Αυτό είναι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του Πέδρο Μαρτίνς

Ο Πέδρο Μαρτίνς έκανε πολλά στο ντέρμπι με την ΑΕΚ. Έπαιξε πάρα πολύ στο ματς, είχε επίδραση σε αυτό, δέχτηκε κριτική την ώρα των ενεργειών του και μετά το τέλος, παρά τη νίκη. Θετική ή αρνητική κριτική, δεν έχει σημασία. Διότι για έναν προπονητή που είναι τόσα χρόνια στην ίδια ομάδα και έχει καταφέρει τόσα πολλά, ενώ πρόσφατα έκανε και επέκταση συμβολαίου, το άγχος να νιώσει εμπιστοσύνη από τον κόσμο ή τη διοίκηση δεν υπάρχει. Το άγχος του είναι μόνο να φέρνει νίκες, ακόμη κι αν η ομάδα του για μια σειρά από λόγους δεν είναι στα καλύτερά της.

Εδώ δε θα αναλύσουμε τους λόγους. Είναι γνωστοί και χιλιοειπωμένοι. Η κόπωση ποδοσφαιριστών που παίζουν ασταμάτητα επί χρόνια, οι μεταγραφές του καλοκαιριού που δεν βγήκαν όλες, ίσως και η αίσθηση της ανωτερότητας και της διαφοράς από τους εγχώριους αντίπαλους και πολλά ακόμα. Αυτό που φάνηκε περίτρανα στο ντέρμπι του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ, γιατί όπως αναμενόταν τέτοιο ήταν, δεν είναι άλλο παρά η δυνατότητα και την άνεση που έχει ο προπονητής του Ολυμπιακού να φέρνει τις ιδέες του στο γήπεδο όσο κι αν μοιάζουν περίεργες. Και τελικά δικαιώθηκε ξανά με το γκολ του Εμβιλά, με τύχη στη φάση του Μανωλά (αν και θα ήταν ατυχία αν μια τέτοια φάση έφερνε γκολ για τον αντίπαλο, δεν ήταν τύχη που δεν μπήκε) και με τον τρόπο που κυνήγησε αυτή τη νίκη στο τέλος. Σωστός ή λάθος ο τρόπος, ο Μαρτίνς αυτόν διάλεξε. Με αλλαγές προσώπων και σχημάτων συνεχώς, την ώρα που ο Γιαννίκης (πολύ καλό το κοουτσάρισμά του σε αυτό το ντέρμπι) δεν είχε κάνει ιδιαίτερες κινήσεις παρέμβασης μέχρι το γκολ που έκρινε το ματς.

Ο Μαρτίνς πήγε με 4-3-3 να κυριαρχήσει και να βρει τη νίκη από νωρίς, αλλά το γκολ του Μαντί δεν μπήκε και του Μασούρα ακυρώθηκε. Ο Μαντί βγήκε από το ματς όχι γιατί δεν ήταν καλός, αλλά γιατί ο Πέδρο ήθελε να έχει κάποιον κανονικό εξτρέμ στο παιχνίδι. Το 4-2-3-1 έγινε και 4-4-2 με τον Μασούρα δεύτερο φορ, αλλά και εν συνεχεία με την είσοδο των Βαλμπουενά και Ελ Αραμπί να είναι αναμενόμενες, ο Ολυμπιακός έψαξε το γκολ της νίκης από την κλάση των παικτών που έχει τη δυνατότητα να κρατά και στον πάγκο σε τέτοια ματς. Κι αφού δεν γινόταν ούτε έτσι, ο Μαρτίνς το προχώρησε περισσότερο. Με τον Καρβάλιο στο γήπεδο και με τον Ολυμπιακό να παίζει με μοναδικό μέσο τον Εμβιλά και τον Αγκιμπού απλά να οπισθοχωρεί. Πολλοί σκέφτηκαν «αυτοκτονία», καθώς η ΑΕΚ θα είχε κι άλλους χώρους για να επιτεθεί. Αυτό το ανακάτεμα (γιατί ρωτούσαν και οι παίκτες τον πάγκο πώς θα παίξουν) έφερε πρόβλημα τελικά στην ΑΕΚ και στο πλάνο του Γιαννίκη που αιφνιδιάστηκε. Μπορεί το γκολ της νίκης να ήρθε από στατική φάση, αλλά το πνεύμα των αλλαγών ήταν «εδώ εμείς θα νικήσουμε, αν μπορείτε νικήστε μας». Το αποτέλεσμα γνωστό. Και με Μπα στο τέλος γιατί ούτε να προφυλάξει τη νίκη «κωλώνει» ο Πορτογάλος με προσθήκη τρίτου στόπερ στις καθυστερήσεις. Ποιός να του πει κάτι δηλαδή;

Υ.Γ. Έλειπε, λέει, ο Αραούχο από την ΑΕΚ και θα έβρισκε το γκολ. Εγώ λέω (χωρίς να βάζω άλλους απόντες) ότι έλειπε πάρα πολύ από τον Ολυμπιακό σε αυτό το ματς ο Γκάρι. Ίσως το ντέρμπι να είχε κριθεί νωρίτερα.

Υ.Γ.2 Όλοι είχαν παράπονα από τον Γκρίνφελντ. Όλοι ήθελαν να διαμαρτυρηθούν. Βρέθηκαν και χέρια φαντάσματα, ειπώθηκαν πράγματα άδικα για τον Ισραηλινό περί σκανδάλων. Που ακόμη κι αν έκανε κάποια λάθη, μακάρι να παίζουν τέτοιοι διαιτητές ελληνικά ντέρμπι. Δεν θα μας τρελάνετε.