ΑΕΚ: Eξ-αέρωση από τον Ολυμπιακό!

Καλές είναι διαπιστώσεις, υπό το βάρος ενός πέραν πάσης αμφισβολίας σκορ, καλοί και οι «μετά Χριστόν προφήτες», αλλά καλύτεροι είναι όσοι τα επισημαίνουν πριν δούν και οι ...τυφλοί!

Στην τελευταία κατηγορία επιτρέψτε - περιαυτολογώντας και ευλογώντας τα υπερμεγέθη γένια μας - να συμπεριλάβουμε εαυτόν, ειδικά για τα όσα συνέβησαν το βράδυ της Τετάρτης στο Ν. Φαλήρο.

Στο προηγούμενο κείμενο - προαναγγελία ουσιαστικά του πρώτου ημιτελικού του Κυπέλλου - είχε επισημανθεί ότι σημασία δεν έχει ποιοι θα ξεκινήσουν και πού θα αγωνιστούν με την ΑΕΚ, κόντρα στον Ολυμπιακό, αλλά με ποια στόχευση θα μπουν στον αγωνιστικό χώρο.

Αν θα προσπαθήσουν, δηλαδή, να παίξουν κυριαρχικό ποδόσφαιρο, ή να αποδεχθούν ότι σε αυτή τη φάση τουλάχιστον δεν μπορούν να ματσάρουν την ένταση της ομάδας του Μεντιλίμπαρ και να πάνε να της κλείσουν τους χώρους, ώστε να να την υποχρεώσουν σε σέντρες, αντί για μέτρα με την μπάλα των παικτών της.

Όπως δηλαδή έκαναν εγχώριες κι αλλοδαπές ομάδες, με επιτυχία, αποσπώντας θετικά αποτέλεσματα.

Ωστόσο ο Ματίας Αλμέιδα - προφανώς πιστεύοντας ότι αυτό που συνέβη στις 24 του περασμένου Νοέμβρη (4-1) ήταν ατύχημα - πήγε με τον ίδιο (και απαράλλακτο) τρόπο.

Έτσι το περίεργο θα ήταν να μην γνωρίσει μια νέα συντριβή...

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι στις δύο τελευταίες επισκέψεις του στο Φαληρικό γήπεδο έχει υποστεί τις πιο ευρείες ήττες της «κιτρινόμαυρης» καριέρας του.

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι ο τρόπος παιχνιδιού της ΑΕΚ είναι ...βούτυρο στο ψωμί του Ολυμπιακού κι απλά, σε κάθε ματς, αλλάζουν οι μοιραίοι και η έκταση του σκορ.

Τον Νοέμβρη ήταν ο Ρότα, στον ημιτελικό ο Μουκουντί, ενώ τα γκολ παθητικού στα τρία τελευταία ματς στο «Καραϊσκάκη» αυξάνονται κατά δύο σε κάθε επίσκεψη (δύο, τέσσερα και έξι)!

Το πρόβλημα δεν είναι τα πρόσωπα όμως, αλλά η τακτική και ο υπεύθυνος της είναι στην άκρη του πάγκου, αφού για τέταρτο σερί αγώνα εμμονικά και μονοδιάστατα πάει να κερδίσει τον Ολυμπιακό με τρόπο που τον... βολεύει.

Το θέμα είναι βέβαια αν μπορεί να βρει άλλον.

Χθες, ελλείψει του τραυματία Μαρσιάλ (που θα μπορούσε να είναι στην κορυφή αντί του μαχητικού Πιερό), το μόνο που θα μπορούσε να δοκιμάσει είναι τον Λαμέλα ψευτοεννιάρι. Ή τον ...Τσιλούλη.

Αυτά έχουν οι... πανηγυρισμοί για την πώληση Λιβάι (χωρίς να υπάρχει, ούτε αριθμητικά, ούτε ποιοτικά, αντικαταστάτης).

Αυτά έχουν οι τοποθετήσεις του (κορυφαίου του χαφ) Πινέδα ως αριστερού εξτρέμ, καίτοι είναι υγιής ο Γκατσίνοβιτς (που θα μπορούσε να αντικαταστήσει τους τραυματίες Μαρσιάλ και Κοϊτά).

Ο Αλμέιδα -παρότι το πείραμα με τον Ατρόμητο (όπου πάλι ο Μεξικάνος πήγε αριστερά και ...εξαφανίστηκε) απέτυχε- κατάφερε να τον βγάλει ξανά από την «εξίσωση».

Την ίδια στιγμή που στον άξανα οι Έσε και Ντάνι Γκαρθία ...κατάπιναν τους Σιμάνσκι και Περέιρα, ο Πινέδα... βολόδερνε στα αριστερά, γιατί ο προπονητής του θυμάται ότι τον χρησιμοποιούσε εκεί τη χρονιά του νταμπλ κι απέδιδε.

Όμως ούτε ο Αζτέκος είναι ο ίδιος παίκτης με τότε, ούτε πολύ περισσότερο η ΑΕΚ είναι εκείνη η ομάδα.

Κι είναι να απορεί κανείς ποιο είναι το χειρότερο για την ΑΕΚ:

- τα συμπλέγματα που δείχνει ν' αποκτά κόντρα στον Ολυμπιακό;

- το ότι εκείνος την κερδίζει με το παιχνίδι που εκείνη εφάρμοζε προ διετίας, στη σεζόν του νταμπλ (όταν ήταν πιο ...πεινασμένη και οι παίκτες της νεότεροι);

- ή ότι έχει να παίξει άλλα τέσσερα ματς εναντίον του, τα τρία εντός έδρας (με τον κόσμο της στα ...κάγκελα), όπου θα κριθεί η έκβαση του πρωταθλήματος;