Ας μην τους θυμόμαστε μόνο στους Παραολυμπιακούς Αγώνες

Μαθήματα ζωής παρέδωσαν τα μέλη της ελληνικής αποστολής που έλαβαν μέρος στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού.

Ας μην τους θυμόμαστε μόνο στους Παραολυμπιακούς Αγώνες

Οι 17οι Παραολυμπιακοί Αγώνες του Παρισιού ολοκληρώθηκαν το βράδυ της Κυριακής (8/9) με την Τελετή Λήξης που έλαβε χώρα στο «Σταντ Ντε Φρανς». Η «γαλανόλευκη» αποστολή ξεπέρασε κάθε προσδοκία κατακτώντας συνολικά 13 μετάλλια.

Με βάση τα δεδομένα η συγκομιδή της χώρας μας ίσως ήταν η καλύτερη στην Ιστορία της διοργάνωσης. Το 2004 στην Αθήνα η Ελλάδα κατάκτησε 20 μετάλλια (3 χρυσά – 13 αργυρά – 4 χάλκινα). Τέσσερα χρόνια αργότερα (2008) στο Πεκίνο, η Ελλάδα εξαργύρωσε τη δυναμική που δημιουργήθηκε το 2004 συγκεντρώνοντας 24 μετάλλια (5-9-10) στην καλύτερη μέχρι σήμερα συγκομιδή ελληνικής αποστολής, έχοντας στη σύνθεση της τον Χάράλαμπο Ταΐγανίδη, ο οποίος μόνος του κέρδισε έξι μετάλλια.

Στο Τόκιο η αποστολή μέτρησε αρκετές απουσίες, λόγω του κορονοϊού, με αποτέλεσμα να τερματίσει στην 51η θέση. Φέτος η Ελλάδα έκανε άλμα 19 θέσεων και τερμάτισε στην 32η θέση του πίνακα των μεταλλίων.

Ένα ακόμα πολύ θετικό χαρακτηριστικό για την ελληνική αποστολή, είναι ότι πήρε για πρώτη φορά μετάλλιο σε δύο αθλήματα (ταεκβοντό και τζούντο), έχει έξι νέους μεταλλιούχους, ενώ οι τέσσερις από τους 12 μεταλλιούχους (ο Θανάσης Κωνσταντινίδης κέρδισε δύο μετάλλια) είναι κάτω των 24 ετών.

Το μέλλον της παραολυμπιακής αποστολής είναι λαμπρό και οφείλουμε άπαντες να σταθούμε στο πλάι αυτών των παιδιών που παρά τις καθημερινές δυσκολίες που βιώνουν, έχουν το ψυχικό σθένος και κυνηγούν τα όνειρά τους.

Κάθε αθλητής και αθλήτρια που έλαβε μέρος στους Παραολυμπιακούς Αγώνες μας δίδαξε μαθήματα ζωής και κυρίως μας έδειξε το δρόμο της συνεχούς προσπάθειας.

Από την πλευρά μας οφείλουμε να σταθούμε με σεβασμό απέναντί τους και να διευκολύνουμε όσο μπορούμε τον αγώνα τους. Η πολιτεία οφείλει να δημιουργήσει ένα καλύτερο περιβάλλον τόσο για τους Παραολυμπιονίκες, όσο και για τα υπόλοιπα ΑμεΑ.

Ακόμα και εμείς οι δημοσιογράφοι έχουμε το καθήκον να αναδεικνύουμε τα προβλήματα και τις ανησυχίες αυτών των παιδιών και όχι να τα θυμόμαστε μόνο στις επιτυχίες και στους Παραολυμπιακούς Αγώνες.

Μόνο έτσι θα αποκτήσει καλύτερη ποιότητα η ζωή τους και θα συνεχίσουν να αποτελούν λαμπρά παραδείγματα προς όλη την κοινωνία που δυστυχώς δεν είναι λίγες οι φορές που τους έχει γυρισμένη την πλάτη.