Οι δύσκολες ώρες της ΑΕΚ και του Ουζουνίδη…

Τελικά το κακό έγινε για την ΑΕΚ. Όπως και πέρσι έτσι και φέτος, ο Ατρόμητος την πλήγωσε στο «σπίτι» της. Πέρσι βέβαια εκείνη η ήττα δεν της στοίχισε τελικά το πρωτάθλημα. Φέτος όμως; Πόσο εύκολο είναι πια να καλυφθεί το μείον εννιά από τον πρώτο ΠΑΟΚ, αλλά ακόμη και το μείον επτά από τον δεύτερο Ατρόμητο; Πιστεύω και όχι μονάχα εγώ, πως είναι πάρα πολύ δύσκολο. Πόσο μάλλον όταν στον δεύτερο γύρο η «Ένωση» έχει να πάει σε Καραϊσκάκη και Περιστέρι ενώ ο ΠΑΟΚ περιμένει στην Τούμπα τους δύο αυτούς αντιπάλους…

Κατά την άποψή μου το πρωτάθλημα τελείωσε φέτος εδώ για την ΑΕΚ. Όσο αισιόδοξα κι αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε τη διαμορφωθείσα κατάσταση. Το ζητούμενο πλέον είναι να το παλέψει, να πέσει με το κεφάλι ψηλά, να μη χάσει το μυαλό της και τα αποδυτήριά της και φυσικά να πάρει τη δεύτερη θέση. Ειδικά έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα δεν θα είναι μικρό επίτευγμα αυτό.

Ας δούμε λίγο την εικόνα της ομάδας: Έκανε λάθος ο Μαρίνος Ουζουνίδης που δε χρησιμοποίησε από την αρχή τον Εζεκιέλ Πόνσε; Αστόχησε που έβγαλε στο ημίχρονο τον Μιχάλη Μπακάκη ή που άφησε σε όλο το ματς να παίξουν ο ντεφορμέ Πέτρος Μάνταλος και ο ανέτοιμος Τάσος Μπακασέτας; Είναι τελικά μεταγραφή αποτυχία ο Μπογέ ενώ ο Γιαννιώτας απλά καλύπτει μια θέση στο ρόστερ;

Το να απαντήσουμε «φταίει» ο Μαρίνος είναι το πιο εύκολο που μπορούμε να κάνουμε. Αλλά δεν θα ήταν και δίκαιο, θεωρώ. Ο Ουζουνίδης είναι ο ίδιος προπονητής που αποθεωνόταν για την είσοδο της ΑΕΚ στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και για το επιτυχημένο ξεκίνημα έως τα ντέρμπι. Είναι ο ίδιος άνθρωπος που γράφονταν γι’ αυτόν και λεγόταν πως η ομάδα του παίζει ελκυστικό και θεαματικό ποδόσφαιρο.

Γιατί να φτάνουμε λοιπόν τόσο εύκολα στην αποδόμηση και την κατακραυγή; Για εμένα αποτυχημένη είναι η διοίκηση που δεν θωράκισε με ποδοσφαιριστές τον προπονητή. Είτε φταίει ο Δημήτρης Μελισσανίδης είτε οι συνεργάτες του, είτε οι τεχνικοί διευθυντές (Ματιάσεβιτς, Λυμπερόπουλος). Αν είχε παίκτες ο Μαρίνος θα τον έκρινα αυστηρότητα. Τώρα που δεν έχει επιλογές και με δεδομένο ότι η ομάδα του παίζει στα απαιτητικά παιχνίδια του Τσάμπιονς Λιγκ, δεν τον στήνω στον τοίχο. Ούτε τους Μπογέ, Γιαννιώτα. Ήρθαν αργά, ο πρώτος τραυματίστηκε κιόλας, χρειάζονται λίγο ακόμη χρόνο.

Το να ανταποκρίνεσαι σε δύο δύσκολες διοργανώσεις, με δύο παιχνίδια την εβδομάδα, δεν είναι εύκολο πράγμα με ρόστερ 14-15 παικτών. Τόσοι είναι εκείνοι στους οποίους πραγματικά υπολογίζει ο προπονητής. Θα υπάρξει κούραση, τραυματισμοί, τιμωρίες, ντεφορμαρίσματα δεν βγαίνει… Είναι λίγοι όπως και να το δει κανείς.

Δεν ξέρω ποιο θα είναι το μέλλον του Μαρίνου στα Σπάτα. Είπε στις δηλώσεις του πως δε νιώθει πίεση. Αλλά σίγουρα δε θα αισθάνεται και τόσο άνετα με την κριτική που του ασκείται από τον Τύπο και τους οπαδούς. Στο facebook της ΠΑΕ τα σχόλια ήταν πάμπολλα εναντίον του. «Φύγε», «παραιτήσου» και άλλα τέτοια. Σε καμία περίπτωση βέβαια δε θα πρέπει να διαμορφώνουν τη στρατηγική των ΠΑΕ τα όποια σχόλια οπαδών. Ούτε να τους επηρεάζουν τις αποφάσεις. Αυτό είναι εγκληματικό. Αλλά το ποδόσφαιρο, ιδίως στην Ελλάδα, λειτουργεί αρκετά κατά αυτόν τον τρόπο. Να ακούμε δηλαδή και τον περίγυρο.

Ένα είναι σίγουρο: Πως ο Μαρίνος έχει μπει σε περιπέτειες. Και να τη γλιτώσει, τα ψωμιά του δε θα είναι πολλά αν δεν έρθουν άμεσα αποτελέσματα. Η διακοπή του πρωταθλήματος θα είναι κρίσιμη καθώς θα υπάρξει χρόνος για δουλειά, ανάσες (για τους μη διεθνείς) και καθάρισμα του μυαλού.