Άλλος Ολυμπιακός, άλλη νοοτροπία, όμως έχει ακόμα δρόμο

Οι αλλαγές στον φετινό Ολυμπιακό ήταν σαρωτικές. Η ομάδα του Πειραιά άλλαξε τα πάντα όσον αφορά στο ρόστερ της και μέχρι τώρα έχει αποδειχτεί πως τα πράγματα εξελίσσονται καλά. Οι «ερυθρόλευκοι» έστησαν με καλύτερη λογική την ομάδα τους και αποκτώντας παίκτες με τα χαρακτηριστικά που ήθελαν από την αρχή και όχι ότι προκύψει στην πορεία κάτι που συνέβαινε πέρσι.

Εκείνο στο οποίο στέκονται αρκετοί εντός του Ρέντη είναι στον χαρακτήρα των ποδοσφαιριστών. Έχει αποδειχτεί και στο παρελθόν πως είναι σημαντικό στα αποδυτήρια να υπάρχουν καλοί χαρακτήρες που δεν θα δημιουργούν προστριβές και θα βάζουν την ομάδα πάνω απ’ όλα.

Σε όλο αυτό που βγάζει ο Ολυμπιακός σαφώς και βοηθάνε οι νίκες, σαφώς και τα θετικά αποτελέσματα παίζουν τον ρόλο τους. Από την άλλη όμως κάποια πράγματα φαίνονται μέσα στο γήπεδο. Δεν υπάρχει για παράδειγμα κάποιος σαν τον Μάριν να μην θέλει να δώσει τη μπάλα σε συμπαίκτη του και να ψάχνει τους φίλους του.

Τους βλέπεις όλους να είναι μία γροθιά. Τους βλέπεις να ολοκληρώνεται το παιχνίδι και να μην τρέχουν να μπουν στα αποδυτήρια, αλλά να μένουν στο γήπεδο για να χειροκροτήσουν τον κόσμο. Το καλό κλίμα που υπάρχει στο Ρέντη μεταφέρεται και στο «Γ. Καραϊσκάκης», το εισπράττει ο κόσμος και από την πλευρά του ανταποδίδει. Ακόμα και στα λάθη που γίνονται δεν βγαίνει δυσφορία από την κερκίδα.

Σε αυτό το σημείο όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είμαστε στην αρχή, πολύ αρχή και ακόμα δεν έχει γίνει τίποτα. Ο Ολυμπιακός μέχρι την επόμενη διακοπή, τον Οκτώβριο έχει μπροστά του πολλά και σημαντικά ματς. Έχει να ανέβει ένα βουνό. Μη ξεχνάμε πως πέρσι μετά τη διακοπή του Σεπτεμβρίου στράβωσαν όλα. Γι’ αυτό η μπάλα πρέπει να μένει χαμηλά γιατί ο δρόμος είναι μακρύς.