Ολυμπιακός: Κέρδισε παίκτες, να κερδίσει και την άμυνά του

Ο Παναιτωλικός έχει αποδείξει ότι είναι ομάδα που μπορεί να προκαλέσει ζημιές. Και το απέδειξε μεταξύ άλλων και στο Καραϊσκάκη. Αν ήταν πιο συγκεντρωμένος ο Αντούνιες, ο Καρέλης ή ο Βέργος, θα μπορούσε να δημιουργήσει μεγαλύτερα προβλήματα στον Ολυμπιακό.

Ολυμπιακός - Παναιτωλικός 3-1: Ο Γκάρι έσβησε τα όνειρα των Αγρινιωτών!

Σε έναν Ολυμπιακό που έχει μπει με το πόδι στο γκάζι, έχει πετύχει δύο γρήγορα τέρματα, αλλά κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί ότι ο Παναιτωλικός θα πίστευε κατά τη διάρκεια του ματς ότι θα μπορούσε να φύγει από το Φάληρο έστω με τον βαθμό της ισοπαλίας! Να ισοφαρίσει σε 2-2 παρά το αρχικό σοκ του γρήγορου εις βάρος του 2-0!

Δεν είναι σύνηθες το φαινόμενο η ομάδα του Πειραιά να προηγείται με 2-0 και να απειλείται με ισοφάριση στο δεύτερο ημίχρονο. Κι αυτό είναι κάτι που σίγουρα θα κοιτάξει ενόψει της συνέχειας ο Μαρτίνς.

Το ποδοσφαιρικά λογικά (για Ολυμπιακό) είναι να μπαίνει φουριόζος και να πιάνει από τον λαιμό τον αντίπαλο. Το ποδοσφαιρικά παράλογο (για Ολυμπιακό) είναι να προηγείται 2-0 και να σώζεται από την ισοφάριση, επειδή σε δύο-τρεις περιπτώσεις οι ποδοσφαιριστές του Παναιτωλικού δεν είχαν την ψυχραιμία να στείλουν την μπάλα στα δίχτυα σε φάσεις που «φώναζαν» για γκολ (κυρίως του Αντούνιες και του Καρέλη).

Το απόγευμα στο Φάληρο είχε κέρδη για τους Πειραιώτες! Πρώτον, τον Γκάρι Ροντρίγκες που φάνηκε ότι τον βοήθησε η παρουσία του στο Κόπα Άφρικα. Δεν είναι μόνο τα γκολ που πέτυχε, αλλά τα τρεξίματα που έβγαλε, η ενέργεια που είχε στο παιχνίδι του, η διάθεσή του να κυνηγήσει τις φάσεις και να πιέσει ψηλά, όπως συνέβη στο 3-1. Δεύτερον, τον Βαλμπουενά που δείχνει ότι σε τέτοια ματς μπορεί να δώσει πολύτιμες λύσεις από το ξεκίνημα και όχι μόνο ερχόμενος από τον πάγκο. Τρίτον, τις καθαρές φάσεις που έβγαλε ο Ολυμπιακός, ο οποίος αν τις αξιοποιούσε θα έκανε ευκολότερη τη ζωή του και δεν θα συζητούσαμε τώρα για την τεράστια χαμένη ευκαιρία του Καρέλη για το 2-2 λίγο πριν από το 3-1.

Υπάρχουν, όμως και κομμάτια του παιχνιδιού που χρήζουν ανάλυσης. Τόσο καιρό λέγαμε για το 3-4-3 (ή 3-5-2) που αν εξαιρεθεί το πρώτο εκρηκτικό δεκάλεπτο του ΠΑΟΚ στην Τούμπα, παρείχε μία τρόπον τινά ασφάλεια ως προς τον περιορισμό των επιθέσεων των αντιπάλων. Δημιουργικά βεβαίως δεν πρόσφερε κάτι το ιδιαίτερο στον Ολυμπιακό.

Κόντρα στον Παναιτωλικό ο Μαρτίνς το γύρισε σε 4-2-3-1, επιθετικά λειτούργησε μια χαρά, αλλά ανασταλτικά έδωσε το δικαίωμα στους Αγρινιώτες να πιστέψουν ότι μπορούν να φέρουν τούμπα το 0-2! Κι αυτό δεν το λες και τιμητικό για τους ποδοσφαιριστές των πρωταθλητών.

Προφανώς και τα δικαιώματα που έδωσε ανασταλτικά ο Ολυμπιακός δεν οφείλονται (αποκλειστικά) στους Μανωλά και Παπασταθόπουλο. Θα είναι άδικο να ειπωθεί κάτι τέτοιο. Συνολικά αν δείτε την αμυντική λειτουργία, θα διαπιστώσετε με πόση άνεση έβγαιναν οι σέντρες δίχως την παραμικρή πίεση προς την περιοχή των Πειραιωτών.

Θα δείτε επίσης τον Λούι να κάνει… βόλτα από τη μεσαία γραμμή και να φτάνει στο ύψος της κόκκινης περιοχής για να σουτάρει, ασχέτως αν δεν χρειάστηκε να επέμβει ο Βατσλίκ. Η κατάληξη της φάσης του δεξιού μπακ του Παναιτωλικού δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία. Αντιθέτως, χρήζει… διερεύνησης η άνεση με την οποία ο Λούι έφτασε σε θέση βολής.

Όπως φυσικά και το πόσο εύκολα έφτασε η μπάλα στο κεφάλι του Βέργου στο δοκάρι και σε άλλη μία φάση που έβγαλε δύσκολα ο Βατσλίκ στο πρώτο μέρος, αλλά και στον Καρέλη που στη φάση του 73’, είτε ξαφνιάστηκε όταν είδε την μπάλα να περνάει από τον Παπασταθόπουλο, είτε δεν βρήκε την μπάλα όπως θα ήθελε από έλλειψη συγκέντρωσης και υπερβολική σιγουριά.

Για να μην πούμε για το κακό διώξιμο του Ρέαμπτσιουκ στο γκολ του Παναιτωλικού και στο ότι ο Μόρσεϊ στη συνέχεια τον «άδειασε» με μία αναμενόμενη ντρίμπλα.

Το 3-1 εύκολα θα μπορούσε να γίνει 5-1, αλλά εύκολα θα μπορούσε να γίνει και 3-3.