O Mέσι κι η επιστροφή στην... κανονικότητα!

Η εκάστοτε απονομή της «Χρυσής Μπάλας» (όπως κι εκείνη του επάθλου της FIFA «The Best»), πλην συγχαρητηρίων στον νικητή, συνηθίζει να σηκώνει κουβέντα σχετικά με την ορθότητα της επιλογής των δημοσιογράφων του «France Football». Δεν θα μπορούσε ν’ αποτελέσει εξαίρεση η Δευτεριάτικη απόδοση του κορυφαίου ποδοσφαιρικού βραβείου στον Λιονέλ Μέσι.

Ειδικά από την Αγγλία ακούστηκαν αρκετές, στεντόρειες, φωνές ότι ο Αργεντινός δεν άξιζε την 6η «Χρυσή Μπάλα» της υπέρλαμπρης καριέρας του.

Κι αυτό γιατί μετά την κατάκτηση του Champions League, από την Λίβερπουλ, πίστεψαν – όχι άδικα – ότι επιτέλους, το βραβείο που αθλοθέτησε το Γαλλικό περιοδικό το 1956 και το κατέκτησε πρώτος ένας συμπατριώτης τους (Σερ Στάνλεϊ Μάθιους) θα επέστρεφε σε παίκτη που παίζει στο «Νησί» μετά από 11 χρόνια (σ. ο τελευταίος ήταν ο Κριστιάνο Ρονάλντο ως παίκτης της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ,το 2008).

Άλλωστε, η πρακτική των τελευταίων πέντε χρόνων ήταν πως από κάτοχο της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης προέρχεται εκείνος που παραλαμβάνει το βραβείο.

Από το 2014 και μέχρι πέρσι οι «Χρυσές Μπάλες» κατέληξαν σε παίκτες που είχαν σηκώσει την «κούπα με τα μεγάλα αυτιά». Ήτοι τον Κριστιάνο Ρονάλντο (2014, 2016, 2017), τον Μέσι (2015) και πέρσι τον Λούκα Μόντριτς.
Ο οποίος έσπασε την 10ετή κυριαρχία του Αργεντινού και του Πορτογάλου στον θεσμό.

Τότε όλοι προέβλεψαν ότι ο θεσμός «γυρνά σελίδα» και η «Χρυσή Μπάλα» θα πηγαίνει σε πιο... γήινους παίκτες.

Λογάριαζαν χωρίς τον «ξενοδόχο». Από το Ροζάριο.

Ο Αργεντινός, στα 32 του, που όλοι ψάχνουν να βρουν με το... μικροσκόπιο ψεγάδια στο παιχνίδι του, συνεχίζει να το εξελίσσει, να προσθέτει πράγματα - κορυφαίος εκτελεστής φάουλ, σε σημείο να πετυχαίνει περισσότερα γκολ έτσι (8) απ’ ότι με πέναλτι (5)! - να είναι κομβικός και να κρίνει παιχνίδια.

Το... ανέκδοτο του «Τι έκανε το 2019;»

«Ναι, αλλά τι έκανε το 2019;» είναι ο αντίλογος...
«Tίποτα», μωρέ...

- Πρώτος σκόρερ στην Ευρώπη, με 36 γκολ, αφήνοντας 2ο στην κατάταξη για το «Χρυσό Παπούτσι» τον, 20χρονο, Κιλιάν Εμπαπέ (που αγωνίζεται σε ευκολότερο πρωτάθλημα).
Συνηθισμένα πράγματα, αφού ήταν η 3η σερί χρονιά που πήρε την συγκεκριμένη διάκριση, φτάνοντας τα 6 βραβεία συνολικά – αριθμό ρεκόρ στα χρονικά του θεσμού.
Σιγά τα...ωα!

- Πρώτος σκόρερ και στο Champiοns League με 12 γκολ (παρότι έχει πλέον περισσότερο επιτελικό ρόλο κι όχι, μόνο, εκτελεστικό, όπως τα περασμένα χρόνια).
Επίσης συνηθισμένο για εκείνον, αφού ήταν η 6η φορά που τα κατάφερε.

Μ’ αυτά τα τέρματα και το ηγετικό προφίλ του έφερε μια ...μετρίως μέτρια Μπαρτσελονα – η οποία υπολογίζεται στα φαβορί του Champions League, μόνο εξαιτίας του, όπως κι η Αργεντινή, στη διεθνή σκηνή, άλλωστε - ένα βήμα από τον τελικό (και πιθανώς την κατάκτηση του τροπαίου), κόντρα σε μια καλύτερη της ομάδα.

Ίσως το 3-0 του πρώτου ημιτελικού (με 2 δικά του γκολ) ...διαγράφηκε για ορισμένους, μετά την επική ανατροπή της Λίβερπουλ στο «Άνφιλντ».

Εκεί όπου οι συμπαίκτες του αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων (και του μεγαλείου του...) αποτυγχάνοντας ν’ αξιοποιήσουν τις τρεις τουλάχιστον ασίστ στο πρώτο ημίχρονο και να νικήσουν τον Άλισον σκοράροντας το γκολ που, ενδεχομένως, έστελνε τους Καταλανούς στη Μαδρίτη.

Moιράστηκαν οι ψήφοι, μεταξύ των παικτών της Λίβερπουλ

Μια κι ο λόγος για τον Βραζιλιάνο τερματοφύλακα, ούτε εκείνος κατάφερε να γίνει ο πρώτος γκολκίπερ μετά τον, μοναδικό, Λεβ Γιασίν (1963) που κατακτά την «Χρυσή Μπάλα».

Ούτε ο συμπαίκτης του Βίρτζιλ Φαν Ντάικ, ο οποίος έφτασε πιο κοντά από κάθε άλλον να γίνει ο πρώτος αμυντικός μετά τον Φάμπιο Καναβάρο (2006) που θα πάρει το βραβείο.

Μόλις 7 ψήφοι χώρισαν από τον Μέσι (686-679) τον Ολλανδό σέντερ μπακ.

Που, ναι μεν, μεταμόρφωσε την άμυνα της Λίβερπουλ από την άφιξη του και πήρε το βραβείο του καλύτερου παίκτη του Champions League, αλλά «καταδικάστηκε» από την ύπαρξη πολλών υποψηφίων της Λίβερπουλ στη διαδικασία.

Ο Μανέ (φιναλίστ Κόπα Άφρικα, επίσης) ήταν τέταρτος (347 ψήφοι), ο Σαλάχ 5ος (178), ενώ ο Άλισον 7ος (67) με τους συμμετέχοντες στην ψηφοφορία να μην μπορούν να εστιάσουν, προφανώς, ποιος ήταν ο πιο επιδραστικός παίκτης της ομάδας του Κλοπ.

Αντίθετα για τον Μέσι, που, μετά από μια χρονιά εκτός πόντιουμ στο θεσμό (πρώτη μετά το 2006!), επέστρεψε δριμύτερος, το ότι είναι σημείο αναφοράς των ομάδων του, καθώς κι η σπάνια σε διάρκεια απόδοση, του όλα αυτά τα χρόνια, είχαν ως αποτέλεσμα την επιστροφή στην…κανονικότητα της βράβευσης των «εξωγήινων»!

Η αναγνώριση των αντιπάλων

Και στην τελική, όταν σε χειροκροτά ο περσινός κάτοχος του βραβείου δηλώνοντας – παρά την αβυσσαλέα αντιπαλότητα Μπαρτσελόνα – Ρεάλ Μαδρίτης – σ’ ανοικτά μικρόφωνα «Το άξιζες», όταν ο Φαν Ντάικ μετά την κατάκτηση του τροπαίου στη Μαδρίτη, αλλά και μετά τη χθεσινή εκδήλωση, λέει ότι δίκαιος νικητής ήταν ο Μέσι η συζήτηση λήγει εκεί.

Μάλλον κάτι περισσότερο γνωρίζουν αυτοί που η ζωή τους έφερε ν’ αντιμετωπίζουν έναν από τους θρύλους του αθλήματος.

Κι επειδή «σε τέτοιες περιπτώσεις δεν χωρούν οπαδικά», ας τον απολαύσουμε όσο διαρκέσει, ελπίζοντας οι θεοί του ποδοσφαίρου να του επιφυλάσσουν μακροημέρευση στο άθλημα προκειμένου να συνεχίσει να το ομορφαίνει…