Θολή… θέα με φόντο την Καλντέρα

Τέλος διαδρομής την Κυριακή (14/4) στο μικρό, σύντομο, μάλλον απαξιωμένο και σίγουρα λιγότερο συναρπαστικό σε σχέση με το παρελθόν πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής. Ένα πρόωρο κλείσιμο της αυλαίας από τα μέσα του Απρίλη, που μπορεί ορθολογικά να ισχυριστεί κάποιος ότι μοιάζει να είναι λυτρωτικό για τις ομάδες, με δεδομένο πως η επόμενη μέρα θα βρει τις περισσότερες από δαύτες σε φάση προβληματισμού, αβεβαιότητας και πολύμηνης αναμονής, εν μέσω πάντα μεγάλων οικονομικών αδιεξόδων.

Κι αν υποθέσουμε ότι για τη μικρή «ελίτ» των τυχερών, που θα βρεθεί σε παλιά γνώριμα λημέρια, τα πράγματα, θεωρητικά, θα είναι ελαφρώς θετικότερα, δεν θα πούμε ότι ισχύει το ίδιο για τους συλλόγους που κατάφεραν ήδη ή θα καταφέρουν στο αυριανό φινάλε να πανηγυρίσουν την παραμονή τους στην κατηγορία. Για εκείνους που θα υποχρεωθούν την ερχόμενη σεζόν να παλέψουν σκληρά στα «πεδία μαχών» των τοπικών πρωταθλημάτων, βιώνοντας -κακά τα ψέματα- την παρακμή, άσ’ τα να πάνε, σκοτάδι μαύρο…

Ανάμεσα όμως στις δύο τελευταίες εκδοχές, υπάρχει ένα γεγονός στον 7ο «καυτό» όμιλο, το οποίο μόνο απαρατήρητο δεν περνάει στους ποδοσφαιρόφιλους. Μια ιστορική ομάδα, με πολύ δυνατό παρελθόν και πρωταγωνιστικό ρόλο στη δεύτερη τη τάξει εθνική κατηγορία, η Καλλιθέα, κινδυνεύει να βρεθεί ύστερα από 44 σχεδόν χρόνια στις «αλάνες» του τοπικού πρωταθλήματος της ΕΠΣΑ, αυτήν τη φορά για λόγους καθαρά αγωνιστικούς! Θλιβερή προοπτική για τον σύλλογο της «ασφυκτικής» συνοικίας των 200.000 κατοίκων, με θητεία στην Α’ Εθνική, αξιοσημείωτη διαχρονικά πορεία στο Κύπελλο Ελλάδας, θρυλικό προσωνύμιο («England»), χαρακτηριστική φανέλα (α λα ΚΠΡ…), εμβληματική έδρα («Ελ Πάσο») και πολυπληθές (κάποτε…) κοινό! Την ώρα που ένας παραδοσιακός αντίπαλος της Καλλιθέας, το Αιγάλεω, κάνει καιρό τώρα τα πλάνα του για τη νέα κατηγορία, οι «κυανόλευκοι» καλούνται αύριο το απόγευμα στη Σαντορίνη να δώσουν κόντρα στον αδιάφορο (βαθμολογικά) Πανθηραϊκό έναν από τους πιο σημαντικούς αγώνες της 53χρονης ιστορίας τους, με την ελπίδα να αποφύγουν το μοιραίο. Ζόρικη αποστολή, δύσκολο ταξίδι.

Το βέβαιο είναι πως αν πριν από λίγα χρόνια έλεγες σε οπαδό της ομάδας από τα νότια προάστια ότι ίσως και να μην είναι μακριά η στιγμή όπου η Καλλιθέα θα φτάσει στο σημείο να παίζει την ύπαρξη και το γόητρό της σε κάποιο Κυκλαδονήσι ή μικρή γειτονιά, μπορεί και να σε θεωρούσε πιο γραφικό κι από το… Ημεροβίγλι! Το ρημάδι το τόπι, όμως, δεν χαμπαριάζει από θεωρίες και «αν». Η πραγματικότητα είναι διαφορετική και λέει πως το συγκρότημα του Νίκου Παντέλη δεν κρατά την τύχη στα δικά του χέρια. Θα χρειαστεί συνδυασμός αποτελεσμάτων σε Ζωγράφου και Ηλιούπολη για να μείνει ζωντανή η «Εngland», πέρα βέβαια από το επιβεβλημένο τρίποντο, αυτονόητο κάτι τέτοιο…

Και επειδή ο χώρος δεν προσφέρεται για τις αναλύσεις των αιτιών που έφεραν την ομάδα του «Ελ Πάσο» σε αυτήν τη δεινή θέση, κάποια στιγμή στην αρμόδια στήλη θα ασχοληθούμε με το πώς και γιατί ένας σύλλογος, ο οποίος στις αρχές της δεκαετίας του 2000 επί ημερών του αείμνηστου Νίκου Σαλευρή έγινε αντικείμενο εργασίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Πειραιά για την απίστευτη συνέπειά του, φτάνει κυριολεκτικά στο χείλος του γκρεμού.

Ας μη λέμε πολλά, Κυριακή κοντή γιορτή. Αγωνιώδες ποδοσφαιρικό απόγευμα, με απίστευτο θρίλερ σε τρία μέτωπα. Και για τους τρεις διεκδικητές (Καλλιθέα, Χαραυγιακός, Καμάρι) της παραμονής η κλεψύδρα άδειασε. Μένει να δούμε ποιος θα είναι ο τυχερός και ποιος ο λιγότερο αδιάφορος. Α, και το αν όντως μερικές φορές «στα υπόγεια είναι η θέα», με την όποια ερμηνεία θέλει ο καθένας να δώσει σε αυτό…