Αναζητούνται οι εξτρέμ

Αυτό που μετράει σε τέτοια ματς είναι η νίκη. Και υπό αυτήν την έννοια ο Ολυμπιακός νιώθει ανακουφισμένος που κατάφερε να πάρει το τρίποντο και να ξεκινήσει με το δεξί στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ. Όμως τα καλά τελειώνουν εδώ…

Γιατί η εμφάνιση του Ολυμπιακού προβλημάτισε και πάλι, όπως και όλες στα οκτώ πρώτα επίσημα παιχνίδια του στη σεζόν, με εξαίρεση το 2-0 επί της Σλόβαν. Εμφανώς καλύτερος στο πρώτο μέρος από το ματς των πρώτων 60 λεπτών με τον Ατρόμητο ο Ολυμπιακός, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν η ομάδα των προηγούμενων χρόνων στην Ευρώπη. Με πολλά προβλήματα στην αμυντική λειτουργία κυρίως στον άξονα αλλά και χωρίς βοήθεια από τα άκρα στην επίθεση, αφού οι Καρμπόβνικ και Ρέαμπτσιουκ ήταν φιλότιμοι, με τον δεύτερο να κάνει πολύ καλό παιχνίδι και να επιβραβεύεται με την γκολάρα της νίκης, αλλά μπροστά ο Ονιεκούρου ήταν αόρατος. Ο δε καλός Αγκιμπού Καμαρά κινείτο κυρίως στον άξονα και πολύ λιγότερο στα άκρα.

Αποτέλεσμα οι «ερυθρόλευκοι» να εγκλωβίζονται στον άξονα, εκεί όπου υπάρχει πολυκοσμία. Δεν ξέρω πώς μπορεί να λυθεί το πρόβλημα, αλλά αν τόσο ο Ονιεκούρου όσο και ο Λόπες δεν γίνουν διαδραστικοί στα παιχνίδια της ομάδας, ο Ολυμπιακός θα βρει πολλές δυσκολίες στην πορεία.

Και κακά τα ψέματα, αν δυσκολεύεται έτσι με ομάδες τύπου Αντβέρπ, Λουντογκόρετς και Ατρόμητου (χωρίς ίχνος υποτίμησής τους, αλλά δεν είναι Άρσεναλ, Τότεναμ ή Μαρσέιγ), τότε στα ντέρμπι του πρωταθλήματος ή στα ματς με Άιντραχτ και Φενέρ τι θα κάνει; Μοναδικό γιατρικό τα συνεχόμενα ματς για να βρουν όλοι ρυθμό και να «δέσουν» μεταξύ τους. Όμως το πρόβλημα των εξτρέμ αλλά και της αμυντικής λειτουργίας (και δεν εννοώ μόνο τους τρεις ή τέσσερις αμυντικούς) θα πρέπει να λυθεί το συντομότερο δυνατό…