Don’t cry for…him Argentina!

Πριν 8 χρόνια τελειώνοντας Μουντιάλ της Ν. Αφρικής οι συζητήσεις, σε δημοσιογραφικά και μη «πηγαδάκια», είχαν μόνιμη επωδό για την, θριαμβεύτρια του Παγκοσμίου Κυπέλλου, Ισπανία: «φανταστείτε τι θα έκανε αν είχε και τον Μέσι...»

Κάτι ότι τα 7/11 των «φούριας ρόχας» ήταν συμπαίκτες του στην Μπαρτσελόνα, κάτι που το παιχνίδι των Ισπανών ήταν... ξεπατικωτούρα εκείνου των «μπλαουγκράνα», αλλά κι ότι ο Αργεντινός θα μπορούσε να έχει διαλέξει το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της Ιβηρικής, ανακύκλωναν το θέμα.

8 χρόνια μετά, η συζήτηση έχει αλλάξει. Και το, ερώτημα, πόσο ευκολότερο θα ήταν να πάρει το Μουντιάλ ο Μέσι, αν πλαισιωνόταν από ένα σύνολο σαν το Ισπανικό, μοιάζει ρητορικό...

Παρότι «φαρμακωμένος» στην Εθνική του, η αγάπη του γι αυτήν είναι αδιαπραγμάτευτη: Αντί να πάρει, μόλις έγινε γνωστό ότι δεν θα παίξει, το αεροπλάνο για Βαρκελώνη (όπου οι προοπτικές επιτυχίας είναι περισσότερο ευοίωνες), ο αρχηγός και πρώτος σκόρερ στα χρονικά της «αλμπισελέστε» κάθισε στα επίσημα του «Μετροπολιτάνο».

Μόνο που δεν έκλαψε...Μόλις έγινε το 6-1 αποχώρησε, συνειδητοποιώντας, όπως όλοι, το βαθμό δυσκολίας του εγχειρήματος, σε 79 μέρες στη Ρωσία.

Ο Σαμπάολι χαρακτήρισε το Μουντιάλ «πιστόλι στον κρόταφο του Μέσι». Μεταξύ μας, άλλοι θα έπρεπε να νιώθουν έτσι...

Γιατί αν ο Μέσι, μ’ εξασφαλισμένη, περίοπτη θέση στα ποδοσφαιρικά κιτάπια, θέλει το τρόπαιο για να πατήσει κορυφή, οι ιθύνοντες του Αργεντίνικου ποδοσφαίρου κινδυνεύουν ν’αφήσουν ακεφαλαιοποιήτο το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό τάλαντο τους στην μετα-Μαραντόνα εποχή.

Όπως και να’χει, πλέον «ως κι οι τυφλοί είδαν»: μόνο εξαιτίας της παρουσίας του η Αργεντινή συγκαταλέγεται στις διεκδικήτριες του Παγκοσμίου Κυπέλλου!

Ο συνήθης...κατηγορούμενος!

Κι όμως, εκείνος που, με χατ τρικ στο Εκουαδόρ, τελευταία αγωνιστική των προκριματικών, έστειλε την «σελεσιόν» στα ρώσικα γήπεδα, ο ίδιος, που παρουσία του, η ομάδα έπαιξε 3 σερί τελικούς σ’ ισάριθμα χρόνια (έναν Μουντιάλ και δύο Κόπα Αμέρικα) είναι συνήθως...κατηγορούμενος.

Όχι μόνο γιατί γύρισε ηττημένος (σε παράταση και πέναλτι, αντίστοιχα), αλλά γιατί δεν κέρδισε αλά...Μαραντόνα! «Μόνος» του...

Αλλά το ποδόσφαιρο του 1986 δεν αναβιώνει 32 χρόνια μετά. Μόνο κοινό σημείο είναι πως η Αργεντινή τότε και τώρα διαθέτει τον κορυφαίο παίκτη του πλανήτη. Το πρόβλημα είναι ότι σήμερα δείχνει ανίκανη να τον αξιοποιήσει.

Την περασμένη Παρασκευή, στο Μάντσεστερ, κόντρα στην Ιταλία η νίκη με 2-0, δημιούργησε επίπλαστη ευφορία.

Μόνο που άλλο η «σκουάντρα ατσούρα» του (υπηρεσιακού) Ντι Μπιάτζιο κι άλλο η «πολεμική μηχανή» του Λοπετέγκι, που ξεκινά ως εκ των φαβορί του Μουντιάλ. Το απέδειξε στους Αργεντινούς, παραδίδοντας τους μαθήματα σύγχρονου ποδοσφαίρου. Ότι τα σύνολα, με ποιοτικούς παίκτες και διακριτούς ρόλους, κερδίζουν.

Η προσγείωση των Νοτιαμερικάνων ανώμαλη.

Τα Αργεντίνικα ΜΜΕ μίλησαν για «καταστροφή», «ντροπή», «κατραπακιά» κανιβάλλισαν τον Ιγκουαϊν (όπως και στους προαναφερθέντες τελικούς έχασε και χθες ένα «άχαστο» στο 0-0...) και τον προπονητή.

Αναμενόμενο, αφού από το 2009, όταν ήταν ο Μαραντόνα στον πάγκο, δεν είχε χάσει με τέτοιο σκορ η «σελεσιόν».

Τότε, άλλοθι ήταν το Βολιβιανό υψόμετρο, χθες έφταιγε το έλλειμα ποιότητας στα χαφ, η στατική άμυνα. Μετά από τέτοια ήττα μην εκπλαγείτε αν ξαφνικά...χωρέσουν, στην Εθνική οι Ντιμπάλα – Ικάρντι...

Ο Σαμπάολι ανέλαβε την ευθύνη, αλλά η εξάρτηση από τον Μέσι «φωνάζει». Όπως κι ο Ντιέγκο Κόστα, που στο τέλος του αγώνα είπε, απευθυνόμενους στους Αργεντινούς, που θεωρούν, μοναδικό, υπεύθυνο εκάστοτε αποτυχίας τον Μέσι, ότι σκέφτεται ο υπόλοιπος πλανήτης: «Θα έπρεπε να μακαρίζετε τον Θεό που τον έχετε. Τον κριτικάρετε, αλλά όταν δεν παίζει είστε άλλο πράγμα...»