Ο Ολυμπιακός θέλει στήριξη στα δύσκολα και όχι ισοπέδωση…
Ο Αντώνης Φουντής γράφει για την επόμενη μέρα της ήττας από τον ΟΦΗ, τις αντιδράσεις που προκάλεσε, τη νέα ομάδα που χτίζεται και την ανάγκη για στήριξη.
Πάνε και ο ενθουσιασμός και η πίστη ότι καλό γεννιέται στο λιμάνι. Στις καλένδες ο «επιτέλους κανονικός προπονητής Πέδρο Μαρτίνς» και η ομάδα που παίζει μπαλάρα και ξεχειλίζει ποιότητα. Στα σκουπίδια οι μεταγραφές και οι «επιτέλους καλές επιλογές της διοίκησης». Όλα στον κάδο απορριμμάτων! Ίσωμα. Τίποτε δεν έμεινε όρθιο αν διαβάσατε ΜΜΕ και κυρίως αν κάνατε βόλτα στα social media από το βράδυ της Κυριακής μέχρι τώρα. Κανένα ελαφρυντικό στον Ολυμπιακό, καμία πίστωση χρόνου. Τι να τα κάνεις αυτά όταν χάνεις από τον ΟΦΗ και μένεις έξι πόντους από την κορυφή; Αν δεν πάρεις τίτλο δεν είσαι τίποτα. Άχρηστοι όλοι.
Δυστυχώς αυτό είναι το συμπέρασμα από τα σχόλια των πολλών ομολογουμένως φίλων του Ολυμπιακού. Και μπορώ να καταλάβω την αγανάκτηση τους μέχρις ενός σημείου. Όμως επειδή στην Ελλάδα υπομονή δεν έχει κανένας και όλοι γράφουν, μιλούν και σχολιάζουν εν θερμώ, τότε είναι φυσιολογικό να στέλνονται από τη μια στιγμή στην άλλη στα σκουπίδια, αξίες, προσπάθειες και ιδρώτες. Αυτό είναι το φυσιολογικό στη χώρα μας. Γιατί στην Ευρώπη, υπάρχει υπομονή, υπάρχουν αξίες, υπάρχει σκληρή δουλειά, υπάρχει πιστεύω στην ομάδα και την στηρίζω.
Ολυμπιακός: Οι λύσεις που δίνει η επιστροφή του Ορτέγκα
Δυστυχώς στον Ολυμπιακό με τους 20 νέους παίκτες, την εποχή που διάλυσε το περσινό έκτρωμα και προσπαθεί να χτίσει κάτι καινούργιο, στήριξη δεν υπάρχει. Όλοι μιλούν για πίστωση χρόνου μέχρι να γίνει η στραβή. Αν μάλιστα η στραβή γίνει με έναν από τους άλλους μεγάλους του ελληνικού ποδοσφαίρου ακόμη χειρότερα. Αν δε, συμβεί με αντίπαλο μικρότερου βεληνεκούς, τότε ποιος είδε τους οπαδούς και δεν φοβήθηκε. Όλοι και όλα στο πυρ το εξώτερον. Ναι, είναι οι ίδιοι που όταν η ομάδα τους ξεκίνησε φουριόζα τη σεζόν με τις πεντάρες και τις τεσσάρες σε Ελλάδα και Ευρώπη, νόμιζαν ότι ο Ολυμπιακός πάει για το νταμπλ και το Europa League μαζί. Κι αν τους έγραφες «παιδιά μη τρελαίνεστε ο Ολυμπιακός προσπαθεί να χτίσει μια νέα ομάδα, βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο, κάντε λίγο κράτει γιατί θα έρθουν φυσιολογικά και οι στραβές» σε θεωρούσαν εχθρό και αντιολυμπιακό.
Ευτυχώς υπάρχουν και οι οργανωμένοι που χειροκρότησαν τους παίκτες μετά τις γκέλες με ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, ΟΦΗ. Αυτό θα πει στηρίζω, αυτό θα πει κάνω υπομονή και θα δω και τα καλά αποτελέσματα. Οι υπόλοιποι; Γκρίνια και ισοπέδωση. Πρώτοι στα «ζήτω» με τις νίκες, καταστροφολόγοι χωρίς αυτές. Το αγαπημένο… σπορ του Ελληνα οπαδού. Πίστωση χρόνου εννοούν ότι σου έδωσα δύο μήνες και τέρμα! Όμως, αυτό δεν είναι στήριξη, είναι πλάνη.
Ο Ολυμπιακός όσο κι αν δεν αρέσει σε εκείνους που σοκαρίστηκαν από την ήττα στο Ηράκλειο, θα τα περάσει αυτά όλη τη σεζόν. Οι ομάδες δεν χτίζονται σε 7 και 10 αγωνιστικές, όπως νομίζουν κάποιοι. Τα θεμέλια μπήκαν και θα είναι κρίμα να διαλυθεί ότι έχει φτιαχτεί ως τώρα. Ηρεμία χρειάζεται και ψυχραιμία απέναντι στη λαίλαπα των οργισμένων οπαδών που θέλουν αποτελέσματα εδώ και τώρα. Δεν το παίζω πονηρός, ούτε ξύπνιος, απλά καταθέτω μια ταπεινή και όσο το δυνατόν ψύχραιμη άποψη. Και δεν την αλλάζω από την αρχή της σεζόν. Ο Ολυμπιακός δεν πάει για τίτλο φέτος. Πάει για να φτιάξει ομάδα! Αν του βγει το πρώτο ακόμη καλύτερα. Αν όχι, δεν θα τα ισοπεδώσουμε όλα.
Ναι, οι «ερυθρόλευκοι» είναι καταδικασμένοι να κυνηγούν όλους τους τίτλους. Όμως, φέτος τα πράγματα είναι διαφορετικά. Πολύ διαφορετικά. Τα δύο τελευταία χρόνια η ομάδα δεν βλεπόταν, δεν είχε παρόν και μέλλον, δεν είχε κίνητρο, δεν είχε πολλούς ποιοτικούς παίκτες. Και ο Β. Μαρινάκης το είχε πει ότι θα τα ξηλώσει όλα και θα τα φτιάξει από την αρχή. Και το έκανε. Πως δηλαδή ήταν παικταράδες το καλοκαίρι οι Ποντένσε, Λάζαρος, Γκερέρο, Βούκοβιτς, Καμαρά, Γκιγιέρμε, Νάτχο, Τουρέ και τώρα δεν είναι; Τι άλλαξε; Ήρθαν στο Ρέντη κι άραξαν; Πότε πρόλαβαν; Μέχρι που διάβασα για Τουρέ, Λάζαρο, για τον κόουτς, για τη διοίκηση που κοροϊδεύει! Έλεος όμως. Δεν θέλω να το παίξω δικηγόρος κανενός. Κι επαναλαμβάνω. Δικαιολογημένη η πίκρα ή η απογοήτευση, όμως υπάρχει όριο. Όχι ίσωμα όλα. Κι αν θέλετε κι αυτό να το πω. Από την αρχή πίστευα και πιστεύω ότι ο Ολυμπιακός χρειαζόταν κι έναν Μολέδο. Μέχρι εκεί όμως. Και ο Μαρτίνς είναι σοβαρός προπονητής και υλικό ποιοτικό υπάρχει για το νέο χτίσιμο της ομάδας. Με την ελπίδα όμως, να μην επαναληφθούν τα περσινά και προπέρσινα με τις συνεχείς αλλαγές προπονητών, αφήστε την ομάδα να δουλέψει. Είναι άλλο πράγμα να λες τις παρατηρήσεις σου ή τις απόψεις σου κι άλλο να τα διαλύεις όλα. Αρέσει δεν αρέσει, το μόνο που χρειάζεται ο Ολυμπιακός τώρα, είναι η στήριξη από τον κόσμο του. Και οι οργανωμένοι δείχνουν ήδη το δρόμο…
