Ολυμπιακός: Ορθώς έχει ο κόσμος απαιτήσεις, πρέπει να «ανταγωνιστεί» τον Ολυμπιακό του παρελθόντος!
Ο Ολυμπιακός σε σχέση με προηγούμενα παιχνίδια έβγαλε περισσότερες «καθαρές» ευκαιρίες κόντρα στην ΑΕΚ, αλλά ανασταλτικά κάνει συνεχώς βήματα προς τα πίσω. Οι αποδοκιμασίες στο φινάλε δείχνουν το αυτονόητο: Να μην εφησυχάσει κανένας με το +11, γιατί συγκρίσιμο μέγεθος δεν πρέπει ποτέ να είναι ο ΠΑΟΚ, αλλά ο... Ολυμπιακός της προηγούμενης τριετίας. Εκτός κι αν δεν υφίσταται - που λέει ο λόγος - το ευρωπαϊκό όνειρο...
Όποιος επιμένει ότι ακόμα δεν έχει τελειώσει το πρωτάθλημα, τότε δύο πράγματα συμβαίνουν: Είτε δεν τους πείθει ο Ολυμπιακός (λογικό να μην τους πείθει), είτε θεωρούν ότι ο ΠΑΟΚ θα πάει… τρένο έως το τέλος της σεζόν (μοιάζει με ευφάνταστο σενάριο). Η αλήθεια είναι ότι και τα δύο μαζί δύσκολα μπορούν να συμβούν.
Το βράδυ της Κυριακής (3/4) αποδείχθηκε περίτρανα το εξής: Ακόμα και να το προσφέρει ο Ολυμπιακός το πρωτάθλημα στον ΠΑΟΚ, οι Θεσσαλονικείς δεν έχουν το βάρος για να το πάρουν σπίτι τους.
Ολυμπιακός: Αυτό που λείπει από τον Ελ Κααμπί
Σε μία βραδιά που οι Πειραιώτες υποτίθεται έψαχναν τη νίκη για να επιστρέψουν στις επιτυχίες μετά την ισοπαλία στα Γιάννενα και να πάνε με ψυχολογία στα ύψη στην Λεωφόρο σε δύο εβδομάδες, τελικά στραβοπάτησαν με την ΑΕΚ και… αύξησαν τη διαφορά από τον ΠΑΟΚ! Η τρέλα σε όλο της το μεγαλείο. Ή μήπως δεν πρόκειται για τρέλα και όλα όσα είδαμε την Κυριακή (3/4) είναι ο «καθρέφτης» του φετινού πρωταθλήματος; Νομίζουμε ότι ισχύει το δεύτερο…
Ένας μέτριος - προς το κακό - Ολυμπιακός παίρνει πανάξια το πρωτάθλημα και ο ΠΑΟΚ σε διάρκεια μέσα στη σεζόν αποδεικνύεται μία – δυο κλάσεις κατώτερος από τον βασικό ανταγωνιστή του, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να εκμεταλλευτεί την κατάσταση των Πειραιωτών. Άλλωστε είχε μειώσει προσωρινά τη διαφορά, παίρνοντας επίσης αρκετά παιχνίδια στην «κόψη του ξυραφιού».
Ο πρωταθλητής Ελλάδας λοιπόν, σε σχέση με προηγούμενα παιχνίδια του ήταν πιο πειστικός στο δημιουργικό κομμάτι. Δεν ήταν σούπερ ή ο Ολυμπιακός του παρελθόντος, αλλά τουλάχιστον αυτή τη φορά τον «αισθάνθηκε» για τα καλά ο αντίπαλος πορτιέρε.
Τον… βοήθησε βέβαια και η προβληματική ανασταλτικά ΑΕΚ, με τα στρέμματα που του έδινε για να βρει χώρους στην περιοχή της. Το ότι οι πρωταθλητές δεν εκμεταλλεύτηκαν τις ευκαιρίες τους, είναι κάτι που προφανώς και προβληματίζει.
Όμως, επειδή παρατηρείται τις τελευταίες ώρες μία προσπάθεια να πέσει όλο το ανάθεμα στον Ελ Αραμπί, προφανώς και ο Μαροκινός φέρει σοβαρή ευθύνη στο ότι ο Ολυμπιακός δεν πέτυχε δεύτερο τέρμα. Αυτό δεν σημαίνει κιόλας, ότι η αστοχία του κόντρα στην ΑΕΚ πρέπει να αποτελέσει και βασικό παράγοντα για το αν πρέπει να βρεθεί λύση ή όχι με το θέμα του συμβολαίου του. Βρέθηκε σε κακή βραδιά εκτελεστικά, είχε πολύ άσχημες επιλογές για την κλάση του, αλλά μην αρχίσουμε να ρίχνουμε όλο το ανάθεμα στον Γιουσέφ. Κάθε ποδοσφαιριστής δικαιούται μία βραδιά γεμάτη γκίνια ή - αν προτιμάτε - να μην έχει την απαιτούμενη συγκέντρωση στην τελική προσπάθεια.
Ο Ολυμπιακός λοιπόν έβγαλε κόντρα στην ΑΕΚ τις περισσότερες «καθαρές» ευκαιρίες του στα τελευταία τέσσερα παιχνίδια του. Εννοούμε τα παιχνίδια με Άρη στο Χαριλάου, με Άρη στο Καραϊσκάκη, με ΠΑΣ στα Γιάννενα και τώρα με την «Ένωση».
Από την άλλη βέβαια, δεν σημαίνει ότι αποτελεί και επιτυχία για τους Πειραιώτες ότι έβγαλαν τρεις-τέσσερις κλασικές ευκαιρίες για γκολ. Τα προηγούμενα χρόνια με τον Μαρτίνς έβρισκε τρεις-τέσσερις κλασικές φάσεις στο πρώτο μισάωρο. Απλώς, επειδή φέτος είχαμε φτάσει στο σημείο να βλέπουμε έναν Ολυμπιακό να είναι… δυσκοίλιος ακόμα και στη δημιουργία ευκαιριών, σίγουρα είναι είδηση ότι τουλάχιστον ο Στάνκοβιτς θα έχει να λέει ότι έβγαλε με το σπαθί του το μεροκάματο στο Φάληρο.
Στην αντίπερα όχθη, δεν αποτελεί πλέον είδηση η εικόνα στο ανασταλτικό κομμάτι. Η συμπεριφορά στις στατικές φάσεις είναι κάτι που «πονοκεφαλιάζει» τον Μαρτίνς σχεδόν από το ξεκίνημα της σεζόν. Και το χειρότερο είναι ότι μπήκε ο Απρίλιος και ακόμα παρατηρούνται οι ίδιες «ασθένειες». Στο τρανζίσιον επίσης είναι ολοφάνερες οι αδυναμίες του. Εδώ και καιρό έχουν παρατηρηθεί ακόμα και φαινόμενα να μην πηγαίνουν με… τσίτα τα γκάζια στις προσωπικές μονομαχίες ή να δέχονται με χαρακτηριστική άνεση κάθετες μπαλιές. Σε γενικές γραμμές ο Ολυμπιακός δεν θυμίζει ανασταλτικά σε τίποτα τον παλιό Ολυμπιακό του Μαρτίνς. Όχι ότι τον θυμίζει επιθετικά, αλλά πλέον ανασταλτικά η κατάσταση είναι κάτι παραπάνω από εκνευριστική.
Οι δε αποδοκιμασίες στο τέλος του ματς δείχνουν πολλά. Και αν θέλετε την άποψή μας, δεν είναι και κακό που υπήρξαν σφυρίγματα. Ο κόσμος προφανώς και θα πανηγυρίσει το πρωτάθλημα. Αλλά προς Θεού... Δεν είναι υποχρεωμένος να δέχεται και την εικόνα που παρουσιάζει φέτος η αγαπημένη του ομάδα.
Ας σταματήσει η «καραμέλα» ότι ο Ολυμπιακός παίρνει το πρωτάθλημα με 10, 11 ή 15 βαθμούς διαφορά από τον ΠΑΟΚ και ότι πρέπει να σταματήσει η κριτική. Μπράβο του και μαγκιά του που παίρνει το τρίτο σερί πρωτάθλημα.
Ο κόσμος, όμως, δικαιούται να έχει απαιτήσεις, ακόμα κι αν πάρει με 40 βαθμούς το πρωτάθλημα. Και οι απαιτήσεις του είναι το παραπάνω βήμα στην Ευρώπη, πέρα φυσικά από την κατάκτηση των εγχώριων τίτλων.
Κακώς λοιπόν, ορισμένοι μπαίνουν σε διαδικασία να βάζουν συνεχώς ως μέτρο σύγκρισης τον ΠΑΟΚ. Δεν το καταλαβαίνουν ότι μειώνουν (με όλο τον σεβασμό στους Θεσσαλονικείς) την ομάδα του Πειραιά;
Τον… Ολυμπιακό του 2019-20 και του 2020-21 πρέπει να ανταγωνιστεί και όχι τον «Δικέφαλο του βορρά». Εκτός κι αν οι εξαγγελίες περί ευρωπαϊκού ονείρου δεν υφίστανται… Τότε πάμε πάσο!