Από την «Κορινθιακή», στην... Αργεντίνικη δημοκρατία!

“Μια φορά κι έναν καιρό…” Έτσι δεν ξεκινούν τα παραμύθια, της γιαγιάς μπροστά από το τζάκι; Μόνο που εδώ δεν πρόκειται για παραμύθι, αλλά για αλήθεια που έχει χαθεί στην αχλή του μύθου.

Το σωτήριον έτος 1982, λοιπόν εγκαθιδρύθηκε η “Κορινθιακή Δημοκρατία”. Μια πρωτοποριακή κίνηση που επικράτησε στις προεδρικές εκλογές της Κορίνθιανς (εξ ου και το όνομα της). Εμπνευστές ο θρυλικός αρχηγός της ομάδας του Σάο Πάουλο, Σόκρατες, συνεπικουρούμενος από τον, νεαρό επιθετικό, Καζαγκράντε και τον αριστερό μπακ Βλαντιμίρ.

Άπαντες πρέσβευαν τη δημοκρατική διοίκηση του συλλόγου όπου όλοι, ακόμη κι οι φίλαθλοι, θα είχαν ισότιμη συμμετοχή και ψήφο στα δρώμενα του. Από τις μεταγραφές και τα οικονομικά ως την κατάρτιση της… 11αδας! Πέραν του ότι αυτό το κίνημα, που διήρκεσε 2 χρόνια (μέχρι την αποχώρηση του Σόκρατες για την Φιορεντίνα), έδειξε το δρόμο για τον εκδημοκρατισμό της στρατοκρατούμενης, επί 20ετία Βραζιλίας, βρίσκει ακόμη μιμητές στον αποστειρωμένο χώρο του “μοντέρνου” ποδοσφαίρου.

Μια σύγχρονη βερσιόν της, άλλωστε, είδαμε στην… αυτοδιαχειριζόμενη, από τους διεθνείς της, Εθνική Αργεντινής, κόντρα στην Νιγηρία, το βράδυ της Τρίτης!

Τα στερεότυπα των σχέσεων μεταξύ παικτών και προπονητή πήγαν περίπατο όπως αποδεικνύει το βιντεάκι που έκανε το γύρο του διαδικτύου και παρουσιάζει τον Σαμπάολι να ενημερώνει τον αρχηγό της “αλμπισελέστε”, Μέσι, πως προτίθεται να βάλει τον (παιδικό φίλο και κουμπάρο του άσου της Μπαρτσελόνα) Σέρχιο Αγκουέρο!

Αν ήταν μόνο αυτό, ίσως ήμασταν υπερβολικοί για τα περί Αργεντίνικης βερσιόν της “Κορινθιακής Δημοκρατίας”, αφού είχε προηγηθεί το Πορτογαλικό προηγούμενο, προ διετίας, στον τελικό του Euro, όπου ο (τραυματίας) Κριστιάνο Ρονάλντο υποκαθιστούσε τον Φερνάντο Σάντος δίνοντας οδηγίες στους συμπαίκτες του για την επικράτηση επί των Γάλλων διοργανωτών!

Ποιος κυβερνά αυτή την...ομάδα;

Στην περίπτωση των Αργεντινών, όμως, υπάρχει το μπακράουντ των πληροφοριών για «ανταρσία» των παικτών μετά την ήττα από την Κροατία και τα τηλεφωνήματα στους ιθύνοντες της (απούσας, και καταχρεωμένης, ως συνήθως...) Π.Ο. και στον τιμ μάνατζερ Χόρχε Μπουρουσάγκα για ν’ αναλάβει εκείνος τα ηνία, αντί του Σαμπάολι, με τον οποίο οι σχέσεις είχαν διαρραγεί.

Ως απόδειξη κάποιοι επικαλούνται όχι μόνο τη, δημόσια, φράση του Αγκουέρο, για κείνον, μετά την ήττα από τους Βαλκάνιους («Ας λέει ότι θέλει»), αλλά κι ότι στα Αργεντίνικα γκολ με την Νιγηρία ουδείς αγκάλιασε τον εκλέκτορα, που με το τελικό σφύριγμα έφυγε...σφαίρα για τα αποδυτήρια.

Πάντως ο Σαμπάολι συνεχίζει να διαψεύδει τα περί κάκιστων σχέσεων με τους παίκτες κι όχι μόνο αποθέωσε τον Μέσι αλλά αποκάλυψε ιδιαίτερες στιγμές με το 10αρι του: «Όταν ο Λέο ήρθε και μ’ αγκάλιασε ένιωσα πολύ περήφανος...»

Παρά τις προσπάθειες του για εξωραϊσμό της κατάστασης λέγεται πως το 4-4-1-1 κόντρα στους «Σούπερ Αετούς» με τον Μπανέγκα, για πρώτη φορά, βασικό στο Μουντιάλ –που είχε ως αποτέλεσμα το καλύτερο ημίχρονο της «σελεσιόν» (σ. το πρώτο) στο τουρνουά- ήταν προϊόν του...think tank των αποδυτηριών.

Που ο Σαμπάολι εκών- άκων δέχθηκε.

Μετά το τέλος του αγώνα ο ήρωας του ματς Μάρκος Ρόχο δεν είπε κουβέντα για τον προπονητή του, αλλά εξήρε την ηγετική ομιλία του Μέσι στην ανάπαυλα, στην φυσούνα, πριν βγουν για το 2ο μέρος, λέγοντας ότι είναι ο καλύτερος αρχηγός κι ότι ακολούθησε την οδηγία του (και του Μασεράνο) να περάσει μπροστά στο φινάλε.

Ο Σέζαρ Λουίς Μενότι, που είχε οδηγήσει την Αργεντινή στην κατάκτηση του Μουντιάλ του 1978, είπε, κάποτε, κάνοντας πολιτικό διαχωρισμό του ποδοσφαίρου: “Στο δεξιό ποδόσφαιρο, η νίκη διαγράφει τα πάντα, υπάρχει μόνο το αποτέλεσμα και ποδοσφαιριστές πειθαρχημένοι σαν στρατιώτες. Στο αριστερό, έχει σημασία ο τρόπος με τον οποίο επιτυγχάνεται η νίκη, επειδή ο ποδοσφαιριστής είναι ο προνομιούχος εκφραστής των ονείρων εκατομμυρίων φιλάθλων».

Οι Αργεντινοί διεθνείς, συνειδητά ή μη τον επιβεβαίωσαν μετά το τέλος του αγώνα στην Αγία Πετρούπολη. Πήγαν στο κοινό τους πανηγυρίζοντας μαζί τους. Το μήνυμα, εξάλλου, του Μέσι, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ήταν προς τους εκδρομείς κι υποστηρικτές στα πάτρια. Μόνο.

Ενώ κατά την αποχώρηση με προορισμό το Μπρονίτσι, όπου είναι η βάση τους εθεάθησαν να τραγουδούν συνθήματα, χτυπώντας, τα τζάμια του παραθύρου του πούλμαν.

Εικόνα που παραπέμπει περισσότερο σε γκρουπ οπαδών που μετακινείται, παρά σε ποδοσφαιρική ομάδα μετά από επιτυχία. Δείγμα όμως και λύτρωσης που προκάλεσε το αποτέλεσμα, σε μια καθημαγμένη ομάδα από τις “πληγές” και τα ψυχολογικά βάρη τριών σερί χαμένων τελικών (1 Μουντιάλ, 2 Κόπα Αμέρικα)…