ΑΕΚ: Το (κιτρινο)«μαύρο κουτί» μιας ακόμη συντριβής...
Τα αίτια της «εξάρας» της ΑΕΚ στο «Γ. Καραϊσκάκης», από τον Ολυμπιακό δεν εξαντλούνται στην απόδοση παικτών και προπονητή στον αγώνα της Τετάρτης, αλλά ανάγονται στο ξεκίνημα της σεζόν...

Στην ΑΕΚ βρίσκονται από το βράδυ της Τετάρτης σε κατάσταση «διαχείρισης κρίσης»
Δεν είναι η πρώτη της σεζόν και μάλλον δύσκολα θα είναι και η τελευταία.
Προηγήθηκαν εκείνη μετά τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό, από τη Νόα, αυτή που προκάλεσε η 4αρα του Νοέμβρη, στο «Καραϊσκάκη», αλλά κι εκείνη μετά την ήττα από τον Παναθηναϊκό, στο ΟΑΚΑ (που ωστόσο είχε πυροδοτηθεί από προγενέστερες – επιεικώς – άστοχες αναφορές του ιδιοκτήτη της ΠΑΕ για τον προπονητή και τα μεταγραφικά).
Αλλά μετά την ιστορικών διαστάσεων εξάρα και τον (άνευ παραμικρού επαίνου) ουσιαστικά αποκλεισμό στο Κύπελλο, την Tετάρτη, μάλλον ήρθε η στιγμή να δούμε το μαύρο (ή στην προκειμένη περίπτωση... «κιτρινόμαυρο») κουτί των αιτιών των συντριβών, που έχουν γεμίσει την σεζόν της «Ένωσης» με πισωγυρίσματα!
Για να φτάσουμε στο αποκρουστικό θέαμα, που παρουσίασε το βράδυ της 26ης Φλεβάρη η ΑΕΚ, πρέπει να γυρίσουμε το χρόνο πίσω στην 10η Ιουνίου της περασμένης χρονιάς.
Τότε που η ΠΑΕ ΑΕΚ ανακοίνωνε την πώληση της εταιρίας, από τον Δημήτρη Μελισσαννίδη, στον (άγνωστο στην ποδοσφαιρική «πιάτσα») Μάριο Ηλιόπουλο.
Ο σκεπτικισμός (όχι αμελητέας) μερίδας οπαδών, για τον νεόκοπο ποδοσφαιρικό παράγοντα, θα δικαιωθεί, συν τω χρόνω, αφού παθογένειες που υπήρχαν και με την προηγούμενη κατάσταση δεν διορθώθηκαν, από τη νέα, η οποία, όπως είναι φυσικό, ήθελε το χρόνο της για να βρει τα πατήματα της.
Εν μέσω (εσωτερικών και μη) αναζητήσεων, κατά τη διάρκεια των θερινών μεταγραφών, πωλείται ο Πόνσε κι αντικαθίσταται από τον Πιερό, ενώ ούτε σέντερ μπακ αποκτάται, ούτε πολύ περισσότερο αριστερό μπακ, που η ανάγκη του χρόνιζε.
Όχι ότι χρειαζόταν μεταγραφές για να υπερπηδηθεί το (χαμηλό) εμπόδιο της Αρμενικής Νόα, αλλά η ΑΕΚ πατά την ...μπανανόφλουδα.
Η αντίδραση ήταν ποδοσφαιρικά... νεοπλουτίστικη.
Μεταγραφές αεροδρόμιου (Λαμέλα - Μαρσιάλ), ενώ τα προαναφερθέντα κενά παρέμεναν κι ενώ ο προπονητής ζητούσε μείωση του ρόστερ, αφού το μεγάλο σε αριθμό (που είχε σχεδιαστεί για να μην ξαναπάθει τα περσινά η ΑΕΚ, που ...έσκασε με το Europa League την σεζόν 2023-24) αίφνης ήταν πρόβλημα, για τις εσωτερικές ισορροπίες με την αύξηση των δυσαρεστημένων (που δεν θα έπαιζαν)
Ούτε αυτό το «θέλω» του Αλμέιδα έγινε (πλην του δανεισμού του Ζίνι), με το ...ξεφόρτωμα του ρόστερ να γίνεται τελικά τον Γενάρη.
Μόνο που εκτός από εκείνους που αναμενόταν ν’ αποχωρήσουν, αφού είχαν χάσει πρωταγωνισμό (Τσούμπερ, Άμραμπατ, Γαλανόπουλος) αποχώρησε και ο, καλύτερος επιθετικός και κορυφαίος σκόρερ επί των ημερών Αλμέιδα, Λιβάι Γκαρσία.
Μάλιστα πρόλαβε στη... στροφή τον Ελίασον, που αν δεν είχε φύγει ο άσος από το Τρίνινταντ και Τομπάγκο, θα κούναγε εκείνος... μαντίλι.
Το πρόβλημα δεν είναι ότι έφυγε ο «πυραυλοκίνητος» Λιβάι, αλλά ότι δεν αποκτήθηκε αντικαταστάτης του.
Για την ακρίβεια η ΑΕΚ ήταν η μόνη που δεν έκανε χειμερινή μεταγραφή (παρά την σεναριολογία για αριστερό μπακ, που διαψεύστηκε τελευταία μέρα, σ’ ένα ακόμη επικοινωνιακό ...αυτογκόλ)
Kι αυτό παρότι αγνοείται η ημερομηνία επιστροφής του Κάλενς.
Παρότι ο Xατζισαφί, στα 35 του πια, διανύει τους τελευταίους μήνες της «κιτρινόμαυρης» θητείας του και τον Πήλιο... άφαντο (μετά από κάμποσες αλλαγές γνώμης ο προπονητής δεν τον... βλέπει καν)
Έτσι έφτασε την περασμένη Τετάρτη να παίζει με σέντερ φορ στο Καραϊσκάκη τον... Τσιλούλη (που δεν είναι) στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα.
Έτσι έφτασε να χρησιμοποιείται (ξανά και ξανά, χωρίς επιτυχία...) ο Πινέδα αριστερός ενδιάμεσος (παρότι υγιής ο Γκατσίνοβιτς)
Και για να μην πολυλογούμε: σε καμιά των περιπτώσεων δεν παίρνει «συγχωροχάρτι» ο Αλμέιδα, που φέρει ακέραια ευθύνη όχι μόνο για την ανοχή και προσυπογραφή όλων των αβελτηριών που αφορούν την φετινή σεζόν αλλά και της περσινής (με την απώλεια ενός πρωταθλήματος που έμοιαζε ....κερδισμένο), καθώς και την εμμονική επιμονή σ ένα αποτυχημένο τακτικό σχέδιο δίχως plan B’.
Ωστόσο το υλικό που ήθελε δεν το είχε στα χέρια του.
Το πιθανότερο είναι πως και να το είχε, αν έπαιζε μ’ αυτόν τον τρόπο το αποτέλεσμα δεν θα ήταν διαφορετικό, κόντρα σε μια ομάδα γρηγορότερη και δυνατότερη, με ξεκάθαρο πλάνο που έχει πάρει τον.... αέρα των «κιτρινόμαυρων».
Tην ίδια στιγμή, όμως, της «κιτρινόμαυρης» μεταγραφικής απραξίας ο Ολυμπιακός αποκτούσε αριστερό μπακ (διεθνή Νιγηριανό) και τον Πάλμα (που μέχρι πρόσφατα απασχολούσε την «Ένωση») ανοίγοντας την (ήδη μεγάλη) «ψαλίδα»...