Στιγμές που γράφουν την ιστορία…

Την ιστορία λένε την γράφουν οι παρόντες. Και οι 15 παίκτες που έκαναν κατάθεση ψυχής στο «Εμιρεϊτς», ο Πέδρο Μαρτίνς, το προπονητικό τιμ, οι αναπληρωματικοί που δεν αγωνίστηκαν ή έμειναν στην εξέδρα, ο Β. Μαρινάκης, τα μέλη της αποστολής, οι 6.500 οπαδοί. Όλοι μαζί έγραψαν την επική πρόκριση, την μεγαλύτερη του Ολυμπιακού τα τελευταία χρόνια. Και δεν γινόταν αλλιώς. Πώς να «σκοτώσεις» μόνος ένα θηρίο. Χρειάζεται ομαδική δουλειά. Όταν έχεις χάσει στο γήπεδο σου, είσαι καταπονημένος από εξαντλητικά ματς, προέρχεσαι από ένα πολύ δύσκολο (και λόγω συνθηκών) ντέρμπι εκτός έδρας με την ΠΑΟΚ, όταν έχεις απώλειες τραυματισμών ή τιμωριών, τρία όπλα πρέπει να έχεις για να φθάσεις στην απίστευτη ανατροπή στο κάστρο του θηρίου. Πρώτα την ομαδική δουλειά όλων εκείνων που προανέφερα. Καθένας στο ρόλο του και την αποστολή του, εντός και εκτός τερέν και όλοι μαζί για το σύνολο!

Το δεύτερο είναι πίστη στο στόχο και προσήλωση στο…110% για να τον πετύχεις. Και τρίτον να έχεις τα ψυχικά αποθέματα εκείνα, που θα σε κρατήσουν ζωντανό στα πολύ δύσκολα, στα μεγάλα ζόρια και θα σε κάνουν να σταθείς όρθιος ακόμα κι αν σου στραβώσουν πράγματα, ακόμα κι αν χαλάσει το βασικό πλάνο μάχης. Να καταθέσεις ψυχή και σώμα στο χορτάρι. Κι αυτό μπορείς να το πετύχεις μόνο όταν έχεις δουλέψει σκληρά και είσαι πανέτοιμος σωματικά, αγωνιστικά και κυρίως ψυχολογικά…

Τι θα κρατήσω από αυτή την απίστευτη, επική, μυθική νίκη-πρόκριση στο Λονδίνο; Απλά πράγματα και ταυτόχρονα μεγαλειώδη. Θα κρατήσω μικρές στιγμές που αναδεικνύουν το μεγαλείο μιας ομάδας, την προσωπικότητα των ποδοσφαιριστών και του κόουτς που εν τέλει είναι αυτές οι στιγμές τις οποιες γράφουν και υπογράφουν οι παρόντες. Είδα λοιπόν:

-Η στιγμή που ο συγκλονιστικός (και χθες) Κώστας Τσιμίκας, ερωτάται από τον πάγκο αν μπορεί να συνεχίσει (λόγω του τραυματισμού του) και ξεχειλίζει από πάθος. «Μια χαρά είμαι, αφήστε επιτέλους» τους απάντησε… σεληνιασμένος!

-Η στιγμή που ο Μπά διώχνει μια δύσκολη σέντρα των «κανονιέρηδων και δευτερόλεπτα μετά αγκαλιάζεται με τον Σισέ, όπου δίνουν κουράγιο, θάρρος και ψυχή, ο ένας στον άλλον!

-Η στιγμή που ο τεράστιος Πέδρο Μαρτίνς συγχαίρει έναν-έναν τους παίκτες του πριν ξεκινήσει η παράταση και η στιγμή που τους μιλάει στο ημίχρονο αυτής, και τους λέει πόσο περήφανος είναι από την προσπάθεια τους

-Την κατάθεση ψυχής όλων όσοι αγωνίστηκαν. Εκεί που τους έβλεπες ότι έχει τελειώσει η βενζίνη και δεν αντέχουν άλλο, εκεί έβρισκαν δυνάμεις, ψυχή και κουράγιο και ξαναέβγαιναν πάλι μπροστά για να ψάξουν το γκολ, να πιέσουν, να κρατήσουν πίσω την Αρσεναλ.

-Είδα αυτό το ένας για όλους και όλοι για έναν, σε άψογη εφαρμογή και τέλεια αρμονία. Σαν να επρόκειτο για αγώνα επιβίωσης, για αγώνα δίχως αύριο…

-Είδα τον τρομερό Μασούρα, που μπήκε στο τελειώματα του κανονικού αγώνα και πρόλαβε σε 40 λεπτά συμμετοχής, να κλέψει μπάλες, να μαρκάρει, να δίνει πάσα για γκολ στον Αραμπί που έκοψε τελευταία στιγμή ο Λουίζ, να βγάζει μπαλιά πάρε βάλε στο Γκασπάρ, να έχει δοκάρι για το 0-2, να πιέζει τον Λένο να κάνει το λάθος στο φινάλε, να κάνει και την ασίστ για το γκολ-απογείωση στο 119’! Είδα να γεμίζει αυτός τις μπαταρίες των υπολοίπων στην παράταση! Τι άλλο να ζητήσει ένας προπονητής από έναν αναπληρωματικό του;

-Είδα τον έφηβο Ματιέ Βαλμπουενά, όχι μόνο να βγάζει τη καρδιά του στο ματς και μετά από σερί παιχνίδια αλλά να κάνει σαν μικρό παιδί από τον πάγκο, να σηκώνεται, να παθιάζεται να δίνει συμβουλές και στο φινάλε να πανηγυρίζει σαν μικρό παιδάκι για την πρόκριση. Σα να είναι χρόνια στην ομάδα. Το ιδανικό παράδειγμα για ΟΛΟΥΣ!

-Είδα αυτόν τον «κίλερ» Ελ Αραμπί, ο οποίος ακόμα και στο ντεφορμάρισμα του, θα την βρει την άκρη και θα στείλει τη μπάλα μέσα. Ετσι εξηγούνται οι μυθικοί αριθμοί στην στατιστική του. Είναι ο άνθρωπος που δικαίωσε στο 1000% όλους εκείνους που τον πίστεψαν, που δεν τσίμπησαν στον φραγκοφονιά Μάρκους Μπεργκ και τον έφεραν στο λιμάνι! Και μόνο ότι πίεζε πολλές φορές μόνος του, τους αντίπαλους αμυντικούς, του αξίζουν όλα τα ευρώ που δαπανήθηκαν για την απόκτηση του!

-Είδα έναν Σα, ψυχωμένο, σωτήρα και πεισμωμένο για το γκολ της πρόκρισης. Μέχρι και σέντερ φορ πήγε να παίξει. Τόσο πάθος!

-Είδα τον αρχηγό Ομάρ μπροστάρη στην τελική αντεπίθεση, που με μαγκιά πήρε την μπάλα, την έδωσε στον Μασούρα για την ΜΕΓΑΛΗ ασίστ.

-Είδα τρια χαφ μαραθωνοδρόμους, με ψυχή, μυαλό και αστείρευτες δυνάμεις. Ο εγκεφαλικός Γκιγιέρμε (33/33 πάσες!) που ξαναγύρισε, ο αρχοντικός Μπουχαλάκης που «μάτωσε» τους αντίπαλους χαφ (30/33 πάσες) και ο Καμαρά (22/23) που ήταν ικανός να γυρίσει τρέχοντας παό το Λονδίνο!

-Είδα τον Γκασπάρ, αν και καινούργιο σχετικά στην ομάδα, μπολιασμένο από πάθος και χωρίς κόμπλεξ απέναντι στους αντιπάλους του

-Είδα τον Πέδρο Μαρτίνς περήφανο για τους παίκτες του που έβγαλαν στον αγωνιστικό χώρο, ο,τι τους είχε μάθει και συμβουλεύσει, είδα έναν κόουτς να αγαπάει με τρέλα αυτό που κάνει, είδα έναν Μαρτίνς οπαδό του Ολυμπιακού!

-Είδα παγκίτες, μέλη του «σταφ», βασικούς, κομμένους και οπαδούς, ένα κουβάρι στο Λονδίνο!

-Και τι δεν είδα στο Εμιρέιτς! Είδα ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ με όλη τη σημασία της λέξης…