Σάββας Θεοδωρίδης: «Με τον Ολυμπιακό πάω στον παράδεισο»...

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Ο Σάββας Θεοδωρίδης είναι μια μοναδική περίπτωση στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Πάνω από 60 χρόνια στην πρώτη γραμμή. Και με τιμάει χρόνια με τη φιλία του. Έχω μιλήσει πολλές φορές μαζί του. Σε αυτό το αφιέρωμα ήθελα να μπουν και πράγματα που θα διαβάσετε για πρώτη φορά. Έχω την έγκριση. Σάββας Θεοδωρίδης λοιπόν σαν βιβλίο. Αυτό θα μείνει ως κειμήλιο. Δίπλα στα άλλα για Μουράτη, Ρωσσίδη, Δαρίβα, Υφαντή, Μπέμπη.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο ένθετο που κυκλοφόρησε με το «ΦΩΣ» στις 20/11/2018

Σκόρπιες θα είναι οι εξιστορήσεις γιατί δεν μπαίνετε σε καλούπι.

Έχω μια λίστα με όλα τα ονόματα παικτών του Ολυμπιακού, τι ποσά πήρε ο καθένας από το 1 εκ. δρχ που είχε δώσει πριμ στον Ολυμπιακό ο πατέρας του Αλαφούζου!

Με αυτό ξεκινάω γιατί έτσι πιάνεις τον αναγνώστη από την αρχή.

Ο πατέρας του Αλαφούζου ήταν Ολυμπιακός. Πριν τον Νταϊφά, όταν ο Ολυμπιακός δεν είχε διοικητικό συμβούλιο, χωρίς να τον ξέρω με φώναξε ο Αλαφούζος στο γραφείο του και μου είπε: «Σου έχω απόλυτη εμπιστοσύνη, πες μου τι χρειάζεται ο Ολυμπιακός για να πάρει το πρωτάθλημα. Μόλις το πάρετε, θα έρθεις να σου δώσω τα λεφτά να τα μοιράσεις στους παίκτες». Πράγματι λοιπόν πήραμε το πρωτάθλημα και πήγα στον πατέρα του Αλαφούζου τον μακαρίτη και μου έδωσε ένα βαλιτσάκι 1 εκατομμύριο δραχμές! Τρελά λεφτά τότε. Και το μοίρασα στους παίκτες με λίστα. Υπάρχει η λίστα, την έχω φυλαγμένη, και με το ποσό που πήρε ο καθένας. Ακόμα και ο Αγαλίδης που ήταν μασέρ τότε, πήρε λεφτά από αυτό το πριμ.

Ίδιο ποσό πήρε ο κάθε παίκτης;

Όχι.

Ποιος πήρε τα πιο πολλά;

Δεν θέλω να πω.

Για το Ρέντη πείτε μου τώρα.

Έχω επίσης μία άλλη λίστα με τα ονόματα των δωρητών για να αγοραστεί το πρώτο οικόπεδο στο Ρέντη από τον Ολυμπιακό. Το μπροστά οικόπεδο που είναι το ξενοδοχείο, οι αίθουσες και τα δύο γήπεδα μέχρι τη μάντρα. Μέσα στη λίστα των δωρητών είναι το όνομα μου μαζί με το όνομα του πατέρα μου! Ένα μόνο θα σου πω: Είχαμε δώσει πιο πολλά λεφτά και από τον μεγάλο Νίκο Γουλανδρή!

Πείτε την ιστορία αυτή, όλα, πώς έγινε.

Είχα αδελφικό φίλο τον Μιχάλη Τατάκη που ήταν από μεγάλη εφοπλιστική οικογένεια και ήταν τρελός Ολυμπιακός. Ερχόταν με τον ΠΑΟΚ στη Θεσσαλονίκη και πέταγε δεσμίδες με χιλιάρικα στα αποδυτήρια να τα πάρουν οι παίκτες. Συγγενής του είχε το οικόπεδο στο Ρέντη. Μέσω ημών συμφώνησε ο Ολυμπιακός μία τιμή φθηνή στο Ρέντη και δώσαμε εγώ και ο πατέρας μου μαζί με άλλους δωρεά για να αγοραστεί το οικόπεδο.

Την ιστορία τώρα θέλω που κάνατε προπονήσεις με τον Παναθηναϊκό!

Πρώτα από όλα να πω τούτο: Η Ένωση Αμπελοκήπων στην οποία έπαιζα με έδινε με ελευθέρας στον Παναθηναϊκό και με διετή αποκλεισμό τιμωρία στον Ολυμπιακό... Ο Παναθηναϊκός για να με πάρει, μέχρι που είχε δώσει αποδυτήρια στην Ένωση Αμπελοκήπων κάτω από τα επίσημα του ΠΑΟ στη Λεωφόρο. Και έπαιζε εκεί η ομάδα μου τότε, χρησιμοποιούσε το γήπεδο του ΠΑΟ. Εγώ ήθελα να παίξω στον Ολυμπιακό γιατί ήμουν τρελός με τον Ολυμπιακό και πλήρωσε τελικά ο πατέρας μου ένα σωρό λεφτά για να μην τιμωρηθώ με διετή αποκλεισμό! Είχε πάει στο φαρμακείο του ο Γιώργος Ανδριανόπουλος και είχε πάρει τα λεφτά και είπε στον πατέρα μου το απίθανο: «Έκανες δώρο στον Ολυμπιακό το γιο σου»! Έτσι πήγαν τα λεφτά στην Ένωση Αμπελοκήπων.

Πολύς κόσμος δεν ξέρει ο πατέρας σας τι ήταν.

Ο πατέρας μου ήταν μεγάλος φαρμακοποιός, είχε το πρώτο φαρμακείο στην Αθήνα! Στην Πλατεία Συντάγματος. Το καλύτερο φαρμακείο της Αθήνας! Σπουδαγμένος και αυτός και η μητέρα μου στα φάρμακα, και το δρόμο τους στις σπουδές ακολούθησα και εγώ. Και ήταν μέλος των 100 αθανάτων του Ολυμπιακού, μέσα στα ιδρυτικά μέλη. Τρελός Ολυμπιακός. Για 4 χρόνια συντηρούσε την ομάδα ο ίδιος. Και όταν σταμάτησα τη μπάλα, με έβαλε ο Ολυμπιακός τιμής ένεκεν και εμένα στους 100 αθάνατους. Επειδή σταμάτησα μόλις 26 χρονών. Άλλοι αρχίζουν σε αυτήν την ηλικία να παίζουν βασικοί σε μεγάλες ομάδες. Σκέψου εγώ που έπαιξα απ' τα 18-19 μου τι μεγαλύτερο όνομα ως τερματοφύλακας θα είχα αφήσει αν έπαιζα μέχρι τα 33-35.

Γιατί σταματήσατε;

Σταμάτησα γιατί πήγαινα Πανεπιστήμιο και είχα έναν καθηγητή φόβο και τρόμο αν και ήταν Πειραιώτης. Ο πατέρας μου φοβόταν ότι δεν θα τέλειωνα το πανεπιστήμιο και με πίεζε, μου δημιουργούσε προβλήματα. Του έλεγα «μα καλά, εσύ δεν με βοήθησες να πάω στον Ολυμπιακό, τώρα θες να σταματήσω»;

Το μετανιώσατε που σταματήσατε;

Όχι. Διότι εγώ το μόνο που ήθελα ήταν να αγαπώ τον Ολυμπιακό. Για αυτό έπαιζα στον Ολυμπιακό, για τίποτα άλλο. Είναι γνωστό ότι δεν έπαιρνα λεφτά ποτέ από τον Ολυμπιακό, αντιθέτως έδινα λεφτά στους συμπαίκτες μου. Τον αγαπούσα πάντα τον Ολυμπιακό και μετά που σταμάτησα, και ως παράγοντας στην ΕΠΟ και ως γενικός αρχηγός του Ολυμπιακού και αντιπρόεδρος, οπότε τι να μετανιώσω. Εγώ το μόνο που ήθελα ήταν να προσφέρω. 45 τίτλους έχω πάρει με τον Ολυμπιακό είτε ως τερματοφύλακας είτε ως παράγοντας, δεν έχουν ξαναγίνει αυτά.

Ξέρω ότι τσακώνεστε με το γιο σας για τον Ολυμπιακό, και όχι μόνο με αυτόν. Με όλους κατά καιρούς.

Πράγματι για τον Ολυμπιακό έχω τσακωθεί και με το γιο μου και με τον Κόκκαλη και με κάποιους στη ΘΥΡΑ 7 και με τον μακαρίτη το μεγάλο Θόδωρο Νικολαΐδη. Αλλά περαστικοί καυγάδες που δεν κρατάνε για πολύ.

Με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ήσασταν φίλος;

Ναι. Έχω βραβευτεί ως τερματοφύλακας της Εθνικής Ενόπλων και της Εθνικής Ανδρών από το βασιλιά Κωνσταντίνο και τον παλιό Καραμανλή με το χρυσό σταυρό του φοίνικα. Το μεγαλύτερο παράσημο.

Ο Δομάζος μου έδωσε συνέντευξη για τον Μπέμπη. Θεωρείτε τον Μπέμπη το μεγαλύτερο παίκτη στην ιστορία του Ολυμπιακού και τον Δομάζο τον μεγαλύτερο αντίπαλο;

100%! Ο Μπέμπης για εμένα είναι ο μεγαλύτερος παίκτης του Ολυμπιακού και μετά ο Τζόρτζεβιτς. Και ο Δομάζος ο μεγαλύτερος αντίπαλος. Τον Δομάζο τον θυμάμαι παιδί να είναι πίσω από το τέρμα μου και να μου πετάει τις μπάλες!

Τέτοια θέλω! Λεπτομέρειες.

Εγώ έπαιζα στην Ένωση Αμπελοκήπων και εκείνος στην Άμυνα Αμπελοκήπων. Ήταν πιο μικρός σε ηλικία και στεκόταν πίσω από το τέρμα και μου πέταγε τις μπάλες πίσω. Παικταράς ο Δομάζος και Ολυμπιακός ήταν, λάτρευε τον Μπέμπη, πήγαινε και τον έβλεπε από κοντά. Κρίμα που τον χάσαμε και δεν τον πήραμε. Η ομάδα όμως του Ολυμπιακού ερχόταν τότε από σερί πρωταθλήματα και νταμπλ και τέτοια ελληνική ομάδα δεν έχει ξαναπεράσει στην ιστορία. 11 Έλληνες και σημαίες παίκτες, όχι να αλλάζουν κάθε χρόνο.

Αυτή ήταν η μαγκιά εκείνη την εποχή.

11 Έλληνες ημίθεοι. Τους πατούσαμε όλους. Και είχε τη διαιτησία τότε ο Παναθηναϊκός, είχε όλα τα πόστα. Κανείς όμως δεν μπορούσε να μας σταματήσει. Δεν τους ξεχνάω ποτέ τους συμπαίκτες μου. Εγώ στο τέρμα, Μουράτης, Ρωσσίδης, Κοτρίδης, Δαρίβας, Μπέμπης, Ιωάννου, Δρόσος, ο Υφαντής ο παικταράς, ο Θέμης Μουστακλής που πέθανε μικρός, κι εκείνος πήγαινε στο πανεπιστήμιο, στη νομική, προς το τέλος μας πλαισίωσαν ο Μίμης Στεφανάκος και ο Σιδέρης.

Ποιος αντίπαλος θα χώραγε σε εκείνη την ομάδα τότε;

Μόνο ο Νεστορίδης!

Ο Λινοξυλάκης;

Όχι. Ήταν φοβερός στο ψηλό παιχνίδι αλλά δεν ήξερε πολλή μπάλα. Δεν τον αλλάζω τον Σούλη. Ο Σούλης που είχαμε εμείς ήταν καλλιτέχνης στη μπάλα και τον βοήθαγε ο Ρωσσίδης που ήταν πολύ γρήγορος.

Πού πήγατε όταν σταματήσατε τη μπάλα;

Τέλειωσα το πανεπιστήμιο εδώ και πήγα για έξτρα σπουδές στην Ολλανδία.

Σε ποια πόλη;

Στο Άμστερνταμ. Για μετεκπαίδευση στις βιταμίνες.

Θυμάστε την πρώτη μέρα που πήγατε στον Ολυμπιακό;

Ήταν σοκ!

Γιατί;

Ένας φίλος του πατέρα μου βαμμένος Ολυμπιακός κι αυτός, φαγώθηκε να με πάει στους Χέλμηδες να με δοκιμάσουν. Ήμουν στην Ένωση Αμπελοκήπων και στη Μικτή Αθηνών τότε. Μόλις είδα τον Μουράτη μπροστά μου και τα άλλα ιερά τέρατα, τα έχασα. Έπαθα σοκ. Και ήμουν... τροχονόμος, ό,τι πήγαινε στο τέρμα το έτρωγα! Ακούω τον Γιάννη Χέλμη να λέει στον Βαγγέλη Χέλμη «τι το έφεραν εδώ αυτό το κολεγιόπαιδο»!

Επιδεικτικά μπροστά σας το είπε;

Όχι, αλλά το άκουσα. Πληγώθηκα τόσο πολύ διότι ήμουν εγωιστής -και αν δεν είσαι εγωιστής δεν πετυχαίνεις στη ζωή σου- που τσατίστηκα, έφυγα, και δεν ήθελα να ξαναπάω. Παρένθεση εδώ, θα το λέω πάντα, ο Βαγγέλης ο Χέλμης ήταν τρομερός γενικός αρχηγός. Όπως είπα και πιο πριν, ο Παναθηναϊκός με κυνήγαγε, η Ένωση Αμπελοκήπων ήθελε να με δώσει στον ΠΑΟ ο οποίος της είχε παραχωρήσει και τη Λεωφόρο. Ήμουν μέσα στη «φωλιά» τους δηλαδή!

Προπονήσεις πώς κάνατε με τον Παναθηναϊκό;

Είχε έναν εκπληκτικό γιουγκοσλάβο προπονητή ο Παναθηναϊκός, τον Γκλίσοβιτς, ο οποίος με ήθελε πολύ και πήγαινα κρυφά το πρωί και μου έκανε ατομικές προπονήσεις! Χωρίς τους άλλους παίκτες. Όμως το καφενείο στο γήπεδο του ΠΑΟ το είχε ένας οπαδός του Ολυμπιακού και πήγε στον Ολυμπιακό και είπε «ο Θεοδωρίδης θα πάει στον Παναθηναϊκό και στο μέλλον θα κλαίτε»! Έτσι μέσω και του πατέρα μου που πλήρωσε για τη μεταγραφή, πήγα εκεί που ήθελα. Και έφτασα να παίζω βασικός στον Ολυμπιακό και στην Εθνική Ελλάδας και να παίρνουμε τα νταμπλ.

Πείτε μου για το Θόδωρο Νικολαΐδη και το «ΦΩΣ».

Ο Θόδωρος Νικολαΐδης ήταν το Α και το Ω για τον Ολυμπιακό, για εμένα, για όλους τους παίκτες. Ο μεγαλύτερος δημοσιογράφος όλων των εποχών! Ολυμπιακός ως τα κόκκαλα, αλλά δίκαιος, μας έκανε και κριτική, χρειάζεται και η κριτική. Και τον σέβονταν οι αντίπαλοι διότι ήταν σωστός. Μας ξεσήκωνε, μας εμψύχωνε, σήκωνε όλη την ομάδα, είχε μια πένα που διάβαζες τα γραπτά του και ανατρίχιαζες. Τον αγαπούσε και ο πατέρας μου και εγώ. Μεγάλο ρόλο στη δημιουργία του «ΦΩΤΟΣ» έπαιξε και η Ειρήνη, η σύζυγος του Θόδωρου, μια καταπληκτική γυναίκα. Στήριγμά του και στήριγμα της εφημερίδας.

Πόσες ξένες γλώσσες μιλάτε;

Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά.

Πού έχετε πάει με το αμάξι για τον Ολυμπιακό;

Παντού, οδηγάω το αυτοκίνητο όλα αυτά τα χρόνια για να είμαι με τους παίκτες. Και επειδή δεν ήθελα να μπαίνω στα αεροπλάνα. Παρά την κούραση στους αγώνες, κατευθείαν ταξίδι με το αμάξι από Θεσσαλονίκη πίσω, από Ξάνθη πίσω, από Κομοτηνή, και από Ευρώπη! Τώρα τελευταία βέβαια μπαίνω και στο αεροπλάνο με την ομάδα.

Πώς ξεκίνησε αυτός ο φόβος για τα αεροπλάνα;

Από ένα ματς με την Εθνική Ενόπλων που έκανε αναγκαστική προσγείωση το αεροπλάνο με ένα κινητήρα χαλασμένο, στη Σικελία. Κοιμηθήκαμε εκεί το βράδυ και την άλλη μέρα πήγαμε στην Αλγερία για αγώνα. Από θαύμα σωθήκαμε.

Μου έχουν πει ότι τώρα με το σοβαρό πρόβλημα της υγείας σας, οι γιατροί έλεγαν ότι άλλος στην ηλικία σας δεν θα τα κατάφερνε. Δεν πονάτε;

Ο Ολυμπιακός μου παίρνει τον πόνο... Σου το έχω ξαναπεί ότι δεν νιώθω πόνο λόγω του Ολυμπιακού. Με τον Ολυμπιακό πάω στον παράδεισο! Σκοπεύω να ζήσω πολλά χρόνια ακόμα, αλλά όταν ποτέ φύγω, τη σημαία του Ολυμπιακού θέλω.

Θα θέλατε ένα άγαλμα έξω από το γήπεδο;

Αυτό θα το κρίνουν άλλοι, όχι εγώ. Αλλά να σου πω κάτι, τι να το κάνω το άγαλμα, εμένα ένα με τρελαίνει, να ακούω τον κόσμο να φωνάζει «Ολυμπιακός, Ολυμπιακός»! Δεν το αλλάζω αυτό με όλα τα αγάλματα του κόσμου. Όπως και την αγάπη των φιλάθλων. Όποιος και να με σταματήσει στο δρόμο κάθομαι και μιλάω μαζί του όση ώρα θέλει. Πάντως έχω πάρει ένα μεγάλο φτυάρι, και σκοπεύω να θάψω πολλούς ακόμα μέχρι να φύγω! (γελάει).

Τρομερή ατάκα αυτή.

Ναι, διότι είμαι σκυλί. Και πιστεύω στον άγιο. Δεν με βλέπεις στο γήπεδο που δεν κάθομαι; Βγάζω όλα τα παιχνίδια του Ολυμπιακού όρθιος, κάνω ότι μου λένε οι γιατροί, το παλεύω και πάω καλά.

Στο ματς του Ολυμπιακού στο Λουξεμβούργο πού ήσασταν;

Δεν πήγα γιατί έπρεπε να πάω στο Μοναστήρι του Πανορμίτη στη Σύμη. Πιστεύω πολύ στον αρχάγγελο Μιχαήλ από τον Πανορμίτη.

Αυτόν τον άγιο εννοούσατε πριν;

Ναι.

Την εικονίτσα του κρατάτε όταν παίζει ο Ολυμπιακός;

Ναι, του αρχάγγελου Μιχαήλ από τον Πανορμίτη της Σύμης. Είναι εκπληκτικό μέρος με πολύ καλούς ανθρώπους αυτό το μοναστήρι. Η Σύμη είναι το νησί της μητέρας μου.

Έχετε σπίτι εκεί;

Το πατρικό της μάνας μου ήταν το πρώτο σπίτι στο λιμάνι, αλλά είχαν σηκώσει ελληνική σημαία και τους διώξανε οι Ιταλοί που είχαν τα δωδεκάνησα. Έχω σπίτι στη Χάλκη, ο πατέρας μου είναι από τη Χάλκη και τη Ρόδο. Πάω κάθε χρόνο όμως στον Πανορμίτη στη Σύμη η οποία είναι φανταστικό νησί.

Για την Ελένη Κόκκαλη θέλω να γράψω.

Άσε τα αυτά γιατί έχουν και πένθος, τρομερό αυτό που τους συνέβη.

Πόσους γάμους κάνατε;

Δύο. Ο Θόδωρος είναι από τον πρώτο μου γάμο. Ο Δημήτρης είναι από το δεύτερο γάμο.

Από την Ελένη ο Δημήτρης.

Ναι.

Τώρα δεν είστε σε γάμο.

Όχι, είμαι με μία καλή σύντροφο εδώ και 20 χρόνια.

Πέρα από τη Χάλκη έχετε και σπίτι στη Μύκονο.

Ναι.

Πόσο χρονών κάνατε τον πρώτο γάμο;

28.

Κυνηγάγατε τα κοριτσόπουλα έχω μάθει.

Εκείνες με κυνηγούσαν (γελάει)! Κι εγώ όμως ήμουν άτακτος... Υπάρχει δημοσίευμα που λέει «ο γόης του Κολωνακίου που κατέκτησε τον Πειραιά»!

Κινδυνεύσατε ποτέ στο δρόμο από αντίπαλους οπαδούς;

Μια φορά στη Θεσσαλονίκη, στην πλατεία Αριστοτέλους σταμάτησε ένα αμάξι δίπλα μου με δύο ΠΑΟΚτσήδες και μου φώναζαν «ρε πού νομίζεις ότι είσαι, τι ήρθες να κάνεις εδώ» και τους είπα «ήρθα για να δω εσάς τους δυο μαλάκες»! Όπως σου το λέω. Τα έχασαν, σηκώθηκαν και έφυγαν. Παναθηναϊκοί και ΑΕΚτσήδες βγάζουν φωτογραφίες μαζί μου. Ποτέ δεν κινδύνεψα αλλά κι εγώ δεν είμαι από τα παιδάκια που θα κάτσουν ήσυχα, μπαίνω στη φωτιά αν χρειαστεί. Στην Τούμπα έχουμε περάσει τα πάνδεινα και τους κοίταγα στα μάτια, δεν κώλωνα. Και να ξέρεις, με εκτιμάει ο Σαββίδης, έχουμε πει πράγματα στα αποδυτήρια. Παρ' ότι τους πήρα την ομάδα και έφυγα. Όπως και από τη Λεωφόρο πήρα την ομάδα κι έφυγα. Ε, μία, δυο, τρεις, δεν θα καθόμαστε να διακινδυνεύουμε την υγεία των παικτών. Πάντως δεν προκαλώ τον κόσμο στις εξέδρες, ούτε βρίζω, ούτε κάνω χειρονομίες. Με βρίζουν αλλά εγώ χαμογελάω. Γιατί το μόνο που με νοιάζει είναι ο Ολυμπιακός.