Ο Εσταβίλιο και ο Μπακαμπού

Αχ, ωραίες εποχές… Μικρό παιδάκι τότε, το συγκεκριμένο πρωτάθλημα ήταν το πρώτο που παρακολούθησα από την αρχή έως το τέλος. Η μεγάλη ομάδα του Νταϊφά, αποδυναμωμένη από την «αρπαγή» των Κυράστα - Γαλάκου από τον Βαρδινογιάννη, να μένει πέντε βαθμούς πίσω (η νίκη εκείνη την εποχή έδινε μόνο δύο βαθμούς) από τον ΠΑΟ, να καταφέρνει να τον φτάσει λίγο πριν από το τέλος και να τον κερδίζει 2-1 στο αξέχαστο -δεύτερο- μπαράζ του Βόλου με τέρματα των Βιθέντε Εσταβίλιο και Νίκου Αναστόπουλου. Αφού λοιπόν συνέβη το ’82, γιατί να μην επαναληφθεί το ‘23; Πάλι για τη βαριά φανέλα του Ολυμπιακού μιλάμε, για μια ομάδα που τρέχει σερί πρωταθλημάτων και διαθέτει ποδοσφαιριστές κλάσης.

Υπάρχουν, ωστόσο, διαφορές. Κατ’ αρχάς, σε σχέση με τον Ολυμπιακό. Η ομάδα του 1982 ήταν δουλεμένη για χρόνια από τους τεράστιους προπονητές Τόζα Βεσελίνοβιτς και Κάζιμιρ Γκόρσκι. Η φετινή βρίσκεται ακόμα στο χτίσιμο και ο κορμός της έχει αλλάξει αρκετές φορές. Αλλά και οι συνθήκες είναι διαφορετικές. Στα πρωταθλήματα της δεκαετίας του ‘80 συμμετείχαν 16-18 δυνατές ομάδες. Αν ανατρέξετε σε πρωτοσέλιδα της εποχής, θα διαβάσετε τίτλους του τύπου «1-1, στάθηκε όρθιος ο Ολυμπιακός στις Σέρρες» ή «Χρυσό “Χ” του ΠΑΟ στη Δράμα». Σήμερα οι διάφορες των 3-4 ομάδων που κάνουν πρωταθλητισμό από τους υπόλοιπους είναι αχανείς και έχουμε φτάσει στο σημείο μία ισοπαλία π.χ. στο Χαριλάου να θεωρείται αποτυχία. Οι πρωτοπόροι δύσκολα χάνουν βαθμούς, κάτι που σημαίνει πως και οι διαφορές δύσκολα μειώνονται. Μην ξεχνάμε πως φέτος δεν έχουμε να κάνουμε με μονομαχία των δύο «αιωνίων». Υπάρχει και η ΑΕΚ στη μέση. Εξαιρετική ομάδα, με τον αέρα πως της χαρίζει η νέα της έδρα. Προσθέστε σε όλα αυτά και τη διακριτική (;) εύνοια της διαιτησίας που απολαμβάνει ο Παναθηναϊκός και καταλαβαίνετε πως τα πράγματα είναι αρκετά πιο δύσκολα απ’ ό,τι πριν από σαράντα χρόνια.

Αυτό, όμως, φυσικά δεν σημαίνει υποχρεωτικά κάτι. Μετά το Μουντιάλ (και με εξαίρεση το εφιαλτικό δεύτερο ημίχρονο στα Γιάννινα) ο Ολυμπιακός παρουσιάζεται μεταμορφωμένος. Το γεγονός πως ουσιαστικά δεν έχει τίποτα να χάσει, παρά μόνο να κερδίσει, τον απελευθερώνει από το όποιο άγχος. Τα προγνωστικά είναι απέναντί του σε… σταλινικά ποσοστά, αλλά αν πιστοποιήσει τη βελτίωσή του αυτή σε Τούμπα, «Αγια-Σοφιά» και εντός με τον Παναθηναϊκό, ποιος ξέρει; Ίσως στο τέλος ο Μπακαμπού ντυθεί Εσταβίλιο…