Η διαφορά και η «διαφορά»

Ό,τι ωραίο είχε να παρουσιάσει ο Ολυμπιακός στη Λεωφόρο ήταν ο τρόπος με τον οποίο δημιούργησε κάποιες (αντ)επιθέσεις στο πρώτο ημίχρονο, εκεί όπου η άμυνα του Παναθηναϊκού δεν μπορούσε να παρακολουθήσει τις κινήσεις Ελ Αραμπί, Εμβιλά. Μασούρα, Γκάρι. Το γκολ δεν μπήκε σε τρεις τέτοιες φάσεις, αλλά δεν ήταν αυτός ο λόγος που ο Ολυμπιακός έχασε το ντέρμπι από τον Παναθηναϊκό.

Όποιος πει ότι αν έμπαινε το γκολ στην αρχή ή αν του Μασούρα δεν ήταν για λίγο οφσάιντ ή αν σημάδευε καλύτερα ο Σισέ στο τέλος ή ότι έμεινε η διαφορά των έντεκα βαθμών, δίκιο θα έχει. Αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Ο Ολυμπιακός που παίρνει άνετα το πρωτάθλημα δεν ήταν και πάλι η ομάδα που περιμένει να δει ο κόσμος της. Για άλλη μία φορά το τελευταίο διάστημα και ειδικά σε εκτός έδρας αναμέτρηση.

Ο Παναθηναϊκός είχε ενθουσιασμένο κοινό μετά από καιρό, έχει έξυπνο και καλό προπονητή στον πάγκο, οι παίκτες του ήταν παθιασμένοι. Όλα αυτά σωστά. Αλλά για να φτάσουμε σε τρίτο ματς στη σεζόν που ο Παναθηναϊκός δεν έχει χάσει ακόμα και δεν έχει δεχτεί γκολ ακόμα από τον Ολυμπιακό, συγγνώμη αλλά πιο πολύ ο Ολυμπιακός ευθύνεται.

Ο Μαρτίνς είπε ότι έχει ο ίδιος την ευθύνη. Συνήθως το λένε οι προπονητές για «ασπίδα» της ομάδας σε κακές εμφανίσεις της. Μόνο που δεν ήταν και πολύ μακριά από την πραγματικότητα ο Πορτογάλος, ο οποίος έμοιαζε σα να παραδεχόταν όντως τα λάθη του. Σε αλλαγές, σε επιμονή χρησιμοποίησης κάποιων παικτών, σε κινήσεις που δεν είχαν συνειρμό για να αντιμετωπιστούν οι συνθήκες του αγώνα.

Φυσικά δεν είναι μόνον ο προπονητής που δυσκολεύεται εδώ και κάποιον καιρό. Υπάρχουν παίκτες της ομάδας που δείχνουν συμβιβασμένοι με τον τίτλο (και μπράβο φυσικά για την κατάκτησή του). Δεν έχουν αυτή τη δίψα για νίκες και για κυριαρχία. Όπως είχε συμβεί την προηγούμενη διετία έως το τέλος των (και τότε) ήδη κερδισμένων πρωταθλημάτων.

Τα ματς του Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ θα μπουν τώρα σε πρώτη μοίρα και λογικά θα συσπειρώσουν την ομάδα και θα φέρουν αντίδραση. Ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη να αντιδράσει και να γίνει πιο δυναμικός αγωνιστικά. Σε σχέση με το τελευταίο διάστημα, πολύ περισσότερο. Όσο δεν το κάνει, τόσο οδεύει προς την ολοκλήρωση μιας χρονιάς που ενώ φυσικά έχει επιτυχίες, τις κάνει η ίδια η ομάδα να μοιάζουν ξεφτισμένες. Και δεν αξίζει αυτό ούτε στον Μαρτίνς ούτε στους παίκτες του. Για τα υπόλοιπα ζητήματα και θέματα προς γενικότερη διόρθωση από τη νέα σεζόν, δε γίναμε και πολύ σοφότεροι στη Λεωφόρο. Ούτε και έχει νόημα η επανάληψή τους. Στη συμπεριφορά της συγκεκριμένης ομάδας τη Μ. Πέμπτη στην Τούμπα, θα φανούν αρκετά πράγματα για τη διάθεσή της και για το μέλλον της.