Πρώτη φορά στο «ΦΩΣ» συγκλονιστική η μάνα του Φορτούνη, Ανθούλα: «Έκλαιγε, ούρλιαζε, μαμά, μαμά»...

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Τι να πω τώρα, ήμουν και εγώ συγκινημένος ακούγοντάς την. Η μητέρα του Φορτούνη για πρώτη φορά στο «ΦΩΣ». Η κ. Ανθούλα Φορτούνη. Τι έχουν περάσει αυτοί οι άνθρωποι… Δίπλα ήταν και ο Σπύρος Φορτούνης, ο πατέρας. Το κυνηγούσα καιρό αυτό το θέμα. Η μητέρα δεν ήθελε να πει πολλά, είπε λίγα και καλά.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΦΩΣ» στις 5/6/2024.

Ο Κώστας ήταν από μικρός Ολυμπιακός, έτσι δεν είναι;

Ναι, γιατί ο πατέρας του ήταν Ολυμπιακός και αυτός.

Πού έπαιζε μπάλα το παιδί;

Είχαμε καφέ και ταβέρνα στο κέντρο της Καλαμπάκας απέναντι από το δημοτικό σχολείο. Ένας δρόμος μάς χώριζε. Και ήταν το παιδί όλη μέρα στο σχολείο απέναντι παίζοντας ποδόσφαιρο. Τα παιδιά μας, ο Κώστας και ο Θοδωρής, άρχισαν πολύ μικροί το ποδόσφαιρο, από 5 ετών, σε ομάδα.

Σε ποια ομάδα;

Στα Μετέωρα της Καλαμπάκας.

Ξεχώριζε από μικρό παιδί ο Κώστας;

Από 3 ετών φαινόταν! Αλλά ήταν και ο άντρας μου, ο Σπύρος, που ασχολιόταν με το παιδί πάρα πολύ. Στο σπίτι μέσα είχαμε 20 μπάλες!

Είχε ταλέντο και ο σύζυγος στο ποδόσφαιρο όταν ήταν νέος; Πήρε από κάπου το γονίδιο ο Κώστας;

Από τον μπαμπά του. Ο Σπύρος αγωνιζόταν 11 χρόνια στα Μετέωρα.

Σε τι θέση;

Ήταν σέντερ μπακ.

H μητέρα του Κώστα Φορτούνη, Ανθούλα, με τον πατέρα του τον Σπύρο Φορτούνη και το εγγονάκι τους τον Σπύρο.

Κλάψατε στο γήπεδο στον τελικό με τη Φιορεντίνα;

Εδώ κλαίω πολλές φορές σε άλλα ματς, δεν θα έκλαιγα σε αυτό; Δεν μπορώ να κρατηθώ.

Έχω μάθει ένα περιστατικό στον Άρη.

Ήταν ένα ματς Άρης - Ολυμπιακός. Μας είχε πει ο Κώστας ότι θα κάτσουμε ανάμεσα σε Αρειανούς. Του είπαμε ότι δεν έχουμε πρόβλημα. Την ώρα του ματς ήταν ένας Αρειανός μπροστά μας, ανέβαινε - κατέβαινε, ανέβαινε - κατέβαινε. Του λέω «τι θα γίνει, κάτσε κάτω να δούμε μπάλα»! Παραλίγο να τσακωθούμε! Το ζω πολύ έντονα στο γήπεδο όταν βλέπω το παιδί μου με τον Ολυμπιακό.

Σας φαντάζομαι στις στενοχώριες, στις οδυνηρές περιπέτειες που είχε περάσει...

Αυτά ήταν πολύ δύσκολα. Ήταν οι χειρότερες στιγμές μας... (σ.σ. συγκινείται). Την πρώτη φορά που έπαθε χιαστό, μας πήρε τηλέφωνο κλαίγοντας. Όχι κλαίγοντας, ουρλιάζοντας... Δεν ήξερε τι είναι, σκεφτόταν ότι είναι χιαστός, αλλά δεν ήταν σίγουρος, γιατί ο Θέος ο γιατρός τον καθησύχαζε, ενώ το είχε καταλάβει... «Μπαμπά, μπαμπά» να κλαίει στο τηλέφωνο, να μην μπορεί να μας μιλήσει. Είχε ακούσει ένα κρακ είπε, θα έκανε μαγνητική την επόμενη μέρα, αυτά είπε και έκλαιγε...

Τι κάνατε εσείς;

Φεύγουμε κατευθείαν, πάμε Αθήνα, κάνει τη μαγνητική, χιαστός. Ο πρώτος. Αρχίζει ο αγώνας, ο σκληρός αγώνας, επανέρχεται μετά από μήνες. Στον δεύτερο χιαστό, τι να σας πω, ήταν ακόμα πιο δύσκολα...

Τι θυμάστε;

Πριν από το ματς είχε πει «μπαμπά, σε αυτό το γήπεδο έπαθα τον πρώτο χιαστό». Του λέει ο πατέρας του «άντε ρε, μη λες βλακείες, μην ασχολείσαι». Του το είχε πει όμως ο Κώστας, είχε κακό προαίσθημα. Ξεκινάει το ματς βασικός. Ήμασταν διακοπές εμείς στην Πελοπόννησο, ήμασταν στη θάλασσα. Ο Σπύρος λέει «πάμε στο καφέ να δούμε το ματς, έχει τηλεόραση». Εγώ πήγα σπίτι και του είπα ότι θα ερχόμουν να το δω λίγο αργότερα. Ο Σπύρος είχε ξεχάσει το κινητό του σπίτι. Ξαφνικά χτυπάει το κινητό. Πάω και τι να δω, στην οθόνη έγραφε το όνομα του παιδιού μου. Μια μαχαιριά μού ήρθε κατευθείαν... (σ.σ. συγκινείται). Κατάλαβα ότι κάτι κακό είχε συμβεί, γιατί ήξερα ότι ήταν βασικός στο ματς. Γιατί να πάρει τηλέφωνο στο ημίχρονο...

Πάρτε τον χρόνο σας και μου λέτε μετά τη συνέχεια.

Το σηκώνω και τον ακούω να κλαίει «μαμά, μαμά, πάλι τα ίδια... Πού είναι ο μπαμπάς;». Ένας… Γολγοθάς ξεκινάει πάλι, αλλά αυτός ήταν χειρότερος από τον προηγούμενο. Ήταν απογοητευμένο το παιδί, ήταν απελπισμένο. «Γιατί σε εμένα να συμβαίνει αυτό;» έλεγε. Ήταν πολύ άσχημα. Λες και τον είχε βάλει στόχο η ζωή να περάσει τόσα...

Πώς το ξεπέρασε;

Ήταν πολύ άσχημη η κατάσταση. Συζητήσεις όλη μέρα, ήταν και η νύφη μου έγκυος, του λέγαμε «θα γεννήσει η Ιωάννα το μωρό, θα μεγαλώσεις το μωρό, μην τρελαίνεσαι». Του έλεγα «να πάει να... η μπάλα».

Μετά του πήραν τη φανέλα με τον αριθμό που φόραγε και την αρχηγία.

Αυτό ήταν ένα πολύ δύσκολο κομμάτι στην καριέρα του Κώστα...

Τι κάνατε για να συνέλθει;

Η ψυχούλα μας το ξέρει. Κανένας άλλος. Ο δεύτερος σερί χιαστός ήταν τρομακτικός. Στο μυαλό του ήταν το πρόβλημα, εμείς ξέραμε ότι ποδοσφαιρικά θα βρει τον δρόμο του πάλι. Του λέγαμε «βρε, θα έρχεται το παιδί σου στο γήπεδο, θα σε χειροκροτεί». Όπως πράγματι παίρνουμε τον μικρό στο γήπεδο και τον χειροκροτεί.

Πόσο είναι ο μικρός;

Τριών ετών.

Πώς τον λένε;

Σπύρο, σαν τον παππού του.

Κώστας Φορτούνης, η μητέρα του, ο πατέρας του, το παιδί του, και η σύζυγός του η Ιωάννα.

Να σας ζήσει. Πόσο δούλεψε ο Κώστας για να ξαναγίνει αυτός που ήταν; Τεμπέλη τον έλεγαν.

Να πάρουν τηλέφωνο τον Δημήτρη Σκορδή, τον φυσικοθεραπευτή, αυτοί που τον έλεγαν τεμπέλη να μάθουν τι ιδρώτα έχυσε ο Κώστας στο φυσικοθεραπευτήριο και τι μακρύ αγώνα έκανε. Ο Δημήτρης μάς βοήθησε πάρα πολύ. Ερχόταν μέχρι και στο σπίτι. Όπως και ο γιατρός, ο Θέος, μας βοήθησε. Και βέβαια η γυναίκα του, η Ιωάννα, η οποία του στάθηκε πάρα πολύ.

Θα μείνει στον Ολυμπιακό; Φαντάζομαι υπάρχουν ομάδες που τον θέλουν με καλές προσφορές, είναι και η Αραβία.

Ο Ολυμπιακός θα έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο. Θα μιλήσει με τον κ. Μαρινάκη, γιατί τον πήρε από νέο παιδί στον Ολυμπιακό. Είναι πολλά χρόνια στον Ολυμπιακό το παιδί μου, ευχαριστούμε τον κ. Μαρινάκη όλη η οικογένεια, γιατί ο Κώστας εδώ έζησε και εδώ έγινε αυτό που έγινε.

Τι προβλέπετε εσείς; Θα μείνει στον Ολυμπιακό;

Δύσκολη ερώτηση. Θα δούμε.

Είναι ένα έξτρα κίνητρο για τον Κώστα Φορτούνη να είναι ο αρχηγός των 100 χρόνων του Ολυμπιακού;

Είναι μεγάλο κίνητρο αυτό! Το ξέρουμε από τον ίδιο τον Κώστα. Μας το έχει πει.

Τον είδα που έκλαιγε πολύ όταν σήκωσε την κούπα του Κόνφερενς.

Από χαρά δεν κλαίει αυτός εύκολα, γενικώς δεν κλαίει. Μόνο στους χιαστούς έκλαιγε. Είναι σκληρός, κλειστός, δεν εκδηλώνεται. «Έσπασε» όμως όταν σήκωσε ως αρχηγός του Ολυμπιακού το ευρωπαϊκό. Θα ήθελα να κλείσω με μία ευχή: να μη βρεθεί καμία μάνα και κανένα παιδί στη θέση που βρέθηκε ο Κώστας με δύο σερί χιαστούς. Κανένα, μα κανένα, παιδί.