Ολυμπιακός: Τι πρέπει να αποκλειστεί μετά τον αποκλεισμό

Ο αποκλεισμός του Ολυμπιακού από τον Παναθηναϊκό στο Κύπελλο ήταν επώδυνος. Ό,τι άλλο και να πει κανείς θα είναι εκτός πραγματικότητας. Ήταν ένας σοβαρός στόχος που χάθηκε, ήταν ακόμη ένα ντέρμπι φέτος που δεν μπόρεσε η ομάδα να πάρει, θα μπορούσε πράγματι να είχε αποφευχθεί είτε στη διαδικασία των πέναλτι είτε στη διάρκεια του αγώνα. Από το δεύτερο ημίχρονο έως το τέλος της παράτασης. Όπως θα μπορούσε φυσικά να είχε χαθεί και μέσα στον αγώνα, προτού αποτύχουν ο Καρβάλιο και ο Καμαρά. Γιατί δεν είναι λίγες τρεις μεγάλες αποκρούσεις του τερματοφύλακά του, σε καίριες μάλιστα στιγμές.

Όπως σε κάθε φετινό αγώνα του Ολυμπιακού έγιναν και σωστά και λάθη από προπονητή και παίκτες. Ο Κάρλος Καρβαλιάλ έδειξε ξανά μια επιμονή στον Ναβάρο που δεν αιτιολογείται από τις άχρωμες προηγούμενες εμφανίσεις του Ισπανού φορ. Φυσικά και να τον βάλει αφού δεν είχε λύσεις, όχι όμως να δείχνει τόσο μεγάλη εμπιστοσύνη στο όριο της εμμονής κι ενώ όποιος άλλος χρησιμοποιείται στην κορυφή της επίθεσης κάτι έστω κάνει. Φυσικά δεν είναι αυτό το πρόβλημα του Ολυμπιακού ούτε ο συγκεκριμένος παίκτης είναι τόσο απρόσωπος και ανεπαρκής όσο έχει εμφανιστεί. Απλώς δεν μπορεί να μην επισημανθεί, διότι όλοι όσοι έπαιξαν κάτι έκαναν. Καλό, κακό, θετικό, αρνητικό. Απείλησαν, έγιναν αισθητοί. Ο Ναβάρο δεν έκανε τίποτα και δεν... έβγαινε με τίποτα.

Αλλά δεν θα πρέπει να στεκόμαστε σε πρόσωπα, παρόλο που πολλές φορές, ειδικά σε παιχνίδια κόψης ξυραφιού και λεπτομερειών, τα πρόσωπα είναι αυτά που κάνουν τη διαφορά. Ο Ολυμπιακός έμεινε εκτός Κυπέλλου, με συνέπεια να σκέφτονται πολλοί ότι κινδυνεύει να μείνει εκτός Ευρώπης στη νέα σεζόν υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Όλοι συζητούν από χθες το βράδυ το σενάριο να μην είναι στην τετράδα του πρωταθλήματος ο Ολυμπιακός και να πάρει ο Άρης το Κύπελλο.

Ελπίζω να μην το σκέφτονται αυτό μέσα στον Ολυμπιακό και ειδικά οι παίκτες. Όσοι μείνουν και όσοι έρθουν. Το πρωτάθλημα είναι στα μισά, Ευρώπη ο Ολυμπιακός έχει ακόμη μπροστά του. Για φέτος όχι για του χρόνου. Κι είναι άπαντες υποχρεωμένοι να σταθούν όρθιοι, να κάνουν κύκλο πίστης και ομαδικότητας όπως αυτός πριν από τη διαδικασία των πέναλτι όταν φώναξαν «Ολυμπιακός» και ακούστηκε τόσο δυνατά που άφηνε ελπίδα. Όχι για πρόκριση στα πέναλτι που θα ακολουθούσαν αμέσως μετά, αλλά για τη γενικότερη συνέχεια. Η πρόκριση δεν ήρθε, ας έρθει η γενικότερη συνέχεια.

Ναι, ο Ολυμπιακός δεν είναι και φέτος στα καλά του. Ναι, τα περισσότερα του καλοκαιριού ήταν λάθος. Ναι, τα μεταγραφικά του χειμώνα δεν έχουν πάει βάσει πλάνου και χρονοδιαγράμματος. Αλλά όχι, θα είναι πιο επώδυνο κι από τον ίδιο τον αποκλεισμό, να υπάρχει έστω κι ένας που να θεωρεί ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να λυγίσει από την απογοήτευση, από την υποχώρηση στη βαθμολογία, από τις εμφανίσεις που δεν είναι στο επίπεδό του, από την καταγεγραμμένη κακοτεχνία στον αγωνιστικό σχεδιασμό, από τα σφάλματα διοίκησης, προπονητών και παικτών, από τις σε βάρος του διαιτησίες και τα παρασκηνιακά. Ούτε ένας δεν θα πρέπει. Γιατί εάν δεν ενισχυθεί κανονικά η ομάδα, εάν δεν παίζουν αυτοί που πρέπει να παίζουν, εάν δεν διατηρηθεί η πίστη, η ψυχολογική ισορροπία και η συσπείρωση, τότε πράγματι όλα μπορεί να συμβούν.

Διότι το χειρότερο από έναν αποκλεισμό από τον Παναθηναϊκό για τον Ολυμπιακό μπορεί να είναι οι συνέπειες ενός τέτοιου αποτελέσματος. Έστω και στα πέναλτι. Έστω και στις λεπτομέρειες που εάν για λίγο ήταν διαφορετικές, τώρα θα κάναμε άλλου είδους προβλέψεις και εκτιμήσεις. Αλλά δεν ήταν. Γι΄αυτό και ο καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του, να μην τις μεταθέτει σε ένα «κακό σουτ» ή άστοχο πέναλτι, να συνειδητοποιήσει σε ποιόν σύλλογο ανήκει και ποιες υποχρεώσεις περιλαμβάνει αυτό. Η ύψιστη είναι ότι δεν τα παρατά ποτέ.