Οι «ερυθρόλευκοι» δεν έχουν μόνο «άσπρο» και καθόλου «μαύρο»

Μετά τη νίκη του Ολυμπιακού στο Κλ. Βικελίδης επί του Άρη, με τους Πειραιώτες να έχουν μια νέα ομάδα στο γήπεδο και τους Θεσσαλονικείς να πνίγονται από την πίεση του βαθμολογικού κινήτρου και από την παραφιλολογία της πλάκας ότι το παιχνίδι θα το κέρδιζαν χωρίς καν να παίξουν, άρχισε η κουβέντα σχετικά με την απόδοση κάποιων ποδοσφαιριστών των πρωταθλητών. Επειδή αγωνίστηκαν καλά και επειδή δεν έχουν συμμετάσχει φέτος πολύ στις υποχρεώσεις της ομάδας. Μια κουβέντα που έχει ξεκινήσει στην πραγματικότητα πριν από τον αγώνα της Θεσσαλονίκης, από εκείνη τη στιγμή του υπέροχου γκολ που σημείωσε ο Ρόνι Λόπες στις καθυστερήσεις του αγώνα με τον ΠΑΣ.

Ο Πέδρο Μαρτίνς δέχεται κριτική επειδή δεν είχε βάλει περισσότερο στο rotation ποδοσφαιριστές όπως ο Λόπες ή ο Κούντε που τα πήγε πολύ καλά στο ματς με τον Άρη. Όπως και ο Βρουσάι ή ο Ανδρούτσος, μαζί με τους υπόλοιπους για τους οποίους δεν έχει τεθεί τέτοιο ζήτημα. Για παράδειγμα τον Κανέ που ήρθε τον χειμώνα για συμπληρωματική επιλογή και πράγματι έδειξε ότι μπορεί να βοηθήσει πολύ στη νέα σεζόν, τον Αβραάμ που εδώ και καιρό όποτε παίζει είναι καλός ή τους πιτσιρικάδες.

Η αλήθεια είναι ότι κάποιοι παίκτες θα μπορούσαν να είχαν περισσότερο χρόνο, ειδικά όταν η ομάδα έμοιαζε και ήταν μπλοκαρισμένη από την κόπωση. Για να της δώσουν φρεσκάδα και να διευκολύνουν άλλους συμπαίκτες τους που αγωνίζονταν διαρκώς. Υπάρχει και η άλλη... αλήθεια. Ότι και ο Λόπες και ο Κούντε και άλλοι ποδοσφαιριστές είχαν τις ευκαιρίες τους και δεν έπαιξαν λίγο. Πιθανώς δεν χρησιμοποιήθηκαν σε σειρά αγώνων για να πάρουν ρυθμό, αλλά δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι είχαν «βγάλει μάτια» με την απόδοσή τους. Ο Κούντε είχε και τα ταξίδια στην Αφρική, ο Λόπες ήθελε ένα διάστημα για να έρθει στα σωστά κιλά, συνεπώς δεν ήταν μόνο θέμα διαχείρισης χρόνου. Κι ο κόσμος που τώρα λέει γιατί δεν έπαιζαν πιο πολύ, όταν έπαιζαν δεν ήταν και τόσο ενθουσιασμένος. Θα είναι για παράδειγμα το ίδιο παράξενο να μπει σε κανένα ματς τώρα ο Ονιεκούρου, να βάλει δυο γκολ και να κατηγορηθεί ο προπονητής γιατί τον άφησε έξω τόσο καιρό (έστω και καθυστερημένα).

Σίγουρα ο Μαρτίνς έχει κάνει λάθη, αλλά δεν έχει και όλη την ευθύνη. Κάθε προπονητής θέλει ένα συγκεκριμένο κλειστό ρόστερ για το βασικό πλάνο του, από την άλλη σε μια εποχή με πολλούς αγώνες και πολλά προβλήματα με την πανδημία και τις διεθνείς υποχρεώσεις, αυτό το ρόστερ πρέπει να είναι διευρυμένο. Κι ο Ολυμπιακός παίκτες έχει πάρα πολλούς σε κάθε θέση. Δίχως αυτό να πάει σε «επικίνδυνο» άλλο άκρο. Ότι δηλαδή η ομάδα δεν χρειάζεται μεταγραφική ενίσχυση. Αλλά είναι βέβαιο ότι δεν θα πάει σε τέτοιο άκρο.

Πρόβλημα δεν θα υπάρξει για τη συνέχεια. Κι αυτοί που έπαιξαν καλά με τον Άρη θα έχουν ευκαιρίες, στους αγώνες ή στην προετοιμασία. Κι εκείνοι που ξεκουράστηκαν θα ξαναπαίξουν, πιθανώς καλύτερα και με περισσότερη διάθεση, από τη στιγμή που αποδεικνύεται ότι ουδείς είναι αναντικατάστατος. Ούτε ο Βατσλίκ (Τζολάκης) ούτε οι μπακ ή οι στόπερ (Αβραάμ, Ανδρούτσος, Κίτσος, Μπαγκαλιάνης), ούτε ο Εμβιλά (Κανέ), ούτε οι άλλοι χαφ (Κούντε) ούτε οι εξτρέμ (Λόπες), ούτε οι φορ που άλλωστε έπαιξαν μισή-μισή τη σεζόν σε κάθε ματς (Ελ Αραμπί, Τικίνιο). Και τα παραδείγματα-ονόματα είναι αρκετά ακόμα.

Χαρά είναι για κάθε προπονητή να τα έχει αυτά στο «κεφάλι» του. Ευλογία. Κι εμένα το πρόσωπο του Μαρτίνς, σε κάθε «κοντινό» από το Χαριλάου, μόνο προβληματισμένο δε μου φάνηκε. Κάθε άλλο. Στον Ολυμπιακό δεν υπάρχει μόνο «λευκό» στη φανέλα. Ευτυχώς δεν υπάρχει και καθόλου μαύρο. Κι η αλήθεια είναι πάντα κάπου στη μέση...