Μαζί στα καλά, ακόμη πιο κοντά στα δύσκολα που έρχονται

Αυτή η ομάδα είναι η ποιοτικότερη εδώ και μια τριετία, είναι ελκυστική, χαίρεσαι να την βλέπεις και δεν τη χορταίνεις. Όπως έγραφε παλιότερα ο αείμνηστος Θόδωρος Νικολαίδης σε πρωτοσέλιδα του «ΦΩΤΟΣ», όταν ο Ολυμπιακός μάγευε φίλους κι εχθρούς «δώστε μου μάτια να τον βλέπω»! Το σύνθημα «έτσι ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό» έγινε σύνθημα στα χείλη των οπαδών καθώς η ομάδα τους αποζημιώνει και με το παραπάνω στο χορτάρι…

Συμφωνώ επίσης για το απίστευτο τρίγωνο στα χαφ με Γκιγιέρμε, Νάτχο, Καμάρα,. Για τον αστείρευτο Φορτούνη, τον κορυφαίο Ελληνα μεσοεπιθετικό ποδοσφαιριστή τα τελευταία χρόνια. Για τον «βιδολόγο» Ποντένσε, για τον επικό Λάζαρο και για τους σπρίντερ-μαραθωνοδρόμους Κούτρη και Τσιμίκα. Συμφωνώ για τις πολλές λύσεις που έχουν στον πάγκο οι Πειραιώτες, όπως επίσης και με αυτό που δήλωσε μετά το ματς με την ΑΕΛ, ο Σάββας Θεοδωρίδης. Οτι «ο Ολυμπιακός έχει αυτή τη στιγμή δυο καλούς παίκτες σε κάθε θέση». Λίγο υπερβολικό μεν, αλλά δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα…

Εχουν γραφτεί ύμνοι για τον φετινό Ολυμπιακό και δικαιότατα. Όπως επίσης και για τον Β. Μαρινάκη που τήρησε την υπόσχεση που έδωσε με το φινάλε της περσινής καταστροφικής σεζόν, ότι θα διαλύσει τα πάντα και θα ξαναχτίσει τον Ολυμπιακό από την αρχή. Το είπε και το έκανε! Εφερε στον Πειραιά αυτούς τους ποιοτικούς παίκτες που τρελαίνουν τώρα τον κόσμο αλλά κυρίως εμπιστεύτηκε τον προπονητή που ο ίδιος επέλεξε. Ισως επειδή έπαθε από τις συνεχείς αλλαγές προπονητών την τελευταία διετία. Επαθε λοιπόν, έμαθε και ιδού τα (πολύ γρήγορα ομολογουμένως) αποτελέσματα. Αν όμως συμβολή σε αυτό που βλέπουμε σήμερα στο γήπεδο, έχουν όλοι στην ομάδα, ο Πέδρο Μαρτίνς, θεωρώ ότι έχει την μεγαλύτερη!

Αυτός ο Ολυμπιακός έχει τη σφραγίδα του! Σχεδόν λοιδωρήθηκε από πολλούς στην αρχή της σεζόν μετά τις τεσσάρες στα φιλικά του καλοκαιριού όταν είχε άλλο ρόστερ στα χέρια του.Τον κατέκριναν αρκετοί που σήμερα τον αποθεώνουν, για εμμονή με το να μην κάνει αλλαγές στην ενδεκάδα, του έγραψαν ότι αργεί να αλλάξει πλάνο και παίκτες, ότι είναι συντηρητικός, ότι… ότι… Εγραψαν πολλά. Λίγο ακόμα και θα τον συνέκριναν με τον ανεκδιήγητο Κοσοβάρο Μπέσνικ Χάσι ή τον «λίγο» συμπατριώτη του, τον έτερο Πορτογάλο Πάουλο Μπέντο. Τον έσωσε τότε, ο Βαγγέλης Μαρινάκης και αυτό από μόνο του αποτελεί είδηση! Κι αυτό είναι το κομβικό σημείο για την φετινή πορεία του Ολυμπιακού. Ότι ο πρόεδρος επέλεξε, έφερε κι επιτέλους εμπιστεύτηκε και στήριξε την επιλογή του. Και αυτός τον δικαίωσε…

Αυτός ο Ολυμπιακός λοιπόν είναι δημιούργημα του προπονητή του. Ο πρόεδρος του έδωσε επιλογές, ο Πορτογάλος τις πήρε, τις δούλεψε και δημιούργησε το μοντέλο που βλέπουμε φέτος. Με πολλές λύσεις σε όλες τις θέσεις, δούλεψε σκληρά, και κατάφερε να βρει χημεία μεταξύ αστέρων, ανάμεσα σε παλιούς και νέους. Κυρίως έχει μαζί του καλούς χαρακτήρες. Καλά παιδιά. Ολοι έχουν ενταχθεί στο σύνολο, γιατί ξέρουν ότι μέσα από αυτό θα εξελιχθούν και θα μεγαλουργήσουν. Εφτιαξε ο κόουτς με λίγα λόγια ένα σύνολο, που όλοι έχουν το ρόλο τους. Χωρίς βεντετισμούς, κόντρες και εγωισμούς. Ολοι για την ομάδα. Και το πιο σημαντικό, ότι δεν δουλεύει με 13-15 παίκτες, όπως έκαναν οι προκάτοχοι του. Εχει καταφέρει το απίθανο για ελληνική ομάδα, να έχει σε εγρήγορση μια ολόκληρη 20άδα παικτών και το αποτέλεσμα αποτυπώνεται περίτρανα στο γήπεδο. Ποια ομάδα στην Ελλάδα και όχι μόνο (αν δεν είναι από το πάνω ράφι), αλλάζει 5-7 παίκτες στην ενδεκάδα της από Τετάρτη σε Κυριακή κι όμως παίζει ακριβώς το ίδιο ελκυστικό ποδόσφαιρο; Στην Ελλάδα καμία! Αν αυτό από μόνο του δεν είναι εντυπωσιακό τότε, τι άλλο…

Μην το κουράζουμε. Όταν ο Πέδρο Μαρτίνς με τη δουλειά του, έχει καταφέρει, οι παίκτες του να τον εμπιστεύονται απόλυτα, να μη μανουριάζουν αν δεν παίζουν, η ομάδα είναι λογικό κι επόμενο να φέρει την σφραγίδα του. Δικαίως αποθεώνεται πλέον από τον κόσμο των «ερυθρολεύκων». Κι εδώ είναι η καλύτερη ευκαιρία να καταλήξω στο δια ταύτα για να μην τον κουράζουμε. Θα γράψω και πάλι, όπως έκανα και στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος, αυτό που θεωρώ ότι είναι το δεύτερο σημείο «κλειδί» του φετινού Ολυμπιακού, τόσο για τον Μαρτίνς όσο και για την ομάδα…

…Επειδή λοιπόν ήρθε ο «καυτός» Φλεβάρης με τα μεγάλα ματς και συνεχόμενα μάλιστα, με Ντιναμό Κιέβου μέσα κι έξω και με ΠΑΟΚ, ΑΕΚ έξω και μέσα, αντίστοιχα, να θυμάστε το έργο του κόουτς και σε τυχόν αποτυχίες. Στο ποδόσφαιρο και στο αθλητισμό γενικότερα υπάρχουν και οι ήττες και οι αποκλεισμοί, δεν είναι όλα ρόδινα. Και σε μια τέτοια περίπτωση ο Μαρτίνς δικαιούται την απόλυτη συμπαράσταση από όλους. Ακόμη κι αν ο φετινός Ολυμπιακός δεν καταφέρει να κατακτήσει τίτλους, ο προπονητής και οι παίκτες, θα πρέπει να στηριχτούν μέχρι τελικής πτώσης. Γιατί οι Πειραιώτες έχουν βάλει για τα καλά τις βάσεις να ξαναφτιάξουν έναν κυρίαρχο για χρόνια Ολυμπιακό. Κάθε τι άλλο θα είναι άδικο για όλους στον σύλλογο. Πρωταγωνιστές και αφανείς εργάτες. Για τον Μαρτίνς, τους ποδοσφαιριστές, τον πρόεδρο, την διοίκηση, όλους! Για αυτό ότι λέτε, κάνετε και αποθεώνετε σήμερα, μη το ξεχάσετε αύριο…