Το μεγάλο και το...μικρό ανάστημα του ΠΑΟΚ και η αίγλη των ματς με τη Ντιναμό

Ο ΠΑΟΚ δίκαια πήρε το ντέρμπι της Τούμπας, δίκαια παίρνει το πρωτάθλημα, αφού σε 20 ματς έχει 18 νίκες και 2 ισοπαλίες, αλλά στον τομέα της φιλοξενίας απέδειξε το βράδυ της Κυριακής ότι υπολείπεται πολύ της συμπεριφοράς του Ολυμπιακού στο Καραϊσκάκη.

Το ματς δεν χωρά ανάλυσης, όταν ο Μαρτίνς παραδέχεται “κάναμε το χειρότερο παιχνίδι μας”, ο Τοροσίδης απολογείται “δεν χάσαμε με ψηλά το κεφάλι” και ο Κούτρης συμπληρώνει "οδυνηρό να χάνεις ντέρμπι με κατεβασμένα χέρια”. Το ντέρμπι χάθηκε πριν ξεκινήσει λόγω του υπερβολικού ενθουσιασμού, που προκάλεσαν οι τελευταίες εκπληκτικές εμφανίσεις. Άλλο όμως τα παιχνίδια με μικρομεσαίες ομάδες, κι άλλο ένα ντέρμπι κόντρα σε έναν αντίπαλο που τρώει σίδερα, είναι κοντά στην κατάκτηση του πρωταθλήματος μετά από 34 χρόνια, που παίζει μπροστά στον κόσμο του, έχει διαφορά 6 βαθμών και τον βολεύουν δυο αποτελέσματα. Ακόμη όμως κι αν κέρδιζε ο Ολυμπιακός στην Τούμπα, πάλι ο ΠΑΟΚ θα έπαιρνε το πρωτάθλημα, απλά θα υπήρχε η ηθική ικανοποίηση στον Πειραιά, ότι τον κέρδισε μέσα στο σπίτι του. Η ομάδα του Μαρτίνς πήγε στη Θεσσαλονίκη με αλόγιστη υπεροψία και ενθουσιασμό, κι όταν έγινε το 1-0 τελείωσαν όλα.

Πάμε όμως σε ένα άλλο κομμάτι, αυτό της φιλοξενίας που χαρακτηρίζει τις μεγάλες ομάδες. Έχουμε δει δεκάδες φορές τις αποστολές του ΠΑΟΚ, του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ να πηγαίνουν στο Καραϊσκάκης, το πούλμαν να περνά ανενόχλητο, να παρκάρει έξω από τα αποδυτήρια και οι παίκτες να μπαίνουν καμαρωτοί και αγέρωχοι στα αποδυτήρια. Και δεν το λέμε για να αποδώσουμε τα εύσημα, αφού αυτό είναι το αυτονόητο, κι αυτό αρμόζει σε ένα μεγάλο ευρωπαϊκό κλαμπ.

Τι είδαμε όμως στην Τούμπα; Οπαδούς του ΠΑΟΚ να σπρώχνουν , να βρίζουν και να απειλούν “στο γήπεδο μας θα κάνουμε ότι θέλουμε εμείς”, τον Μάκη Γκαγκατση να προσπαθεί να ορθώσει το ...μικρό του ανάστημα και τα ΜΑΤ να παρακολουθούν χαμογελώντας πονηρά, αφού δεν έκαναν τον κόπο να προστατεύσουν τους παίκτες του Ολυμπιακού.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, ακούσαμε τον παρόντα στα επεισόδια Γιώργο Σαββίδη να λέει μετά το ματς “εγώ ήμουν εκεί για να βοηθήσω τον Μαρινάκη”, τον ιδιοκτήτη του Ολυμπιακού που τον έσπρωχναν κι αυτόν οπαδοί με καρτελάκια και αστυνομικοί. Δηλαδή αν δεν τον ... βοηθούσε , τι άλλο θα βλέπαμε;

Στο Καραϊσκάκης, για να επανέλθουμε, ο Ιβάν Σαββίδης με την οικογένεια του, έκανε ανενόχλητος τις βόλτες του στον περιβάλλοντα χώρο και στην ρεσεψιόν του γηπέδου, γιατί αυτό είναι το σωστό, αλλά στην Τούμπα ισχύει άλλο σαβουάρ βιβρ, αυτό των τοπικών πρωταθλημάτων. Κρίμα...

Και το σπουδαιότερο; Ουδείς από τον Ολυμπιακό έψαξε να βρει δικαιολογίες για την ήττα, όπως προαναφέραμε. Τουναντίον, άπαντες, παίκτες και προπονητής ανέλαβαν την ευθύνη τους και ορθώς έπραξαν. Το ματς της Τούμπας πρέπει να το αφήσουν γρήγορα πίσω , καθώς είναι σπουδαιότερο αυτό της Πέμπτης με τη Ντιναμό. Αυτό θα δώσει δόξα και αίγλη στο κλαμπ των 44 πρωταθλημάτων, των 27 κυπέλλων και των 17 νταμπλ. Ο Ολυμπιακός έκανε λάθη πέρυσι και φέτος, έχασε δυο πρωταθλήματα, βρίσκεται όμως σε σωστό δρόμο και πρέπει να στηριχθεί.

ΥΓ: Και όλοι αυτοί που αποθεώναν τον Μαρτίνς μέχρι το απόγευμα της Κυριακής, καλό θα είναι να κάνουν υπομονή. Ναι έκανε λάθος με την επιλογή του Νάτχο, αλλά αν το σουτ του Χριστοδουλόπουλου στο 2΄ είχε την ίδια τύχη με αυτό του Βιεϊρίνια στο 3΄ θα μιλούσαμε για άλλο ματς.

Εν κατακλείδι, ο ΠΑΟΚ πήρε δίκαια το πρωτάθλημα , το τρίτο της ιστορίας του, μετά από 34 χρόνια, ο Ολυμπιακός όμως επανέρχεται μετά από ένα διάλειμμα δυο χρόνων και του χρόνου θα δούμε άλλο έργο...