Παραμύθια με ή χωρίς δράκους

Είναι αυτοί που ευθύνονται για τις ήττες των ομάδων, τα λάθη των παικτών, τις παλινωδίες των παραγόντων, τις κακές επιλογές των προπονητών. Πολλές φορές ευθύνονται και για τις κακές συμπεριφορές των οπαδών και των επεισοδίων στα γήπεδα. Με λίγα λόγια, ήταν, είναι και θα είναι για όσο καιρό θα υπάρχει αυτό το διεφθαρμένο ελληνικό ποδόσφαιρο, το μεγαλύτερο άλλοθι για όλους όσοι εμπλέκονται με το λαοφιλές σπορ…

Κάθε Κυριακή, κάθε αγωνιστική, ακούς ή διαβάζεις τα ίδια και τα ίδια. «Ο διαιτητής μας καταδίκασε σε ήττα» ή «μας σκότωσαν τα εγκληματικά λάθη του βοηθού» ή «μας πολεμάει καιρό η διαιτησία» ή «για όλα φταίει η ανεκδιήγητη ΚΕΔ», είναι ορισμένες από τις πιο ήπιες φράσεις που ακούς από παράγοντες που υποτίθεται ότι τρέχουν όχι τόσο γιατί αδικήθηκαν πραγματικά, όσο για να στρέψουν αλλού τις ευθύνες της αποτυχίας ή ακόμη πιο σοβαρά, για να μπορέσουν να πάρουν τα δικά τους σφυρίγματα στο επόμενο παιχνίδι να αποτρέψουν να ευνοηθεί ο αντίπαλος…

Για όλα ευθύνονται η διαιτησία που παίζει παιχνίδια, που την ελέγχουν οι άλλοι και για την οποία φωνάζουμε όταν είμαστε στην απέξω και δεν μπορούμε πια να την ελέγξουμε εμείς. Στην Ελλάδα ζούμε, όπου πάντα για όλα φταίει κάποιος άλλος και όχι εμείς. «Δεν καταλαβαίνω γιατί ασχολείστε όλη την ώρα με τη διαιτησία. Πολύ φασαρία γίνεται για αυτήν…» αναρωτήθηκε ο Αυστριακός πρόεδρος της Επιτροπής παρακολούθησης της ΕΠΟ από την ΟΥΕΦΑ, Χέρμπερτ Χούμπελ στην πρόσφατη επίσκεψη των ξένων αξιωματούχων στην χώρα μας με αφορμή όσα έγιναν στην Τούμπα με την εισβολή του οπλισμένου Σαββίδη στον αγωνιστικό χώρο της Τούμπας…

Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια. Όμως την τελευταία 5ετία, όλοι μα όλοι ανεξαιρέτως, δεν κρατούν πλέον τα προσχήματα και βάλουν, ανάλογα σε ποιο… στρατόπεδο βρίσκονται, κατά ΚΕΔ, διαιτητών, βοηθών, παρατηρητών. Το φετινό πρωτάθλημα είναι σίγουρα από τα πλέον συναρπαστικά της 20ετίας, καθώς τρεις ομάδες πάλευαν για τον τίτλο και αυτό, αλλά αντί να χαρούμε για αυτό, τα πράγματα έγιναν χειρότερα κι επικίνδυνα από όσο ποτέ. Όλοι στα χαρακώματα.

Επεισόδια, ντου, ξύλο και πιστόλια! Κάθε αγωνιστική, κάποια ομάδα από τις 16 της Λίγκας, φωνάζει, διαμαρτύρεται και διαλαλεί, πόσο αδικημένη είναι. Και δεν φθάνει αυτό αλλά διαρρέει μέσω… κύκλων, τριγώνων και τετραγώνων, ότι ευνοούνται παράλληλα οι ανταγωνιστές της. Πιάσε το αβγό και κούρευτο, που λέει κι ο λαός. Φαύλος κύκλος. Διαρκή επικοινωνιακά τρικ για άλλοθι, για διαιτητική προστασία στο επόμενο ματς. Λες και δεν βλέπει ο κόσμος τις δυνατότητες της ομάδας του, λες και δεν έχει άποψη αν η διαιτησία τουλάχιστον φέτος, παίζει πρωταρχικό ρόλο στη διαμόρφωση αποτελεσμάτων ή όχι.

Ο έλεγχος της Κεντρικής Επιτροπής Διαιτησίας, για να έχει μια ομάδα την εύνοια της, ήταν και παραμένει ο πρώτος στόχος και μοναδικός στόχος για τους περισσότερους ποδοσφαιροπαράγοντες στη χώρα. Σε βαθμό ασυδοσίας μάλιστα. Είπαμε βολεύει, διευκολύνει, απαλλάσσει από λάθη κι ενοχές. Όμως όλα στη πλάτη των διαιτητών δεν γίνεται. Όλα; Με τίποτα! Δεν μπορεί, κάπου θα φταίει και η διοίκηση, κάπου οι επιλογές του κόουτς. Κάπου θα ευθύνονται και οι παίκτες ή και ο «ένδοξος λαός». Να φταίει μόνο η διαιτησία ή μόνο το παρασκήνιο είναι παραμύθι δίχως δράκο. Και παραμύθια χωρίς δράκο, δεν είναι ωραία παραμύθια…