Οι γονείς του Ντόι στο «ΦΩΣ»: «Mεγάλη μας τιμή που o Ολυμπιακός έχει βάλει το παιδί μας να παίζει»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Είναι από τα θέματα που μου αρέσουν πολύ, είναι μια συγκλονιστική συνέντευξη από τον πατέρα και τη μάνα του Ντόι, τον Ανέστη και τη Δώρα. Μου θύμισε τη συνέντευξη που είχα κάνει από την Ελίνα Τζένγκο. Ξεκίνημα από τον πατέρα και μετά πάμε στη μάνα.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο «ΦΩΣ» στις 11/11/2022

Να ξετυλίξουμε την ιστορία. Πότε ήρθατε στην Ελλάδα;

Το 1998.

Μαζί με τη σύζυγο;

Όχι, η γυναίκα μου ήρθε δύο χρόνια αργότερα, το 2000.

Εδώ τη γνωρίσατε;

Στην Αλβανία. Ήρθαμε παντρεμένοι στην Ελλάδα. Σε νεαρή ηλικία. Τα παιδιά μας γεννήθηκαν εδώ. Και ο Ανδρέας και ο Κωνσταντίνος.

Και ο Κωνσταντίνος παίζει ποδόσφαιρο. Πείτε μου για αυτόν. 17 χρόνων είναι.

Είναι δύο χρόνια μικρότερος από τον Ανδρέα. Φέτος πήρε μεταγραφή στην Ηλιούπολη.

Τι θέση παίζει αυτός;

Και εκείνος είναι αμυντικό χαφ και στόπερ.

Ίδιος με τον Ανδρέα του Ολυμπιακού.

Ίδιος.

Μόνο που είναι πιο κοντός.

Είναι 1,85 μ. ο Κωνσταντίνος, ενώ ο Ανδρέας είναι σχεδόν 1,90 μ. Για την ακρίβεια 1,89 μ. Και τα δύο παιδιά μου έχουν ελληνική ταυτότητα και ελληνική ιθαγένεια.

Έχουν ενσωματωθεί πολύ καλά στην ελληνική κοινωνία τα παιδιά από Αλβανούς γονείς. Πείτε μου τώρα τι γίνεται με το θέμα των Εθνικών και τον Ανδρέα. Έχω μάθει τι γίνεται, για αυτό κυνήγησα αυτήν τη συνέντευξη.

Ο Ανδρέας έχει παίξει στις μικρές εθνικές της Αλβανίας και της Ελλάδας. Ακόμα μπορεί να επιλέξει σε ποια Εθνική Ανδρών θα παίξει. Γιατί δεν έχει αγωνιστεί σε καμία Εθνική Ανδρών. Στις Εθνικές Ελλάδας Κ17 και Κ19 είχε προπονητή τον κ. Τάσο Θέο, εξαιρετικός κύριος. Και στην Εθνική Αλβανίας έπαιξε στις Κ17 και Κ21, αλλά σε φιλικά ματς.

Τι θα κάνετε τελικά;

Το παιδί είπε ότι γεννήθηκε στην Ελλάδα, πήγε τα σχολεία όλα στην Ελλάδα, είναι Αλβανοί οι γονείς του, αλλά η ζωή της οικογένειας όλης εδώ και πολλά χρόνια είναι στην Ελλάδα. Οι φίλοι του όλοι είναι στην Ελλάδα. Δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι είμαστε Αλβανοί, αλλά το παιδί είναι και Έλληνας. Και εγώ και η γυναίκα μου θέλουμε το παιδί να παίξει στην Εθνική Ελλάδας! Δεν είναι πόλεμος. Ποδόσφαιρο είναι, η δουλειά του είναι. Το παιδί εμείς το γεννήσαμε, εμείς το μεγαλώσαμε, είναι νέο παιδί ακόμα, εμείς θέλουμε το καλό του, θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για ένα χαρτί που δεν ήξερε ως νέο παιδί τι ήταν και το υπέγραψε. Το έχει αναλάβει το θέμα ο εκπρόσωπος του παιδιού που είναι ο Ηρακλής Κωνσταντινίδης, ο οποίος είναι οικογενειακός μας φίλος, άριστος οικογενειάρχης, μας έχει βοηθήσει. Εξαιρετικός άνθρωπος. Έχουμε στείλει και e-mail στην Ομοσπονδία της Αλβανίας ότι το παιδί θέλει να παίξει στην Εθνική Ελλάδας, τσατίστηκαν, έβριζαν ότι είμαστε προδότες.

Τι ενέργειες έχουν γίνει;

Όπου γης και πατρίς! Είναι μεγάλη μας τιμή που η μεγαλύτερη ελληνική ομάδα, ο Ολυμπιακός, έχει βάλει το παιδί μας να παίζει. Ήμασταν και Ολυμπιακοί πριν καν πάει στον Ολυμπιακό. Η ομοσπονδία της Αλβανίας έστειλε χαρτί στη ΦΙΦΑ και η ΦΙΦΑ έστειλε χαρτί στην ΕΠΟ εδώ. Εμείς θα φτιάξουμε τα χαρτιά που πρέπει ώστε να σταλούν στη ΦΙΦΑ και να γίνει ξεκάθαρο ότι ο Ανδρέας Ντόι θέλει να παίζει στην Εθνική Ελλάδας.

Όταν ήρθατε στην Ελλάδα, πού πήγατε; Πώς σας φέρθηκαν;

Είμαστε ευχαριστημένοι από τους Έλληνες. Όταν ήρθα, ήμουν νέος και πήγα τα πρώτα χρόνια στη Ζαχάρω Ηλείας.

Τι κάνατε εκεί;

Δούλευα στις ελιές, δούλευα σε φούρνο. Εκεί βαφτίστηκαν τα παιδιά μας.

Πόσων χρόνων μπήκε στο ποδόσφαιρο ο μικρός;

Έξι χρόνων στον Ιάσονα, στο Ίλιον. Με έναν εξαιρετικό προπονητή που τον βοήθησε πολύ, τον Νίκο Φούσκα. Αργότερα κλήθηκε στη Μικτή Αθηνών με προπονητή τον Τάσο Δημητρίου που επίσης τον βοήθησε πολύ. Από εκεί τον είδε ο Ολυμπιακός και τον πήρε στην Κ14.

Στον Ολυμπιακό ποιος προπονητής τον βοήθησε πολύ;

Όλοι. Είχε προπονητή τον Τάσο Πάντο, τον Γιώργο Παπακωστούλη, τον Δημήτρη Μαυρογενίδη.

Πολύ καλό παλικάρι αυτός.

Εξαιρετικός. Τον Αντώνη Νικοπολίδη. Τον Αριέλ Ιμπαγάσα, πάρα πολύ καλός, εξαιρετικός άνθρωπος, τον βοήθησε πολύ τον Ανδρέα στη β' ομάδα του Ολυμπιακού.

Ποιος τον έφερε στην πρώτη ομάδα;

Ο Κορμπεράν. Όμως ο Μίτσελ τον έβαλε να παίζει. Ο Μίτσελ τον στήριξε μετά το αυτογκόλ στον ΟΦΗ.

Έκλαιγε η μάνα όταν έβαλε το αυτογκόλ;

Ναι, έκλαιγε. Αλλά συμβαίνουν αυτά στο ποδόσφαιρο.

Ποιος τον στήριξε στην ομάδα; Τι σας έχει πει;

Έχει εξαιρετικά παιδιά ο Ολυμπιακός. Και ο Μίτσελ τού μίλησε, τον στήριξε, και οι παίκτες. Ειδικά ο Παπασταθόπουλος, θέλω να το τονίσετε αυτό. Είναι τυχερός ο Ανδρέας που έχει τον Παπασταθόπουλο δίπλα του. Τον έχει εμψυχώσει πάρα πολύ, μαθαίνει από εκείνον πράγματα, γιατί ο Παπασταθόπουλος έχει πίσω του τεράστια καριέρα στο εξωτερικό. Και είναι πολύ καλό παλικάρι ο Παπασταθόπουλος, τον έχει βοηθήσει τον γιο μου.

Μου άρεσε ιδιαίτερα ένα τζαρτζάρισμα που έτρεξε και έκανε ο γιος σας μέσα στην περιοχή με τον Παναθηναϊκό, ξεκίνησε από πίσω αλλά έφτασε τον αντίπαλο και ρίσκαρε για πέναλτι.

Του έδωσε την ταυτότητα στο χέρι! Είναι τσαμπουκάς, έχει θράσος, αλλά είναι ψύχραιμος, στοιχεία που χρειάζονται στο ποδόσφαιρο. Και βλέπεις το ύψος του, είναι θηρίο.

Πότε λήγει το συμβόλαιό του;

Το 2025.

Ποιος παίκτης του Ολυμπιακού σάς αρέσει πιο πολύ;

Ο Παπασταθόπουλος είναι ηγέτης. Ο Χάμες, ο Ελ Αραμπί, ο Μπιέλ, ο Μασούρας, ο Χουάνγκ στα χαφ είναι πολύ γρήγορος, τον αγαπάει πολύ ο Ανδρέας τον Χουάνγκ. Έχει παίκτες με ποιότητα ο Ολυμπιακός και καλά παιδιά. Ο Ρέτσος.

Εσείς τι πιστεύετε ότι του ταιριάζει πιο πολύ; Αμυντικό χαφ ή στόπερ;

Το παιδί λέει ότι δεν έχει πρόβλημα. Ό,τι πει ο προπονητής του. Τον έχουν στηρίξει όλοι στην ομάδα. Όταν έβαλε το αυτογκόλ στην Κρήτη στην αρχή του, στα αποδυτήρια στο ημίχρονο που έγινε αλλαγή είχε στενοχωρηθεί πολύ. Είχε συγκινηθεί.

Έκλαιγε;

Να μην το πούμε έτσι. Τον στήριξαν όλοι, του είπαν «θα καθαρίσουμε εμείς, μη στενοχωριέσαι, θα νικήσουμε». Και ευτυχώς νίκησε ο Ολυμπιακός.

Εσείς είχατε σχέση με το ποδόσφαιρο στην Αλβανία;

Ναι, έπαιζα τερματοφύλακας. Ήταν όμως δύσκολες οι συνθήκες και τα παράτησα.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο ατού του Ανδρέα; Τι πιστεύετε;

Ο χαρακτήρας. Είναι πειθαρχημένο παιδί. Έχει σεβασμό. Δεν παίρνουν τα μυαλά του αέρα. Λένε στην ομάδα ότι παίζει σαν 30 χρόνων. Είναι ψύχραιμος. Ήρεμος.

Μπορεί να γίνει πολύ καλύτερος.

Με τη δουλειά και όντας ταπεινός θα μάθει πολλά. Κάθε μέρα πρέπει να βελτιώνεται, να μαθαίνει τη θέση. Και θα μαθαίνει έχοντας τον Παπασταθόπουλο.

Τι έτρωγε μικρός;

Τα πάντα. Μέχρι δυόμισι χρόνων βύζαινε τη μητέρα του!

Αυτά είναι τα ωραία. Και ο δικός μου το ίδιο.

Σταμάτησε το γάλα της μητέρας του επειδή γεννήθηκε ο άλλος μας γιος. Και γεννήθηκαν τεράστια τα παιδιά. Ο Ανδρέας γεννήθηκε 5.600 κιλά και ο Κωνσταντίνος 5.400!

Εσείς τι ύψος έχετε; Από πού το πήρε το ύψος;

Εγώ δεν είμαι ψηλός, αλλά ο αδερφός μου που είναι δίδυμος στην Αλβανία είναι 2 μέτρα! Και ο αδελφός της γυναίκας μου είναι 1,93! Και η μάνα μου η συχωρεμένη ήταν ψηλή. Ο Ανδρέας διάλεξε το Νο 74 πέρσι στον Ολυμπιακό γιατί νόμιζε ότι η γιαγιά του που πέθανε ήταν 74 χρόνων. Την αγάπαγε πολύ.

Δώρα Ντόι: «Είχε γραπώσει την κολόνα στο μπαλκόνι, μούσκεμα από την βροχή και έκλαιγε»

«22 χρόνια δουλεύω εδώ πέρα, έχω κάνει όλες τις δουλειές, σε σπίτια, σκάλες, σιδέρωμα, έχω βοηθήσει σαν εργάτης τον άντρα μου στην οικοδομή, στα σουβλάκια δουλεύω τα τελευταία χρόνια ως τυλίχτρια, καίγομαι στη φωτιά. Και να μας απειλούν, να μας βρίζουν, να με λένε π... επειδή αποφασίσαμε το παιδί να μην παίξει στην Εθνική Ανδρών της Αλβανίας; Για να μπορεί να παίξει στην Εθνική Ελλάδας. Παντρεύτηκα από 15 χρόνων, ο άντρας μου ήταν 22, ρωτήστε στο Ίλιον τι οικογένεια είμαστε. Φτύσαμε αίμα για να κάνουμε προκοπή, με πολλές δυσκολίες όπως όλοι οι μετανάστες. Καταφέραμε με πολύ κόπο να αγοράσουμε το σπίτι μας».

Προσέξτε τη συνέχεια: «Στέλνουν υβριστικά μηνύματα και στο παιδί, είναι πολύ στενοχωρημένος, του είχαν πάρει την υπογραφή σε ένα χαρτί που δεν ήξερε καλά αλβανικά να διαβάζει, δεν ήξερε ότι είναι δέσμευση. Το παιδί είδε κάποια πράγματα απαράδεκτα να γίνονται εκεί και δεν θέλει να παίξει εκεί. Θέλει στην Εθνική Ελλάδας να παίξει. Στην Ελλάδα γεννήθηκε, στην Ελλάδα πήγε παιδικό σταθμό, στην Ελλάδα πήγε όλα τα σχολεία, στον Ολυμπιακό παίζει, είναι τιμή μας, η μεγαλύτερη ελληνική ομάδα. Στην Αλβανία τώρα τον λένε "προδότη" και στην Ελλάδα κάποιοι λένε "κωλοαλβανέ δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ". Ξένοι εκεί, ξένοι εδώ.... Κλαίω συνέχεια με αυτά που γίνονται τις τελευταίες μέρες. Με την οικονομική κρίση στην Ελλάδα, ο άντρας μου είχε σταματήσει να εργάζεται και δούλευα μόνο εγώ για να στηρίζω την οικογένεια. Ο άντρας μου με ένα μηχανάκι σαράβαλο έτρεχε στα γήπεδα τον μικρό».

Παίρνει ανάσα και συνεχίζει: «Ευχαριστώ τον Θεό για όλα, δόξα τω Θεώ. Κλαίμε από χαρά που βλέπουμε τον Ανδρέα να παίζει στον Ολυμπιακό, συνέχεια προσεύχομαι στην Παναγία και στον Χριστό να είναι καλά τα παιδιά μου. Όποτε φεύγει για αγώνα πάω και ανάβω ένα κεράκι. Τώρα η οικογένειά μας ανταμείβεται για όσα έχει περάσει. Δεν το χωράνε όμως η ψυχή μου και ο νους μου να ακούω ως μάνα αυτά τα λόγια, δεν έχουμε κλέψει, δουλεύουμε ασταμάτητα, μπορεί να μην είχαμε να φάμε, αλλά κάναμε το παν για να μην του λείψει ό,τι ήθελε, ένα ποδηλατάκι, ένα ηλεκτρονικό. Είμαστε γονείς που αγωνιζόμαστε για τα παιδιά μας, για να έχουμε το κεφάλι ψηλά -όχι τη μύτη ψηλά-, να έχουμε αξιόλογα παιδιά στην κοινωνία. Ποτέ δεν βγήκα έξω με φίλες, δεν με τράβαγε, ήθελα την οικογένειά μου. Και αν είχα λίγο ελεύθερο χρόνο, πήγαινα στην εκκλησία».

Μετά από αυτό το ξέσπασμα, ήρεμη η φωνή της όμως, της ζήτησα να μου πει κάποιο περιστατικό αξέχαστο με τον γιο της. Κάτι που να δείχνει τον χαρακτήρα του: «Δεν θα το ξεχάσω ποτέ, έβρεχε καρεκλοπόδαρα στο Ίλιον, ο Ανδρέας ήταν μικρός, 13 χρόνων. Ήταν στη Μικτή Αθηνών και μας παίρνει τηλέφωνο ο προπονητής κ. Τάσος Δημητρίου. Μας είπε ότι εκεί που θα γινόταν η προπόνηση -κάθε Τρίτη ήταν εκεί η προπόνηση- δεν έβρεχε. Όμως εμείς τότε δεν είχαμε αυτοκίνητο ακόμα. Δεν μπορούσε ο άντρας μου να τον πάει με τόση πολλή βροχή με το μηχανάκι. Ο μικρός βγήκε στο μπαλκόνι, βρεχόταν και έκλαιγε. Του λέγαμε "έλα μέσα, παιδί μου, θα αρρωστήσεις", αλλά αυτός είχε γραπωθεί από την κολόνα και δεν την άφηνε, για να μας πιέσει να τον πάμε. Βρεχόταν και έκλαιγε, δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Φώναζε "επειδή δεν με πήγατε στην μπάλα, θα μείνω εδώ και θα βρέχομαι όλη μέρα"! Τόση πολλή αγάπη είχε για αυτό που κάνει».

Τη ρώτησα αν της έχει υποσχεθεί κάτι ο γιος της και μου είπε το εξής: «Όταν γύρισε από το Καραμπάγκ με τον Ολυμπιακό, μου είπε "μάνα, όταν κάνω συμβόλαιο θα σταματήσεις να δουλεύεις στα σουβλάκια, θα πετάξεις την τσιμπίδα". Δεν θα την πετάξω την τσιμπίδα. Θα την κρεμάσω να τη θυμάμαι».

ΥΓ.: Όταν έγραψα το κείμενο, από μόνος μου πήρα τηλέφωνο τη μάνα να της το διαβάσω, μήπως δεν της άρεσε κάτι. Και μου είπε «είναι σαν δώρο για τα γενέθλιά μου, κλείνω 39 ετών. Γύρισε ο Ανδρέας από τη Λιβαδειά με μια τούρτα στα χέρια του»!