Πώς σταματάς την Ιαπωνία; Αυτό είναι το ερώτημα που αναδύεται στο Μουντιάλ Γυναικών

Η Ζάμπια σίγουρα δεν μπόρεσε να σταματήσει την Ιαπωνία και γνώρισε την ήττα με 5-0. Η Κόστα Ρίκα προσπάθησε και έχασε με 2-0. Πιο εκπληκτικά, η Ισπανία απέτυχε εντελώς, χάνοντας με 4-0. Και τα τελευταία θύματα της επιδέξιας, συνεκτικής πάσας και κίνησης της Ιαπωνίας είναι η Νορβηγία, η οποία ηττήθηκε με 3-1 σε αυτό το παιχνίδι της φάσης των «16» στο Ουέλινγκτον.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα όταν αντιμετωπίζει κανείς την Ιαπωνία είναι πώς θα αντιμετωπίσει την επίθεση που ουσιαστικά γίνεται με πέντε παίκτες - τρεις κανονικούς επιθετικούς και δύο ακραίους αμυντικούς. Δεν υπάρχουν πολλές ομάδες που έχουν απομείνει σε αυτή τη διοργάνωση που να χρησιμοποιούν τρεις αμυντικούς, αλλά αυτές που το κάνουν - η Ολλανδία, η Ιαπωνία και (στο τελευταίο παιχνίδι του ομίλου τους) η Αγγλία - φαίνονται καλές.

Η Ιαπωνία, ωστόσο, παίζει το σύστημά της καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον στη διοργάνωση, ιδίως με αυτή την μπροστινή πεντάδα. Η Μίνα Τανάκα, η σέντερ φορ, κατεβαίνει χαμηλά στο γήπεδο για να δέχεται την μπάλα στα πόδια. Οι άλλες δύο επιθετικοί, η Αόμπα Φουχίνο και η Χινάτα Μιγιαζάουα, είναι αμφότερες ικανές να παρασύρονται ανάμεσα στις γραμμές ή να κάνουν κινήσεις ερχόμενες σαν «τρέιλερ» από πίσω. Οι Γιουν Έντο και Ρίσα Σιμίζου, οι ακραίες μπακ, δίνουν πλάτος απλώνοντας το παιχνίδι και καταλήγουν επίσης σε θέσεις για γκολ.

Επιφορτισμένη με την αναχαίτιση αυτής της μπροστινής πεντάδας, η προπονήτρια της Νορβηγίας Χέγκε Ρίισε αποφάσισε ότι έπρεπε να χρησιμοποιήσει ένα σύστημα που κατέληγε σε μια πεντάδα στην άμυνα, η οποία είχε νόημα. Η ακριβής τακτική της, όμως, ήταν ασυνήθιστη. Η συνήθης πρακτική εδώ είναι να χρησιμοποιείται μια υποχωρούσα ακραία αμυντικός ως μπόνους αμυντικός. Η Γκούρο Ράιτεν θα μπορούσε να είναι χρήσιμη παίκτρια για αυτόν τον ρόλο, αλλά επιλέχθηκε στον άξονα της μεσαίας γραμμής.

Το σχέδιο της Ρίισε ήταν να ζητήσει από την Ίνγκριντ Ένγκεν, την ανασταλτική της χαφ, να έρθει κεντρικά και να παίξει ως κεντρικός αμυντικός όταν η Νορβηηία δεν είχε την κατοχή της μπάλας. Ήταν 4-3-3 με την μπάλα, αλλά περισσότερο 5-4-1 χωρίς αυτήν. Στα χαρτιά ήταν λογικό. Στον αγωνιστικό χώρο αποδείχθηκε δύσκολο.

Η Ένγκεν είναι μια εξαιρετική ποδοσφαιρίστρια, τεχνικά και τακτικά. Αλλά δυσκολεύτηκε πολύ με αυτόν τον ρόλο. Μέρος του προβλήματός της ήταν ότι η Τανάκα, η παίκτρια που υποτίθεται ότι θα μάρκαρε η Ένγκεν, κατάλαβε από νωρίς ποιο ήταν το σχέδιο της Νορβηγίας.

Έτσι, μόλις η Ένγκεν υποχώρησε ανάμεσα στις άλλες κεντρικές αμυντικούς για να γίνει η πέμπτη αμυντικός, η Τανάκα πήδηξε μπροστά της και έκανε την αντίστροφη κίνηση - εκμεταλλευόμενη τον χώρο που μόλις είχε αδειάσει η Ένγκεν. Ήταν τόσο απλό αλλά τόσο έξυπνο και αποτελεσματικό, και η Ένγκεν δεν μπορούσε να κάνει την ίδια κίνηση πίσω στο κέντρο για να την κλείσει. Προκάλεσε προβλήματα σε όλο το παιχνίδι.

Αυτό που προκάλεσε επίσης προβλήματα ήταν ότι η Ένγκεν δεν μπορούσε να υπερασπιστεί σωστά τις σέντρες. Αυτό συνέβη μία φορά στα πρώτα πέντε λεπτά, όταν αντιμετώπισε μία σέντρα από τη δεξιά πλευρά της Νορβηγίας και απομάκρυνε την προσπάθειά της, ευτυχώς που δεν την έπαιξε κατευθείαν σε μια επιτιθέμενη της Ιαπωνίας.

Αυτό ήταν μια προειδοποίηση.

Δέκα λεπτά αργότερα, η Ιαπωνία ετοιμαζόταν να στείλει άλλη μια σέντρα από αυτή την πλευρά. Αρχικά, η Ένγκεν ήταν κοντά στην Τανάκα. ... και στη συνέχεια, πανικόβλητη και ανίκανη να καθαρίσει την φάση, η Ένγκεν έστειλε την μπάλα στα δικά της δίχτυα.

Ήταν ένα «τρελό» γκολ. Ήταν επίσης το σημάδι ενός σχεδίου τακτικής που πήγε στραβά. Η Ένγκεν δυσκολευόταν σε αυτόν τον ρόλο.

Η Νορβηγία ισοφάρισε με την εξαιρετική κεφαλιά της Ράιτεν, μια ακούσια συνέπεια της συμμετοχής της σε αυτόν τον κεντρικό ρόλο.

Αλλά πέντε μετά την σέντρα στο δεύτερο ημίχρονο, η Ιαπωνία προηγήθηκε με 2-1. Η Ένγκεν, αξιοσημείωτα, ήταν η παίκτρια που είχε και πάλι την τελευταία επαφή, αν και αυτή τη φορά απόκρουση από το κοντινό τελείωμα της Σιμίζου, αφού η Βίλντε Μπόε Ρίσα είχε παίξει την μπάλα κατευθείαν σε αυτήν.

Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα συνέβη λίγο πριν - και πάλι η Ένγκεν «κατέβηκε» στην άμυνα. Η Μιγιαζάουα, σε ρόλο κεντρικού χαφ για λίγο, έκανε την αντίστροφη κίνηση για να μαζέψει την μπάλα στον χώρο.

Η Νορβηγία είχε ένα σχέδιο, αλλά η Ιαπωνία ανταποκρίθηκε σε αυτό επιδέξια.

Η σκανδιναβική ομάδα προσπάθησε να ξεκινήσει αντεπίθεση, με την Ρίισε να φορτώνει επιθετικούς και να οδηγεί τη Νορβηγία χωρίς πολλά κορμιά στην άμυνα. Η Ιαπωνία, όπως και απέναντι στην Ισπανία, απέδειξε ότι μπορεί να αντεπιτεθεί τόσο καλά όσο καμία άλλη ομάδα σε αυτή τη διοργάνωση, με τις δύο εσωτερικούς επιθετικούς, Φουχίνο και Μιγιαζάουα, να συνδυάζονται για ένα υπέροχο και επιδέξιο τρίτο γκολ. Η νίκη με 3-1 δεν ήταν κάτι περισσότερο από αυτό που άξιζαν.

Όταν ρωτήθηκε για την τακτική της μετά το παιχνίδι, η Ρίισε έμεινε πιστή στα λόγια της. «Νομίζω ότι πήγε καλά», επέμεινε. «Ήταν λίγο ασταθές στα πρώτα λεπτά. Μετά από αυτό, κάπως τακτοποιήσαμε καλύτερα την πίσω πεντάδα... αλλά προφανώς η Ιαπωνία είναι μια μεγάλη ομάδα, οπότε ανεξάρτητα από το ποιος και πώς θα παίξει στην πίσω πεντάδα, θα έλεγα ότι η Ιαπωνία ήταν πιο δυνατή από εμάς. Ακολουθήσαμε το σχέδιο - το έχουμε κάνει αυτό πολλές φορές, εναντίον της Γαλλίας και της Αγγλίας, και ήταν επιτυχημένο. Έτσι, αυτό ήταν ένα μεγάλο σχέδιο για να πάμε στο παιχνίδι».

Αυτό ήταν το καλύτερο αποτέλεσμα για τη διοργάνωση. Η Νορβηγία διαθέτει ένα σύνολο προικισμένων ποδοσφαιριστριών και η μπροστινή τετράδα της - όταν είναι σε φόρμα - είναι αναμφισβήτητα η καλύτερη ομάδα που μπορεί να προσφέρει οποιαδήποτε ομάδα σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο. Υπάρχει όμως σοβαρή υστέρηση όσον αφορά τις αμυντικούς, η οποία είναι τόσο ζήτημα όσον αφορά το παιχνίδι στο χτίσιμο όσο και την πραγματική άμυνα. Δεν υπήρχε συνοχή από την ομάδα της Ρίισε, η οποία δεν κατέφυγε απλώς σε μακρινές μπαλιές, αλλά φάνηκε να το θεωρεί θεμελιώδες κομμάτι του επιθετικού της παιχνιδιού.

Η Ιαπωνία, από την άλλη πλευρά, είναι η πιο συνεκτική ομάδα σε αυτή τη διοργάνωση. Έχουν την ευχέρεια μιας ομάδας συλλόγων και πιθανώς έχουν τη δυνατότητα να ξεπεράσουν οποιονδήποτε αντίπαλο στο Παγκόσμιο Κύπελλο. «Είναι μια σπουδαία ομάδα με πολλούς καλούς παίκτες - και καλή τακτική», δήλωσε η Ρίισε. «Είναι πολύ δύσκολο να αμυνθείς απέναντι στον συνδυασμό του tiki-taka με το άμεσο παιχνίδι». Έτσι αποδείχθηκε και εδώ. Η Ιαπωνία είναι η ομάδα που πρέπει να σταματήσει όποια ομάδα θέλει να φθάσει στον τίτλο και αυτό αποδεικνύεται πολύ δύσκολο.