Οι 21 επιθετικοί του Ολυμπιακού που ενθουσίασαν

Ασχολούμενος με τα ιστορικά του Ολυμπιακού και βγάζοντας συνεντεύξεις, στοιχεία και μαρτυρίες, διαπίστωσα ένα πράγμα: Καλοί οι τερματοφύλακες και τα δεκάρια, καλοί οι στόπερ και οι αμυντικοί χαφ, αλλά ο Ολυμπιακός είναι τέτοιο κλαμπ, είναι τέτοιος σύλλογος που το μεγάλο γκελ το έκαναν οι επιθετικοί του πάντα. Και όχι μόνο είχαν τρομερή απήχηση στον κόσμο, αλλά έκαναν και τη διαφορά, έφερναν την ουσία.

Διότι ο Ολυμπιακός είναι γεννημένος νικητής και πρωταθλητής, ήταν πάντα η πιο επιθετική ομάδα, και για να είσαι επιθετική ομάδα με καλά αποτελέσματα πρέπει να έχεις και τους κατάλληλους κυνηγούς.

Ο Ολυμπιακός τη σεζόν που πέρασε ήταν επιθετική ομάδα, προσπάθησε να παίζει επιθετικά, αλλά δεν είχε το γκολ σε κρίσιμα ματς.

Γι' αυτό και έχει περισσότερα πρωταθλήματα

Ο Ολυμπιακός στην ιστορία είναι η ελληνική ομάδα που είχε τους περισσότερους από τις άλλες ομάδες καλούς επιθετικούς. Όχι ότι ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ δεν είχαν. Φόρεσαν τη φανέλα τους μεγάλοι επιθετικοί, αλλά όχι τόσοι πολλοί στον αριθμό.

Γι' αυτό και έχει πολύ περισσότερα πρωταθλήματα ο Ολυμπιακός. Διότι το γκολ είναι η ουσία, το γκολ δίνει τη νίκη. Και οι παίκτες που βρίσκονται πιο κοντά στο γκολ, είναι οι επιθετικοί, αυτό δεν άλλαξε ποτέ στο ποδόσφαιρο.

Δύο χρόνια χωρίς Πρωτάθλημα και Κύπελλο ο Ολυμπιακός, αποδείχτηκε ότι μόνο με τον Φορτούνη να βάζει γκολ δεν φτάνει. Τι να κάνουμε τώρα, παικταράς ο Φορτούνης αλλά δεν φτάνει.

Ο πρώτος μεγάλος

Πάμε να δούμε λοιπόν κάποια στοιχεία. Από την εποχή του πρώτου πολύ μεγάλου γκολτζή του Ολυμπιακού, του Βάζου (όνομα και πράγμα ο Βάζος, τα έβαζε τα γκολ), ο Ολυμπιακός σάρωνε τους τίτλους.

Μετά πήγαμε στην εποχή του Υφαντή και μετά στην εποχή του Σιδέρη, του Γιούτσου, του Μποτίνου.

Μετά πήγαμε στην εποχή του Υβ και του Κρητικόπουλου, και μετά στην εποχή του Γαλάκου και αμέσως μετά του Αναστόπουλου.

Παίκτες που σημάδεψαν τις δεκαετίες και κρατούσαν τον Ολυμπιακό στους τίτλους.

Τα γκολ ο Γιώτης

Έπειτα ακολούθησε το μεγαλύτερο διάστημα που έμεινε χωρίς πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός, 9 χρόνια, ενώ δίνονταν λεφτά δεν έβγαιναν επιτυχημένοι οι επιθετικοί, με αποτέλεσμα να περιμένει όλη η ομάδα σε πολλούς αγώνες να βάλει το γκολ ο... αμυντικός χαφ Γιώτης Τσαλουχίδης.

Από το 1996-1997 ήρθε η Ανάσταση του Ολυμπιακού που όχι απλώς επέστρεψε στους τίτλους, αλλά επέβαλε τη μεγαλύτερη αυτοκρατορία που έχει υπάρξει στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Αλεξανδρής και Γκόγκιτς, θα βάλω και τον Ίβιτς μέσα για την όλη προσφορά του, και έπειτα το καλύτερο υλικό ομάδας που είχε ποτέ όπως μου έχει δηλώσει ο Λεμονής, με Τζιοβάνι μπροστά. Στα χρόνια της Ανάστασης του Ολυμπιακού δεν μπορούν να λείψουν τα ονόματα των Τζορτζεβιτς-Γιαννακοπουλου που ήταν επιθετικά έμβολα.

Εκεί τελειώσαν οι επιθετικοί

Και έπειτα Κοβάσεβιτς, Γκαλέτι, Μιραλας, Τζιμπούρ, Μήτρογλου. Εκεί τελειώνουν για εμένα οι μεγάλοι επιθετικοί. Στους οποίους πρέπει να καταταχθεί κι ο Φορτούνης αφού παίζει ως δεύτερος κυνηγός και σκοράρει.

Τα 21 ονόματα που ανέφερα δεν ήταν όλοι κλασικοί φουνταριστοί, ήταν όμως επιθετικοί. Όπως ένας από τους μεγαλύτερους επιθετικούς στην ιστορία του Παναθηναϊκού με τον οποίο είχε ο Ολυμπιακός πολλά προβλήματα, ήταν ο Δημήτρης Σαραβάκος. Δεν ήταν σέντερ φορ.

Θα μπορούσε να αυξηθεί ο αριθμός βάζοντας μέσα κι άλλους παίκτες όπως ο Ριβάλντο, ο Καραπιάλης, ο Μπέμπης, ο Δεληκάρης, αλλά αυτοί είναι κεντρώοι.

Έκαναν τη διαφορά

Θα μπορούσα να βάλω και άλλους επιθετικούς όπως ο Ιντέγε, ο Πάντελιτς, ο Φούνες, ο Καστίγιο, ο Μητρόπουλος, και άλλοι πολλοί, αλλά ήθελα παίκτες που να έκαναν τη διαφορά και να είχαν διάρκεια.

Κάτι ακόμα: Η ιστορία του Ολυμπιακού δείχνει ότι από 5 κατηγορίες βγήκαν οι μεγαλύτεροι επιθετικοί στον Ολυμπιακό. Από Ελλάδα, από Σερβία, από Βραζιλία-Αργεντινή, και γαλλόφωνοι! Είτε Γάλλοι, είτε από άλλη χώρα στην οποία μιλάνε γαλλικά. Για να δούμε αν θα επαναληφθεί η ιστορία.