Τη ρωμιοσύνη… να την κλαις

Μακράς διάρκειας προβλέπονται (και) οι φετινές διακοπές των Ελλήνων ποδοσφαιριστών αφού δεν έχουν… πέραση στις μεταγραφές που πραγματοποιούν οι 14 ομάδες της (νεοσύστατης) Σούπερ Λιγκ 1. Θα φωνάζει πάλι ο ΠΣΑΠ αλλά τι να το κάνεις, έτσι έχουν τα πράγματα και δεν αλλάζουν. Κι αν αλλάξουν, προς το χειρότερο μόνο μπορούν να πάνε …

Από τις 73 μεταγραφές που (επισήμως) είχαν γίνει μέχρι την Τρίτη (2/7) οι 42 αφορούσαν ξένους ποδοσφαιριστές. Προσοχή όμως, οι αριθμοί δεν λένε όλη την αλήθεια. Το ελληνικό μερίδιο (31 παίκτες) εμφανίζεται αξιοπρεπές μόνο και μόνο γιατί οι μικρομεσαίες ομάδες της λίγκας κάνουν τα περισσότερα ψώνια τους από την ντόπια αγορά.

Αν όλες οι ομάδες είχαν τα πορτοφόλια του Ολυμπιακού, του ΠΑΟΚ, της ΑΕΚ και του Άρη, τότε η ελληνική αγορά θα είχε πέσει ολωσδιόλου σε μαρασμό και οι ντόπιοι ποδοσφαιριστές σε βαθιά μελαγχολία, έχοντας μείνει στα αζήτητα του παζαριού.

Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγουμε βλέποντας τη δραστηριότητα των τεσσάρων αυτών ομάδων στο ένα τρίτο της μεταγραφικής περιόδου, διάστημα στο οποίο έχουν πραγματοποιήσει όλες μαζί 28 μεταγραφές, από τις οποίες οι 23 αφορούν σε ξένους ποδοσφαιριστές (λογίζοντας τον Ντουρμισάι ως Έλληνα)!

Ο Ολυμπιακός πήρε τους Ζοζέ Σα, Ματιέ Βαλμπουενά, Ρούμπεν Σεμέδο, Ούγκο Κάιπερς, Χιλάλ Σουντανί, Μπρούνο Φελίπε, Λαζάρ Ραντζέλοβιτς, Ουσεϊνού Μπα.
Η ΑΕΚ απέκτησε τους Νταβίντ Σιμάο, Τσίκο Ζεράλντες, Όγκνιεν Βράνιες, Παουλίνιο, Μίλος Ντέλετιτς και ο ΠΑΟΚ τους Ντούγκλας Αουγκούστο, Ζίβκο Ζίβκοβιτς, Ενέα Μιχάι, Ροντρίγκο Σοάρες.

Ο Άρης, από την πλευρά του, έντυσε στα κιτρινόμαυρα τους Ντάνιελ Σούντγκρεν, Μπράουν Ιντέγε, Άλεξ Μενέντεθ, Λέριν Ντουάρτε, Λίντσεϊ Ρόουζ, Φαμπιάν Εμάν. Όσον αφορά τις χώρες εισαγωγής, από όλα έχει ο μπαχτσές των μεγάλων: Σουηδία, Νιγηρία, Ισπανία, Γαλλία, Αυστρία, Ολλανδία, Βοσνία, Σερβία, Βέλγιο, Σενεγάλη, Αλγερία, Βραζιλία. Μα πιο πολύ Πορτογαλία. Δεν θα μπορούσε να γίνει κι αλλιώς αφού οι τρεις από τους τέσσερις προπονητές είναι Πορτογάλοι.

Οι τέσσερις Έλληνες (ο Σιαμπάνης και ο Ντουρμισάι στον Ολυμπιακό, ο Μελιόπουλος στον ΠΑΟΚ, ο Αθανασιάδης στην ΑΕΚ και ο Φετφατζίδης στον Άρη) είναι ασφαλώς άξιοι συγχαρητηρίων που κατάφεραν να μπουν -έστω από το παράθυρο- στις μεταγραφικές λίστες των μεγάλων αλλά μη νομίζετε ότι έκαναν και τίποτα σπουδαίο: Με εξαίρεση ίσως τον Ντουρμισάι, μια θέση στο ρόστερ εξασφάλισαν και τίποτα άλλο.

Ούτε τυχαίο είναι ότι οι δυο από τους τέσσερις «τυχερούς», ο Σιαμπάνης και ο Αθανασιάδης είναι τερματοφύλακες που προορίζονται για τρίτες «ρεζέρβες» στον Ολυμπιακό και στην ΑΕΚ αντίστοιχα, ενώ ο Μελιόπουλος χαφ, που το πιο πιθανό είναι να δοθεί δανεικός σε κάποια άλλη ομάδα, καθώς δεν περισσεύει θέση γι’ αυτόν στην ξενοκρατούμενη μεσαία γραμμή του ΠΑΟΚ.

Ακόμη κι ο Φετφατζίδης που είναι το πιο «όνομα» από τους πέντε, έχοντας θητεύσει στον Ολυμπιακό και στο καμπιονάτο, ούτε κι αυτός προορίζεται για βασικός, κι ας έχει προπονητή ο Άρης, τον Σάββα Παντελίδη που ως Έλληνας, δεν μπορεί, μια παραπάνω συμπάθεια στους Έλληνες θα την έχει...

Κι όπως προείπαμε, είμαστε ακόμη στην αρχή, ούτε στη μέση της μεταγραφικής περιόδου δεν έχουμε φτάσει. Που να σφίξουν κιόλας και οι (μεταγραφικές) ζέστες. Τότε είναι που το κύμα των ξένων θα γίνει παλιρροιακό και θα σαρώσει ό,τι ελληνικό στοιχείο έχει απομείνει στα ρόστερ των ομάδων της Σούπερ Λιγκ 1.

Σε αυτή την περίπτωση οι συνέπειες θα είναι ολέθριες… Ήδη τις βιώνει η Εθνική που, μη δυνάμενη να αιματωθεί επαρκώς με νέους παίκτες, παραπαίει στις διεθνείς διοργανώσεις, φτάνοντας στο σημείο να ντροπιάζεται από ομάδες όπως η Αρμενία στα προκριματικά του Euro2020. Παραφράζοντας τον Ρίτσο, «τη ρωμιοσύνη να την κλαις»…