκευή, αλλά την Κυριακή πήγα στο γήπεδο να δω τον Ολυμπιακό. Αν και δεν έπρεπε.

Ζεις στην Κέρκυρα μόνιμα;

Ναι. Όμως τα καλά χρόνια, από το 1998 ως το 2004, έμενα στην Αθήνα. Εκεί τα είδα όλα με τον Ολυμπιακό...

Πού;

Στο Περιστέρι. Από το σύνδεσμο στο Περιστέρι έπαιρνα τα εισιτήρια. Μετά που γύρισα Κέρκυρα βρίσκω εισιτήρια από τον σύνδεσμο στην Κέρκυρα.

Ο Νίκος ο τρομπετίστας μού είπε ότι έχεις πάει σε πολλές εκδρομές εκτός έδρας με τον Ολυμπιακό και ότι έρχεσαι από την Κέρκυρα συνεχώς στο Καραϊσκάκη.

Είναι πολύ αξιόλογο παλικάρι ο Νίκος. Με αντιμετωπίζει ως ίση, δεν κοιτάει ότι είμαι γυναίκα.

Έμαθα ότι είχες και ένα επεισόδιο με τον Κάκο σε ένα αεροπλάνο και έγινε viral στο ίντερνετ.

Ναι, τον τρόλαρα πολύ. Είχαμε κερδίσει τον ΠΑΟΚ και μετά από 2-3 μέρες γύρισα Κέρκυρα με το αεροπλάνο. Για κακή του τύχη, ήταν στην ίδια πτήση μαζί μου. Έβγαζα βίντεο live, καθόταν πολύ κοντά μου, έλεγα διάφορα για ακριβά κοστούμια αγορασμένα, ποιος ξέρει με ρούβλια ή με ευρώ, και δεν μιλούσε, είχε το κεφάλι κάτω.

Πού έχεις πάει με τον Ολυμπιακό;

Πού δεν έχω πάει να λες. Έχω γυρίσει όλη την Ισπανία, όπου έχει παίξει η ομάδα, Μαδρίτη, Βαρκελώνη, Σεβίλη, την Πορτογαλία, την Αγγλία, την Ιταλία, την Κύπρο. Το πρώτο μου ευρωπαϊκό ματς ήταν με την Πόρτο το 1997 στο ΟΑΚΑ.

Το πρώτο σου ματς γενικώς με τον Ολυμπιακό ποιο ήταν;

Σε ηλικία 18 χρόνων το 1996 με την ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη. Πέφτανε πέτρες, τσιμέντα, φωτιές, χαμός γινόταν στο γήπεδο, ήταν λίγο πριν λήξουν τα «πέτρινα χρόνια». Εκεί πήγα πρώτη φορά από την Κέρκυρα στο Καραϊσκάκη, το παλιό Καραϊσκάκη, και εκεί ερωτεύτηκα τον Ολυμπιακό. Σε αυτό το ματς. Και όταν είσαι ερωτευμένος, κάνεις τρέλες... Ερχόμουν μετά συνεχώς μόνη μου στο γήπεδο.

Συγγνώμη, πώς μία κοπέλα έρχεται 18 χρόνων από Κέρκυρα στο Καραϊσκάκη μόνη; Με τους δρόμους τότε να είναι πολύ άσχημοι.

Μόνο άσχημοι; Το να έρθεις από την Κέρκυρα στην Αθήνα τότε ήταν μια Οδύσσεια 10 ωρών με το λεωφορείο. Κακοί δρόμοι, δεν υπήρχε η γέφυρα του Ρίο, έπρεπε να ξαναπάρεις πλοίο, δρόμοι καρμανιόλα. Κοίτα, την αγάπη στον Ολυμπιακό την είχα από μικρή διότι ο μπαμπάς μου ο συχωρεμένος ήταν άρρωστος Ολυμπιακός. Τον έχασα στα 10 μου. Περιμέναμε με τον μπαμπά μου να πάει για ύπνο η μικρή αδελφή μου και η μάνα μου, για να ακούσουμε τον Ολυμπιακό στο ραδιόφωνο. Όταν όμως είδα από κοντά τον Ολυμπιακό, ερωτεύτηκα. Δόξα τω Θεώ, η δουλειά μου είναι καλοκαιρινή, τον χειμώνα είμαι ελεύθερη και μπορώ να έρχομαι στην Αθήνα ή στο εξωτερικό να βλέπω την ομάδα. Μένει και η αδελφή μου στην Αθήνα, οπότε έχω στέγη να μένω για να μειώνω τα έξοδα.

Πες μου πίκρα αξέχαστη για τον Ολυμπιακό.

Μια πολύ δυνατή στιγμή της ζωής μου ήταν το 1999 με τον Κόντε της Γιουβέντους που μας έβαλε το γκολ στο τέλος. Καθόμουν στην κάτω εξέδρα του ΟΑΚΑ και τον είδα να περνάει από μπροστά μου και να κάνει με το δάχτυλό του «σουτ», σαν να έλεγε «σκάστε τώρα». Εκεί είπα για πρώτη φορά «πόρνη μπάλα». Εκεί έκλαψα για τον Ολυμπιακό.

Πες μου άλλες ιστορίες.

Επί Κόκκαλη, παίζαμε στη Νέα Φιλαδέλφεια, μίσος οι ΑΕΚτζήδες τότε για τον Μπάγεβιτς. Είχε ο ΗΣΑΠ απεργία, ήμασταν οι Ολυμπιακοί στον Πειραιά και έφερε λεωφορεία ο Σωκράτης να μας πάρει από τον Πειραιά στη Νέα Φιλαδέλφεια. Φτάνουμε εκεί και να πέφτουν γλάστρες από τα μπαλκόνια, μέχρι και γριές πετούσαν γλάστρες. Τρώμε ξύλο από τα ΜΑΤ αναίτια, μας κρατάνε στο αλσάκι και μας βάζουν στο γήπεδο λίγους λίγους με 20 λεπτά καθυστέρηση, είχε αρχίσει ήδη ο αγώνας. Χάνει ο Ολυμπιακός. Και όταν τελειώνει το ματς, τα λεωφορεία δεν ήρθαν για να φύγουμε! Φεύγουμε με τα πόδια, μας κυνηγάει η αστυνομία, δεν θυμάμαι πώς κατάφερα να φτάσω στο Περιστέρι με τα πόδια! Ήμασταν μεγάλη παρέα με ερυθρόλευκα και δεν σταματούσαν τα ταξί να μας πάρουν...

Δεν έχεις μετανιώσει για τέτοιες ταλαιπωρίες;

Όχι, διότι είναι έρωτας. Και είναι ο χαρακτήρας μου τέτοιος, είμαι άνθρωπος ελεύθερος. Ο Ολυμπιακός είναι ψυχολόγος, είναι έρωτας, είναι τρόπος ζωής. Με το που φτάνω κοντά στο Καραϊσκάκη και βλέπω το γήπεδο, με πιάνει ένα κενό στο στήθος και λέω «ήρθα»! Αυτό είναι έρωτας. Και θέλω να σου πω κάτι.

Ό,τι θες.

Ποτέ δεν έκανα σχέση με οπαδούς των γηπέδων. Το πρόσεχα αυτό και δεν έδινα δικαιώματα.

Θα σε ρώταγα αν έχεις αντιμετωπίσει προβλήματα στα πούλμαν.

Όχι. Δεν δίνω δικαιώματα. Αλλά με έχουν σεβαστεί κιόλας οι Ολυμπιακοί. Τα έχω διαχωρίσει. Πάντα οι σχέσεις μου ήταν Ολυμπιακοί, αλλά όχι οπαδοί που πάνε στα γήπεδα.

Πες μου άλλη αξέχαστη εκδρομή.

Παίζουμε με τη Γιουβέντους, φτάνουμε στην Ανκόνα, μας σταματάνε οι καραμπινιέρι με το που βγαίνουμε από το καράβι. Δεν το έχω ξαναζήσει αυτό. Είχαν ειδικό φωτογράφο που μας έβγαζε έναν έναν φωτογραφία με τη φάτσα μας και την ταυτότητά μας! Μας πάνε συνοδεία και μας κάνουν τη διαδρομή πάρα πολλές ώρες, πηγαίναμε πολύ σιγά. Μας αφήνουν σε ένα ξενοδοχείο και στήνονται από έξω, δεν μπορούσαμε ούτε να πάμε μια βόλτα! Ήταν στημένοι μέχρι και έξω από τα δωμάτιά μας! Φτάνουμε στο γήπεδο και έβρεχε. Τέτοια ταλαιπωρία... Παίξαμε όμως πολύ καλά και είχαμε τρομερή εξέδρα.

Έχεις πλακώσει ποτέ κανέναν;

Ναι! Και το ξέρουν οι Ολυμπιακοί αυτό. Κοίταξε, δεν ανακατεύομαι με επεισόδια, δεν μου αρέσει να επιτίθεμαι, αλλά αν πρέπει να αμυνθείς, θα ρίξεις. Τι θα κάνεις, θα κάτσεις να τις φας; Έχω φάει κι έχω ρίξει. Όχι όμως να επιτεθώ. Εγώ είμαι γυναίκα κανονική.

Η μητέρα σου τι λέει για όλα αυτά;

Ακόμα και τώρα, στα 41 μου, γκρινιάζει και φοβάται. Είναι Ολυμπιακός και η μητέρα μου, αλλά δεν το δέχεται όλο αυτό. Όμως έχει παραιτηθεί... (γελάει). Διότι τόσα χρόνια δεν έχει βγάλει άκρη μαζί μου. Είμαι ανεξάρτητη, έχω τη δουλειά μου, έχω το σπίτι μου, τι να μου πει η μητέρα μου, να μην τρέχω στον Ολυμπιακό; Εγώ αποφασίζω. Εδώ 18 χρόνων ήμουν και την κοπάνησα κρυφά από το σπίτι μου στην Κέρκυρα να έρθω στην Αθήνα να δω τον Ολυμπιακό! Είχα πει στη μαμά μου ότι πάω σε μια φίλη μου να μείνω να περάσω το Σαββατοκύριακο... Κι εγώ ήρθα μόνη μου στην Αθήνα για τον Θρύλο. Με τους παλιόδρομους τότε και με διπλά καράβια σε κάθε διαδρομή, ήθελα 10 ώρες να έρθω και 10 ώρες να γυρίσω. Θυμάμαι γύρισα στο νησί Δευτέρα πρωί και πήγα κατευθείαν σχολείο! Έχασα την πρώτη ώρα και μπήκα στη δεύτερη.

Πες μου κι άλλη ιστορία.

Πριν από 2-3 χρόνια είχε απαγόρευση μετακίνησης οπαδών και έπαιζε ο Ολυμπιακός στα Γιάννινα. Βρήκαμε έναν οδηγό πούλμαν στην Κέρκυρα που δέχτηκε να... μασκαρέψουμε το πούλμαν! Τον ψήσαμε να μας πάει στα Γιάννινα. Μας σταματάνε όμως έξω από τα Γιάννινα οι αστυνομικοί, μας πήρανε χαμπάρι. Ο οδηγός μίλησε όμορφα και δεν μπήκαν στο λεωφορείο. Κατεβήκαμε εμείς, πήραμε αρκετά ταξί, πήγαμε και είδαμε τον Ολυμπιακό, μετά γυρίσαμε πάλι με ταξί στο λεωφορείο. Άκου όμως τι είχαμε πάθει στην Καβάλα κάποτε με πούλμαν Ολυμπιακών από την Κέρκυρα...

Για πες μου.

Κάθε σύνδεσμος θεωρώ ότι έχει έναν άμυαλο... Είχαμε έναν άμυαλο λοιπόν. Πήγαμε στην Καβάλα να δούμε τον Ολυμπιακό, τελείωσε το ματς και όπως φεύγαμε, έβρισε τα ΜΑΤ. Μπήκαν λοιπόν τα ΜΑΤ μέσα στο πούλμαν και το έσπασαν όλο! Έσπασαν και εμάς στο ξύλο. Γυρίσαμε στην Κέρκυρα από Καβάλα δαρμένοι και με σπασμένα τζάμια χειμώνα με πολύ κρύο!

Πες μου για τις γυναίκες των γηπέδων.

Στο γήπεδο κάποιες έρχονται για να βρουν γκόμενο, κάποιες έρχονται για να ελέγχουν τι κάνει ο γκόμενός τους, όμως είμαστε και πολλές που ερχόμαστε για να δούμε μπάλα. Για να δούμε τον Ολυμπιακό. Και μάλιστα μεγάλες στην ηλικία - και πιο μεγάλες από εμένα.

Και στο μπάσκετ πας όσο στο ποδόσφαιρο;

Στο μπάσκετ πάω ειδικά με τον λαγό! Τον Παναθηναϊκό. Και στην Ευρωλίγκα σε μεγάλα ματς. Ειδικά με τον Παναθηναϊκό όμως αυτά τα ματς δεν τα χάνω.

Αλλά είσαι πιο πολύ ποδοσφαιρική;

Εννοείται αυτό.

Ποιος παίκτης ήταν η μεγαλύτερή σου αγάπη;

Ο Τζιοβάνι, ο έρωτάς μου. Αφίσες, τρέλα. Και ο Ελευθερόπουλος μού άρεσε. Από τους πιο πρόσφατους ο Σιόβας. Και τωρινή μου αδυναμία ο Μασούρας. (γελάει).

Πες μου τώρα για τον μητροπολίτη στην Κέρκυρα και τον σάλο που έγινε.

Το όλο θέμα δημιουργήθηκε διότι η δήμαρχός μας παρέστη στη λειτουργία, κάτι που δεν έπρεπε να το κάνει. Εγώ είμαι πολύ θρησκευόμενη. Κι εγώ αν ήμουν δήμαρχος, θα πήγαινα στην εκκλησία! Όμως δεν έπρεπε να το κάνει. Αλλά έπεσε πολλή κακία, πολύ δηλητήριο, και για τον μητροπολίτη ανθρωποφαγία. Με αποτέλεσμα για πρώτη φορά μετά από 500 χρόνια να μην γίνει ούτε μέσα στην εκκλησία η λιτανεία του Αγίου Σπυρίδωνα! Εμείς έχουμε διπλή γιορτή στην Κέρκυρα, έχουμε το Μεγάλο Σάββατο και την Ανάσταση, έχουμε και τη λιτανεία του Αγίου το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου έξω στους δρόμους. Ούτε μέσα δεν επιτρέπουν τη λιτανεία έπειτα από 500 χρόνια! Ως την ώρα που τώρα μιλάμε, έτσι λένε, ότι δεν θα επιτραπεί.

Τι δουλειά κάνεις;

Είμαι γραμματέας στην Ένωση Ξενοδόχων Κέρκυρας.

Τι ζημιά θα υπάρξει με τον κορονοϊό;

Ανυπολόγιστη. Ήδη χάθηκε το Πάσχα για πρώτη φορά στο νησί, ένα Πάσχα πολύ τουριστικό για την Κέρκυρα. Δεν δούλεψε κανένα ξενοδοχείο, καταλύματα ιδιωτικά, μαγαζιά, καφέ, εστιατόρια, υπάλληλοι. Και κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει το καλοκαίρι...

Τι προβλέπουν οι ξενοδόχοι; Εσύ τι μαθαίνεις;

Δεν μπορεί κανείς να προβλέψει. Το σίγουρο είναι ότι για να ανοίξει ένας ξενοδόχος, χρειάζονται τρομερά μέτρα.

Πόσα ξενοδοχεία έχει η Κέρκυρα;

Κοντά στα 500. Πώς θα έρθουν από όλες τις χώρες και θα τρώνε πρωινό στο ξενοδοχείο; Πώς θα κινούνται στους χώρους μέσα; Χρειάζονται μέτρα στα αεροδρόμια, πρέπει να κάνει η κυβέρνηση πολλά τεστ, πρέπει να υπάρχει ιατρική βεβαίωση. Μόνο έτσι θα ανοίξουν τα ξενοδοχεία. Είναι πολύ σημαντικό αυτό που σου λέω. Ποιος θα εγγυηθεί ότι δεν θα φέρουν την αρρώστια από τις χώρες τους και μετά θα πρέπει να μένουν 14 μέρες κλεισμένοι σε καραντίνα μέσα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου; Και ποιος θα τα επιβάλει όλα αυτά; Και τι θα γίνει με τις κρατήσεις που θα περιμένουν να έρθουν αλλά δεν θα μπορούν λόγω της καραντίνας; Υπάρχει μία αισιοδοξία ότι θα ανοίξουν τα ξενοδοχεία το καλοκαίρι, αλλά υπάρχουν και πολλά ερωτηματικά. Η Κέρκυρα πάντως είναι κλειστή. Είναι μια κλειστή Κέρκυρα που δεν έχουμε ξαναδεί.

Εγώ είμαι εντάξει. Υπάρχει κάτι άλλο που θα ήθελες να πεις;

Τραβάω μεγάλο ζόρι με τον κορονοϊό που μας στερεί τον Ολυμπιακό. Παίξαμε σπουδαία μπάλα φέτος, θα κατακτούσαμε το πρωτάθλημα, θα κυνηγούσαμε την πρόκριση με τη Γουλβς, θα πανηγυρίζαμε τίτλους σε όλα τα σπορ. Θα ήθελα να πω κάτι για το τέλος. Αφιερώνω αυτό το κείμενο σε έναν άνθρωπο που έφυγε πριν από έναν μήνα από τη ζωή, τον Αλέξανδρο Φακίνο, από έμφραγμα. Αυτός μου έμαθε πολλά πράγματα ως μεγαλύτερος για τον Ολυμπιακό. Πειραιώτης. Μου έμαθε πώς να συμπεριφέρομαι στο γήπεδο, πράγματα που ως επαρχιώτισσα δεν τα γνώριζα.