Όλα στο «14»!

Κάποτε το όνομα της ήταν συνώνυμο του Γαλλικού ποδοσφαίρου σε συλλογικό επίπεδο. Κάποτε ήταν η μόνη ομάδα που κοίταζε στα μάτια (και κέρδιζε) την Μίλαν των Ολλανδών, μια από τις μεγαλύτερες ομάδες στα χρονικά.

Η κορυφαία της στιγμή, συνέπεσε με την αποκάλυψη ενός σκανδάλου που έφερε το όνομα του πλέον διάσημου και λαοπρόβλητου προέδρου της και την οδήγησε στο “Καθαρτήριο” της Ligue2. Ξαναστάθηκε στα πόδια της, επανήλθε στα «σαλόνια» του Γαλλικού ποδοσφαίρου κι αποζητά το ευρωπαϊκό κλέος.

Η Μαρσέϊγ, περι ης ο λόγος ασφαλώς, παρότι δεν ξανάγινε φόβητρο, όπως επί Ταπί, βρίσκεται στον 5ο Ευρωπαϊκό τελικό της ιστορίας της, βάζοντας πλώρη για το 2ο τρόπαιο της στις διοργανώσεις της UEFA, μετά τον χιτσκοκικό αποκλεισμό της Σάλτσμπουργκ, στο 116’, με γκολ του Ρολάντο κι αφού το υπέρ της 2-0 του “Βελοντρόμ”είχε ισοφαριστεί!

H αντίπαλος της Ατλέτικο Μαδρίτης στον τελικό της Λιόν δεν θυμίζει σε πολλά την ομάδα που έχασε, το Πρωταθλητριών, στο Μπάρι, από τον Ερυθρό Αστέρα, στα πέναλτι (1991).

Πολύ περισσότερο την κάτοχο του παρθενικού Τσάμπιονς Λιγκ (1993), όταν μια πλειάδα αστέρων (Mπαρτέζ, Ανγκλομά, Ντι Μεκό, Σοζέ, Ντεσαγί, Μπόκσιτς, Φέλερ, Αμπεντί Πελέ, Ντεσάμπ) καθοδηγούμενη από τον Ραϊμόν Γκέτελς, με μια κεφαλιά – οβίδα του Μπαζίλ Μπολί, είχε κερδίσει, στο Μόναχο, την Μίλαν, με το μίνιμουμ σκορ.

Oύτε καν εκείνη του 2004 όταν έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου UEFA. Τελευταίου, μέχρι τα χθες, ευρωπαϊκού τελικού της. Ο Μπαρτέζ ήταν ο συνεκτικός κρίκος των δύο εποχών, αλλά αστέρι ο Ντιντιέ Ντρογκμπά, στην τελευταία χρονιά του, πριν πάει στην Τσέλσι, συνεπικουρούμενος από τους Αμπντουλαγιέ Μεϊτέ, Ματιέ Φλαμινί, Μεριέμ και Στιβ Μαρλέ. Ωστόσο στον τελικό του Γκέτεμποργκ κόντρα στην Βαλένθια ηττήθηκε 2-0 από την Βαλένθια του Ράφα Μπενίτεθ και των Κανιθάρες, Αγιάλα, Μαρτσένα, Πελεγκρίνο, Καρμπόνι, Αλμπέλδα, Μπαράχα, Βιθέντε, Μίστα, Αγκούλο και Παμπλίτο Αϊμάρ, που την ίδια χρονιά πήρε και το πρωτάθλημα.

Πέρασαν 14 χρόνια για να ξαναβρεθούν σε θέση φιναλίστ Ευρωπαϊκής διοργάνωσης οι «Φοσέν». Και το πέτυχαν καθοδηγούμενοι από τον Ρούντι Γκαρσιά, από τον πάγκο και τους Παγέ – Θοβέν εντός αγωνιστικού χώρου. Οι τρεις τους κατέφθασαν από τον Γενάρη του 2016 ως τον περσινό, αλλάζοντας το στάτους μιας ομάδας που το 2016 είχε τερματίσει 13η. Ακρογωνιαίοι λίθοι του πρότζεκτ του προέδρου Ζαν Ζακ Εϊρό και του τεχνικού διευθυντή Αντόνι Θουμπιθαρέτα.

Παγέ και Θοβέν αγωνιζόμενοι στις πτέρυγες δημιουργούν καταστάσεις για τους Μήτρογλου (12 γκολ σ’ όλες τις διοργανώσεις) και Ζερμέν (16) αλλά και για τους ίδιους. Ο πρώτος μετρά 24 γκολ και 17 ασίστ, ενώ ο Θοβέν 9 τέρματα και... 22 ασίστ! Κατά τα λοιπά στα μετόπισθεν Λουίζ Γκουστάβο και (ο αγαπημένος της Πάμελα Άντερσον) Ραμί ξεχωρίζουν, ενώ ο, προερχόμενος από τα σπλάχνα της ομάδας, Μαξίμ Λόπες, τα τελευταία δύο χρόνια θεωρείται από τους καλύτερους Ευρωπαίους χαφ.

Από τους Φωκαείς στον «Μητρογκόλ»!

Οι «Φωκαείς», όπως μεταφράζεται το προσωνύμιο της Γαλλικής ομάδας –αφού ιδρυτές της ήταν, περί το 600 π.Χ., άποικοι από την Φώκαια, που διέγνωσαν την γεωστρατηγική σημασία αυτού που εξελίχθηκε σε μεγαλύτερο λιμάνι της Μεσογείου- δεν κρύβουν την περηφάνια τους για το Ελληνικό παρελθόν της πόλης και κρατούν άρρηκτους τους δεσμούς τους με την χώρα μας.

Όχι μόνο σε επίπεδο οπαδικό (γνωστή η αδελφοποίηση των φανατικών τους με εκείνους της ΑΕΚ) αλλά και μέσω του Κώστα Μήτρογλου!

Ο οποίος, αφού πέρασε δύσκολα στο ξεκίνημα, προϊόντος του χρόνου, κέρδισε θέση βασικού κι εφόσον είναι υγιής (απών λόγω τραυματισμού στο Σάλτσμπουργκ) κι αγωνιστεί θα γίνει ο 14ος Έλληνας σε τελικό Ευρωπαϊκής διοργάνωσης!

Μετά την 11αδα του Παναθηναϊκού στο Γουέμπλεϊ (1971) και τους Άκη Ζήκο με την φανέλα της Μονακό (στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ του 2004, κόντρα στην Πόρτο) και τον Αλέξανδρο Τζιόλη μ’ εκείνη της Βέρντερ Βρέμης (2009, κόντρα στην Σαχτάρ στον τελικό του Κυπέλλου UEFA).

Μακάρι ο «Μητρογκόλ» να πετύχει ότι δεν μπόρεσαν οι προαναφερθέντες: να γίνει ο πρώτος Έλληνας που κατακτά Ευρωπαϊκό διασυλλογικό τρόπαιο!