Όλοι οι μεγάλοι γκολτζήδες του Ολυμπιακού πριν από τον Σολδάνο

Πολλοί μεγάλοι σέντερ φορ αγωνίστηκαν στον Ολυμπιακό από την περίοδο που η κορυφαία ελληνική ομάδα άρχισε να χτίσει την πιο μεγάλη «αυτοκρατορία» που παρουσιάστηκε ποτέ στο ελληνικό ποδόσφαιρο, με την κατάκτηση όλων των πρωταθλημάτων πλην ορισμένων, ελάχιστων, εξαιρέσεων.

Από τότε που ο Αλέξης Αλεξανδρής κατέκτησε το πρώτο του πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό ως βασικός φορ της ομάδας, παρέα με τον Ίλια Ίβιτς. Επιθετικοί που ήταν από πριν στην ομάδα, αλλά πήραν τον πρώτο τους τίτλο τη σεζόν 1996-97. Μέχρι σήμερα που στον Ολυμπιακό προστίθεται ένας ακόμη στράικερ, ο Φράνκο Σολδάνο, έχουν περάσει από την πειραϊκή ομάδα 40 παίκτες κορυφής στην επίθεση. Άλλοι με τεράστια προσφορά, άλλοι με βαρύ όνομα, ορισμένοι με πολύ καλύτερη παρουσία απ’ όσο αναμενόταν κι άλλοι με μικρότερη ανταπόκριση στις προσδοκίες που υπήρχαν.

Ανάμεσά τους η θρυλική μορφή του Ζιοβάνι που δεν ήταν αυτό που λέμε κλασικός στράικερ, έπαιζε σε όλο το γήπεδο από τη μεσαία γραμμή μέχρι την αντίπαλη εστία, αλλά σε πάρα πολλά ματς ήταν εκείνος που είχε το ρόλο του βασικού προωθημένου. Δεν υπολογίζουμε σε αυτό το αφιέρωμα ποδοσφαιριστές που είχαν παίξει και στην κορυφή της επίθεσης, αλλά η κύρια θέση τους ήταν είτε στα πλάγια, είτε πίσω από τον σέντερ φορ. Για παράδειγμα τον Κέβιν Μιραλάς ή τον Νέρι Καστίγιο.

Θα διαπιστώσουμε ότι ο Σολδάνο έχει τη μεγάλη ευκαιρία να αφήσει στον Ολυμπιακό ένα δικό του ξεχωριστό στίγμα, να γίνει ένας παίκτης που θα γράψει ιστορία τόσο με τον αριθμό των γκολ που περιμένει ο ίδιος και η ομάδα ότι θα πετύχει, όσο και με την κατάρριψη κάποιων μύθων ή παραδόσεων σχετικά με τους ποδοσφαιριστές που είχαν κεντρικό ρόλο στη θητεία τους στον Θρύλο, να παραβιάζουν τις αντίπαλες εστίες.

Μετά τον Φούνες…

Η κορυφαία μορφή Αργεντινού «γκολεαδόρ» που έχει περάσει από τον Ολυμπιακό ήταν ο αείμνηστος Χουάν Χιλμπέρτο Φούνες, ο οποίος είχε παίξει για μία χρονιά στην ομάδα (1988-89) και είχε αποχωρήσει όταν ξέσπασε το σκάνδαλο Κοσκωτά, με 10 γκολ σε 29 συμμετοχές. Λίγα χρόνια αργότερα άφησε την τελευταία του πνοή προδομένος από την καρδιά του, σε ηλικία μόλις 29 ετών.

Από τον «βούβαλο» μέχρι την τωρινή απόκτηση του Σολδάνο, ο Ολυμπιακός είχε εμπιστευτεί Αργεντινό σέντερ φορ μόνο στην περίπτωση του Φράνκο Χάρα. Ένας παίκτης που έμεινε στην ιστορία του Ολυμπιακού για το γκολ πρόκρισης επί της ΑΕΚ, ενώ έφυγε από την ομάδα παρότι είχε κι άλλα να δώσει όπως αποδείχτηκε από την μετέπειτα καριέρα του. Σε επιθετικό ρόλο ήταν και ο Λιονέλ Νούνιεζ λίγο νωρίτερα, αλλά όχι ο καθαρόαιμος σέντερ φορ. Το ίδιο και ο Χαβιέρ Σαβιόλα που επίσης είχε αγωνιστεί σε αυτή τη θέση, αλλά συνήθως έπαιζε σε ρόλο περιφερειακού κυνηγού στον Ολυμπιακό.

Παρότι όλα αυτά τα χρόνια έχουν έρθει μεγάλοι άσοι από την Αργεντινή στον Ολυμπιακό για να αγωνιστούν σε διάφορες θέσεις της 11άδας, όπως ο Αριέλ Ιμπαγάσα, ο Τσόρι Ντομίνγκες, ο Λουτσιάνο Γκαλέτι, ο Εστεμπάν Καμπιάσο, ο Φερνάντο Μπελούτσι, δεν υπήρχε κάποιος κεντρικός επιθετικός μεγάλης κλάσης. Κι έρχεται τώρα ο Φράνκο Σολδάνο για να διεκδικήσει με την απόδοσή του μια θέση σε αυτή την ελίτ των Αργεντινών άσων που φόρεσαν την ερυθρόλευκη φανέλα. Με σπουδαίους επίσης τον Λέτο, τον Λεντέσμα, τον Σούρερ, αλλά όχι κάποιον σέντερ φορ. Είναι μια μεγάλη πρόκληση για τον Σολδάνο να μπορέσει να βάλει το όνομά του στον κατάλογο των μεγάλων συμπατριωτών του που έπαιξαν για τον πειραϊκό σύλλογο.

Οι «λάτιν» πλην Ζιοβάνι, δεν…

Ο Ολυμπιακός δοκίμασε και παίκτες από άλλες χώρες της λατινικής Αμερικής (ή του Μεξικού και του Ισημερινού), ψάχνοντας τον στράικερ που θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά. Αλλά πέραν του τεράστιου Ζιοβάνι, δεν πήρε αυτά που περίμενε.

Για τον Βραζιλιάνο σούπερ σταρ και την προσφορά του στον Ολυμπιακό, σε τίτλους και θέαμα, δεν χρειάζεται να κάνουμε ειδική αναφορά στο συγκεκριμένο αφιέρωμα.

Θα μπορούσε να βάλει κάποιος στην κατηγορία των επιτυχημένων «λάτιν» έναν άλλον Βραζιλιάνο, τον Ντιόγκο, εάν η πρώτη του σεζόν στην ομάδα και οι εξαιρετικές εμφανίσεις του στη χρονιά που με τον Βαλβέρδε η ομάδα έκανε τα εντυπωσιακά αποτελέσματα στην Ευρώπη με Μπενφίκα και Χέρτα, είχε και συνέχεια. Ο Ντιόγκο αντιμετώπισε αρκετά προβλήματα λόγω και δικών του σοβαρών λαθών, δεν είχε σε καμία περίπτωση την αναμενόμενη πρόοδο και έφυγε τελικά από τον Ολυμπιακό με 23 γκολ σε 78 συμμετοχές.

Δεν μπόρεσαν να πείσουν και να μείνουν για πολύ υποσχόμενοι παίκτες όπως ο Ουρουγουανός Γκαμπριέλ Άλβες και κυρίως ο Παραγουανός Χόρχε Μπενίτες, ενώ από την Παραγουάη ο Ολυμπιακός δοκίμασε και με πολύ έμπειρους και δοκιμασμένους σε μεγάλα πρωταθλήματα γκολτζήδες, σαν τον Νέλσον Βαλντές και τον Όσκαρ Καρντόσο δίχως να δικαιωθεί από τον απολογισμό τους στο σκοράρισμα.

Ελάχιστα πράγματα πήρε ο Ολυμπιακός και από ποδοσφαιριστές στους οποίους επένδυσε όχι μόνο σε χρήμα, αλλά και σε… υπομονή, όπως για παράδειγμα τον Μεξικανό Άλαν Πουλίδο. Μεγάλη απογοήτευση ήταν ο Φέλιξ Μπόρχα από το Εκουαδόρ, η περίφημη «κόμπρα» που αποδείχτηκε ακίνδυνο …φιδάκι στο σύντομο πέρασμά του από την Ελλάδα. Σε έναν πιτσιρικά Βραζιλιάνο είχε πιστέψει πολύ ο Ντούσαν Μπάγεβιτς, τον Αλεξάντερ Ντ Άκόλ, αλλά δεν υπήρξε η αναμενόμενη εξέλιξη και η συμμετοχή του ήταν ανεπαίσθητη.

Συνεπώς ο Φράνκο Σολδάνο έχει μπροστά του το εξτρά κίνητρο να αποτελέσει φωτεινή εξαίρεση στους παίκτες που έφερε γενικότερα από τις χώρες της Αμερικής ο Ολυμπιακός για να φορτώσουν με γκολ τις αντίπαλες εστίες. Διότι με εξαίρεση τον Τζιοβάνι, κάθε άλλο παρά έχει συμβεί κάτι τέτοιο…

Αλεξανδρής και Μήτρογλου…

Σε όλη αυτή την πορεία ο Ολυμπιακός δεν έδωσε ευκαιρίες σε Έλληνες επιθετικούς, τουλάχιστον αριθμητικά σε σχέση με τους ξένους. Αποτελούν τη μειονότητα. Αλλά σε σύγκριση με τους αλλοδαπούς στράικερ, είχαν αξιοπρεπέστατη παρουσία. Με δύο εξ΄αυτών να ξεφεύγουν σε προσφορά και να γίνονται από τους σπουδαιότερους σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου και του ελληνικού ποδοσφαίρου γενικότερα.

Ο Αλέξης Αλεξανδρής αγωνίστηκε για 9 χρόνια στον Ολυμπιακό, σάρωσε τους τίτλους και έβαλε 136 γκολ στην ερυθρόλευκη παρουσία του, με εντονότατη δράση στο ελληνικό πρωτάθλημα και στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Ο Κώστας Μήτρογλου αποτέλεσε τον «πιστολέρο» της ομάδας σε διάφορες «θητείες» του, καθώς έφυγε κάποιες φορές με δανεισμό ή επέστρεψε με τον ίδιο τρόπο, μετά την πολυδάπανη μεταγραφή του στην Φούλαμ τον χειμώνα του 2014. Σε 184 συμμετοχές με τη φανέλα του Ολυμπιακού ο Μήτρογλου σημείωσε 82 γκολ, ορισμένα εκ των οποίων πολύ σημαντικά, σε αγώνες για το Τσάμπιονς Λιγκ και σε ντέρμπι της ελληνικής Λίγκας.

Ο Λάμπρος Χούτος ήταν στις αρχές αυτής της περιόδου ένας παίκτης για τον οποίο υπήρχαν πολύ μεγάλες προσδοκίες, κατάφερε να έχει κάποιες καλές εμφανίσεις στον Ολυμπιακό, αλλά σίγουρα όχι να έχει την εξέλιξη που υποσχόταν το ξεκίνημα της καριέρας του.

Νεαροί ποδοσφαιριστές που δοκίμασαν στον Ολυμπιακό, δίχως να κάνουν το «ξεπέταγμα» που ονειρεύονταν, ήταν ο Αλέκος Κακλαμάνος, ο Ηλίας Σπάνης, ο Νίκος Βέργος (πήγε δανεικός και στην δεύτρη ομάδα της Ρεάλ κάποια στιγμή, ενώ τώρα συνεχίζει στον Παναθηναϊκό). Το περασμένο καλοκαίρι αποκτήθηκε από τον ΟΦΗ ο πρώτος σκόρερ της Φούτμπολ Λιγκ, ο Δημήτρης Μάνος, ο οποίος ενδέχεται να δοθεί δανεικός για να πάρει παιχνίδια στα πόδια του σε επίπεδο μεγάλης κατηγορίας από τη στιγμή που πλέον αποτελεί την τέταρτη επιλογή στα φορ.

Οι Κύπριοι, ο Γκόγκα και οι Σέρβοι

Ο Ολυμπιακός πήρε πολλά πράγματα στην περίοδο που εξετάζουμε από τους Κύπριους σέντερ φορ που έβαλε στο ρόστερ του, αλλά και από έναν Σέρβο που ήρθε από το κυπριακό πρωτάθλημα.

Ο Μιχάλης Κωνσταντίνου είχε το… μπόνους ότι αποκτήθηκε από τον Παναθηναϊκό και πέτυχε σημαντικά τέρματα στην ερυθρόλευκη παρουσία του, κάτι που συνέβη και με τον Γιάννη Οκκά ο οποίος έχει βάλει και το πρώτο γκολ του Ολυμπιακό στο «νέο» Καραϊσκάκη.

Μεγάλη προσφορά είχε στα πρώτα πρωταθλήματα και στην πορεία μέχρι τους «8» του Τσάμπιονς Λιγκ ο Σίνισα Γκόγκιτς, από τους επιθετικούς που αγαπήθηκαν πολύ από τον κόσμο του Ολυμπιακού παρά το γεγονός ότι η μεταγραφή του είχε αμφισβητηθεί επειδή ήρθε σε «προχωρημένη» ποδοσφαιρικά ηλικία.

Ο «Γκόγκα» ήταν Σέρβος με κυπριακή υπηκοότητα, αλλά με την σερβική αγορά στο θέμα των σέντερ φορ ο Ολυμπιακός ασχολήθηκε ανά τακτά χρονικά διαστήματα σε όλη αυτή την περίοδο της κυριαρχίας του. Από τον Ίλια Ίβιτς, ο οποίος είχε αποκτηθεί στα πρώτα χρόνια της εποχής Κόκκαλη και έμεινε έως τα πρώτα πρωταθλήματα, βάζοντας πολλά γκολ και δημιουργώντας επίσης πολλά, καθώς αγωνιζόταν όχι μόνο ως σέντερ φορ, αλλά σε όλες τις θέσεις της επίθεσης.

Από τους κορυφαίους στράικερ που αγωνίστηκαν στον Ολυμπιακό, έχοντας κάνει καριέρα σε μεγάλες ομάδες όπως η Γιουβέντους, η Λάτσιο και η Ρεάλ Σοσιεδάδ ήταν ο Ντάρκο Κοβάσεβιτς. Πρωταγωνιστής στις πρώτες εκτός έδρας νίκες του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς Λιγκ και με εκπληκτική δεινότητα στο ψηλό παιχνίδι, έπαιξε σε 60 ματς με την ερυθρόλευκη και σημείωσε 31 γκολ.

Ένας επίσης σπουδαίος Σέρβος σέντερ φορ που φόρεσε τα χρώματα του Θρύλου, ο Μάρκο Πάντελιτς, συνδύασε το πέρασμά του από την ομάδα του Πειραιά με τους πρώτους τίτλους της εποχής Μαρινάκη στον σύλλογο. Αγωνίστηκε για 3 χρόνια στον Ολυμπιακό, τα τελευταία της καριέρας του, με 27 γκολ σε 51 ματς.

Δύο νέοι Σέρβοι φορ που αποκτήθηκαν με καλές συστάσεις και είχαν αρκετά γκολ στην πατρίδα τους, δεν «έπιασαν» στον Ολυμπιακό: ο Μάρκο Σέποβιτς και ο Ούρος Τζούρτζεβιτς.

Οι Αφρικανοί

Σε αρκετούς παίκτες από την Αφρική εμπιστεύτηκε ο Ολυμπιακός την ευθύνη του γκολ, με τον Ραφίκ Τζεμπούρ να αποδεικνύεται ο πλέον αξιόπιστος και με τον Μπράουν Ιντέγε να έχει επίσης σημαντική παρουσία.

Ο Αλγερινός έπαιξε σε 80 ματς στον Ολυμπιακό και πέτυχε 45 γκολ, προτού φύγει για την Νότιγχαμ, έχοντας αναδειχτεί κορυφαίος σκόρερ της ομάδας στα πρωταθλήματα που κέρδισε και παίρνοντας σημαντική θέση στη λίστα με τους πιο ικανούς γκολτζήδες του κλαμπ.

Ο Ιντέγε ήρθε μαζί με τον Μάρκο Σίλβα μετά από μια δύσκολη σεζόν του στην Πρέμιερ Λιγκ και ταίριαξε με τον Ολυμπιακό, βοηθώντας με σημαντικά τέρματα την ομάδα να κατακτήσει τίτλους και να έχει διακρίσεις στην Ευρώπη.

Καλοί παίκτες αλλά που για διάφορους λόγους δεν είχαν την αναμενόμενη πρόοδο ήταν ο Πίτερ Οφορίκουε και ο Μάικλ Ολαϊτάν, ενώ ο Ολυμπιακός δεν πέτυχε με τις μεταγραφές του Φέλιξ Αμποάγκουε, του Ζίζι Ρόμπερτς και πιο πρόσφατα του Εμάνουελ Εμενίκε.

Δύσκολη σεζόν με τραυματισμούς έχει φέτος ο Αχμέντ Χασάν, ο οποίος αγωνίζεται με δανεισμό από την Μπράγκα.

Οι Ευρωπαίοι

Λίγα πράγματα πήρε ο Ολυμπιακός και από τους παίκτες που επέλεξε από ευρωπαϊκές χώρες όλα αυτά τα χρόνια. Παρότι κάποιοι είχαν σούπερ προσόντα, όπως ο Άλφρεντ Φινμπόγκασον, τον οποίο θα θυμούνται όλοι στην ομάδα για το νικητήριο γκολ επί της Άρσεναλ στο Λονδίνο και για τη… φωτοβολίδα στη Λεωφόρο!

Ο Ολυμπιακός έκανε κινήσεις με παίκτες από την Ισπανία (Ντάνι δίχως επιτυχία και Γκερέρο που αποκτήθηκε φέτος), από την Πολωνία (Κούζμπα), από την Πορτογαλία (Πασιένσια), από την Ουγγαρία (Νέμεθ), αλλά και από την Αγγλία με τον Ματ Ντάρμπισιρ να μένει στις μνήμες για τα γκολ του επί του ΠΑΟ και της ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ.

Ο Καρίμ και το σημάδι με τον Τζεμπούρ

Από τις πιο αποτελεσματικές κινήσεις που έγιναν σε ό,τι αφορά τη συγκεκριμένη θέση ήταν η απόκτηση του Καρίμ Ανσαριφάρντ από τον Πανιώνιο. Ο Ιρανός παρότι αντιμετώπισε προβλήματα όταν προπονητής έγινε ο Χάσι, αποδείχτηκε ικανότατος στο σκοράρισμα και αναδείχτηκε στο περσινό πρωτάθλημα πρώτος σκόρερ της ομάδας.

Το χαρακτηριστικό ήταν πως αποκτήθηκε στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο, κάτι που είχε συμβεί και στην περίπτωση του Ραφίκ Τζεμπούρ μερικά χρόνια νωρίτερα.

Στον Ολυμπιακό περιμένουν ότι ένας ακόμη φορ που έρχεται Γενάρη μήνα, θα έχει την ίδια ή και ακόμη καλύτερη παρουσία και συγκομιδή τερμάτων με τους δύο προηγούμενους. Ο Φράνκο Σολδάνο…