Ολυμπιακός: Φαίνεται στο χειροκρότημα

Ο Ολυμπιακός έχει σημαντικά πράγματα να διορθώσει στο παιχνίδι του, με σπουδαιότερο αυτό των αμυντικών επιστροφών. Διότι από μια κακή απόκρουση αμυντικού, λάθος τοποθετήσεις των χαφ κι ένα ωραίο σουτ αντίπαλου μπορεί να δεχτείς γκολ. Είναι κάτι που γίνεται. Από δικό σου κόρνερ να βγαίνει αντεπίθεση τόσο εύκολα όσο την έκανε ο Άρης στο δοκάρι του Νταρίντα, θα πρέπει να είναι φάση που θα την βλέπουν και θα την ξαναβλέπουν στον Ρέντη για να μην ξανατύχει. Είναι κάτι που δεν πρέπει να γίνεται.

Κανείς δεν ξέρει τι θα συνέβαινε. Αν ο Άρης έκανε εκεί την ανατροπή. Ή αν ο Ολυμπιακός είχε βάλει δυο-τρία γκολ στο πρώτο ημίωρο που είχε την υπεροχή. Αυτό που ξέρουμε είναι αυτό που είδαμε. Μια ομάδα όπως ακριβώς τη θέλει ο κάθε οπαδός της. Κι ο πιο απαιτητικός οπαδός της ήταν ενθουσιασμένος.

Τελειώνει ένα ματς κι ο κόσμος του Ολυμπιακού θέλει να αρχίσει αμέσως το επόμενο. Να δει ξανά την ομάδα του. Αυτό είναι αποτέλεσμα ποιότητας (κι αυτή περισσεύει), θέλησης και διάθεσης, αυτοπεποίθησης, πείσματος. Σίγουρα είναι αποτέλεσμα ομαδικής προσπάθειας και ατομικών ικανοτήτων. Προφανώς είναι και θέμα δουλειάς της ομάδας και ιδεών του προπονητή της.

Ο Μαρτίνεθ φεύγοντας από το Φάληρο χειροκροτήθηκε από κόσμο που ήταν ακόμη εκεί. Αρκετή ώρα μετά το ματς. Κι ήταν πραγματικά το βλέμμα του ενός ικανοποιημένου ανθρώπου από το αποτέλεσμα της προσπάθειας.

Δεν έχει κάνει ακόμα τίποτα ο Ολυμπιακός σε επίπεδο στόχων κι ας είναι πρώτος στο πρωτάθλημα και μέσα στο γκρουπ της Ευρώπης. Έχει κάνει, όμως, ήδη πάρα πολλά. Κερδίζει ξανά με άνεση ομάδες, κυρίως κερδίζει ξανά τον κόσμο του. Που πάει στο γήπεδο και ξέρει ότι θα φύγει ευχαριστημένος γιατί θα δει καλή μπάλα και μεγάλη προσπάθεια. Αυτό φαίνεται στο χειροκρότημα.

Κι όσο κι αν το παν για ένα σύλλογο σαν τον Ολυμπιακό είναι οι νίκες, αποδεικνύεται ότι δεν είναι το παν. Για αυτές παίζει, μόνο που φέτος για αυτές παίζει πολύ καλά. Θεαματικά και ελκυστικά.