Αφέλεια, δάκρυα και βραζιλιάνικη «μαγεία»!

Το… μενού ξεκίνησε με δύο απίστευτες ματσάρες, στις οποίες σημειώθηκαν συνολικά 11 γκολ (!), ενώ ακολούθησαν τα παιχνίδια της Βραζιλίας και της Πορτογαλίας. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη χρονολογική σειρά με την οποία και διαδραματίστηκαν.

Η ποδοσφαιρική πανδαισία ξεκίνησε το μεσημέρι με τον αγώνα της Σερβίας κόντρα στο Καμερούν. Οι υποψιασμένοι που είχαν παρακολουθήσει τα προηγούμενα ματς των συγκεκριμένων ομάδων λογικά θα περίμεναν την αποθέωση του επιθετικού ποδοσφαίρου αλλά και το ρεσιτάλ κακής αμυντικής λειτουργίας που είδαμε στη συγκεκριμένη αναμέτρηση.

Είχε φανεί από το πρώτο κιόλας παιχνίδι τους ότι οι Καμερουνέζοι αποτελούν μάλλον την πλέον αναξιόπιστη ομάδα που εκπροσωπεί την αφρικανική ήπειρο στο Παγκόσμιο Κύπελλο, τουλάχιστον σε ό,τι έχει να κάνει με τα μετόπισθεν. Οι ποιοτικοί Σέρβοι ήταν δεδομένο ότι θα βρουν διαδρόμους προς την αντίπαλη εστία και παρά το γεγονός ότι αιφνιδιάστηκαν, στη συνέχεια σκόραραν τρεις φορές και θα μπορούσαν να το είχαν κάνει ακόμα περισσότερες.

Αυτό που ακολούθησε, ωστόσο, υπερτόνισε την ποδοσφαιρική αφέλεια που διέπει τη συγκεκριμένη εθνική Σερβίας. Με το σκορ στο 3-1 υπέρ τους, οι Βαλκάνιοι αντί να υπερασπιστούν με τακτική συνέπεια το αποτέλεσμα, κατάφεραν να δεχθούν δύο απανωτά γκολ από το Καμερούν.

Το ματς έγινε… ροντέο και από εκεί που οι Σέρβοι βρίσκονταν με το ένα πόδι στην επόμενη φάση, παραλίγο να υποστούν δεύτερη ήττα και πλέον θα παίξουν την πρόκριση κόντρα στη δυσκολοκατάβλητη και εξαιρετική τακτικά Ελβετία…

Στη συνέχεια παρακολουθήσαμε ένα από τα πλέον συναρπαστικά ματς του Μουντιάλ ανάμεσα σε Νότια Κορέα και Γκάνα. Μια αναμέτρηση από αυτές που παρακαλάς να μην τελειώσει! Παρότι οι Ασιάτες ήταν εμφανώς ανώτεροι τεχνικά, η αφρικανική ομάδα αποδείχθηκε… τέρμα κυνική, πετυχαίνοντας δύο γκολ σε ισάριθμες προσπάθειές της αρχικά.

Στη συνέχεια -και κόντρα στο μομέντουμ που μετά το 2-2 ήταν ξεκάθαρα υπέρ της Κορέας- είχε ξανά το καθαρό μυαλό για να απαντήσει, παίρνοντας τεράστια νίκη που την έβαλε εκ νέου στο κόλπο της πρόκρισης. Αυτό που μας έμεινε, πάντως, από το συγκεκριμένο ματς ήταν η πολύ «δυνατή» στιγμή με τα δάκρυα του Ιν-Μπομ, του Σον και των άλλων Νοτιοκορεατών μετά το σφύριγμα της λήξης.

Το τρίτο ματς της ημέρας αφορούσε τη Βραζιλία, η οποία μετά τη νίκη επί της Σερβίας κλήθηκε να δώσει νέο, πιο δύσκολο τεστ, αυτήν τη φορά κόντρα στην Ελβετία. Για τους «ροσοκροτσιάτι» τα είπαμε και παραπάνω. Οι Ελβετοί είναι άρτιοι τεχνικά και… ρομπότ στον τομέα της τακτικής. Έχουν, δηλαδή, τα συστατικά που απαιτούνται για να βγάλουν το… λάδι από μια ομάδα με έμφυτο αλλά και άναρχο ταλέντο όπως είναι η «σελεσάο».

Και το πέτυχαν στο απόλυτο για 83 λεπτά αγώνα, διάστημα στο οποίο οι Λατινοαμερικάνοι δεν δικαιολόγησαν σε καμία περίπτωση τη φήμη τους. Έφτανε, όμως, απλά μια στιγμή ποδοσφαιρικής μαγείας (με δημιουργούς τους Βινίσιους, Ροντρίγκο και εκτελεστή τον Κασεμίρο) για να μας υπενθυμίσει τον λόγο για τον οποίο η Βραζιλία είναι η λαοφιλέστερη εθνική στον πλανήτη.

Το φινάλε του χθεσινού προγράμματος είχε… άγρια ομορφιά, όπως δηλαδή συμβαίνει σχεδόν πάντα όταν πρόκειται για παιχνίδι της σκληροτράχηλης Ουρουγουάης. Το εισιτήριο της πρόκρισης, ωστόσο, πήγε στην Πορτογαλία, η οποία -χωρίς να είναι καλύτερη- είχε στις τάξεις της τον πλέον επικίνδυνο και ουσιαστικό παίκτη του ματς: τον Μπρούνο Φερνάντες, ο οποίος έκανε και τη διαφορά υπέρ των Ιβήρων…